Η ΑΙΤΙΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ- ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ

ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΡΚΙΝΟΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΤΟΝΕΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ

Οι πληροφορίες που περιέχονται έχουν καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του ιατρού σας η την επίσκεψη σε άλλον ειδικό της υγείας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια διατροφή ρωτήστε τον προσωπικό ιατρό σας

Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των «εσωτερικών συγκρούσεων»

Η νέα ιατρική του γιατρού Χάμερ

Ο γιατρός Ρίκε Γκέερτ Χάμερ (Ryke Geerd Hamer) υπήρξε για πολλά χρόνια διευθυντής σε μια γερμανική κλινική. Η προνομιούχος θέση του, του επέτρεψε να συναντήσει πολλούς καρκινοπαθείς. Χάρις στις περιστάσεις, στην τύχη και στην λεπτομερή παρατήρηση, ο Χάμερ ανακάλυψε τους θεμελιώδεις νόμους που εξηγούν το μηχανισμό της εμφάνισης όλων των καρκίνων και όλων των ασθενειών. Στην περίπτωση αυτού του γιατρού, μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε για νόμους, αφού οι επαληθεύσεις που έγιναν από τον ίδιο και από άλλους ερευνητές και θεραπευτές έδειξαν ότι όλοι ισχύουν στις 100% των περιπτώσεων, πράγμα το οποίο δεν είχε ποτέ συμβεί έως τότε στην ιστορία της ιατρικής.

Ο ατσαλένιος νόμος του καρκίνου που διατυπώθηκε από τον Ρίκε Γκέερτ Χάμερ είναι ο εξής: ” Όλοι οι καρκίνοι προκαλούνται και ενεργοποιούνται από έντονες και βίαιες εσωτερικές συγκρούσεις που τις βιώνουμε χωρίς να τις εκφράζουμε. Η φύση της εσωτερικής σύγκρουσης καθορίζει την περιοχή του εγκεφάλου που θα πληγεί και το όργανο στο οποίο θα εντοπισθεί η ασθένεια. ” Παρατήρησε λοιπόν ότι οι ασθενείς που είχαν καρκίνο των οστών, για παράδειγμα, είχαν όλοι βιώσει κάποιο σοκ, κάποιο στρες, κάποια έντονη και βίαιη (αιφνίδια) εσωτερική σύγκρουση κατά την οποία αισθάνθηκαν υποτιμημένοι. Επιπροσθέτως, παρατήρησε ότι σε όλους τους ασθενείς που είχαν προσβληθεί από τον ίδιο καρκίνο, είχε εμφανισθεί ένα σημάδι στην ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου τους. Έτσι, ανακάλυψε ότι σε κάθε τύπο στρες αντιστοιχούσε η ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου και το ίδιο συγκεκριμένο όργανο, πάντα το ίδιο.

Ο καρκίνος των οστών αντιστοιχεί στην εσωτερική σύγκρουση της υποτίμησης.

Ο καρκίνος των πνευμόνων στη έντονο φόβο του θανάτου.

Ο καρκίνος του αριστερού στήθους σε μια γυναίκα δεξιόχειρα, στη έντονη εσωτερική σύγκρουση σε σχέση με ένα παιδί (πραγματικό, εικονικό, φανταστικό ή συμβολικό).

Ο καρκίνος του δεξιού στήθους σε μια δεξιόχειρα γυναίκα αντιστοιχεί σε εσωτερική σύγκρουση γενικά με τον σύντροφο (σε μια γυναίκα αριστερόχειρα, οι αντιστοιχίες αντιστρέφονται).

Ο καρκίνος του προστάτη αντιστοιχεί στη σεξουαλική εσωτερική σύγκρουση (πραγματική ή συμβολική) σε σχέση με τα παιδιά ή τους απογόνους (ή την ικανότητα δημιουργίας). Και ούτω καθεξής, για όλους τους καρκίνους.

Αυτός ο νόμος έχει επιβεβαιωθεί εδώ και σχεδόν 20 χρόνια από εκατοντάδες θεραπευτές (εκπαιδευμένους από τον Χάμερ ή τους διαδόχους του), σε δεκάδες χιλιάδες ασθενείς, χωρίς εξαίρεση. Αυτό που είναι φανταστικό σε αυτήν την ανακάλυψη, είναι ότι ο μηχανισμός: «σύγκρουση – εγκέφαλος – όργανο» λειτουργεί και προς τις δύο κατευθύνσεις. Για να το πούμε και αλλιώς, όσο η εσωτερική σύγκρουση είναι ενεργή, η περιοχή του εγκεφάλου που δραστηριοποιείται δίνει διαταγή στη βιολογική διαδικασία να παραγάγει καρκινικά κύτταρα στο όργανο που διαλέχτηκε για να εκφράσει την ανισορροπία. Αντιθέτως, όταν το άτομο λύσει την εσωτερική του σύγκρουση (με οποιονδήποτε τρόπο και αν το κάνει αυτό) και βάλει τέλος στο έντονο στρες του, η ίδια περιοχή του εγκεφάλου αντιστρέφει το πρόγραμμα και δίνει αμέσως διαταγή στη βιολογική διαδικασία, να σταματήσει την παραγωγή καρκινικών κυττάρων και να καταστρέψει τον όγκο που έχει δημιουργηθεί στο όργανο …

Έτσι σήμερα, αρκετές χιλιάδες ιατρικοί φάκελοι θεραπειών έχουν σχηματιστεί και συγκεντρωθεί από τον γιατρό Χάμερ και τους διαδόχους του. Μέσα σε αυτούς τους φακέλους, απαριθμούνται πολλές αποθεραπείες τις οποίες η επίσημη ιατρική χαρακτηρίζει ως « αυθόρμητες, ανεξήγητες ή αξιοθαύμαστες» : έτσι, ανιχνεύσεις (με σκάνερ), αναλύσεις αίματος, ακτινογραφίες, υποβολές εκθέσεων που έγιναν σε νοσοκομεία, αποδεικνύουν ότι ασθενείς έχουν θεραπευθεί εντελώς από καρκίνους, λευχαιμίες, σκληρύνσεις κατά πλάκας, μυοπάθειες, διάφορες εκφυλιστικές ασθένειες, κωφώσεις, σοβαρές διαταραχές της όρασης, ψωριάσεις, αλλεργίες, κ.λπ., χωρίς να προσφύγουν στη χημειοθεραπεία, την ακτινοθεραπεία, τη χειρουργική επέμβαση ή άλλες κλασικές θεραπείες που ορίζονται από την ιατρική.

Και όμως, πολλοί από αυτούς ήταν καταδικασμένοι από την επίσημη ιατρική, που είχε βεβαιώσει ότι ήταν ανίατοι, ότι θα πεθάνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια μιας από τις αναρίθμητες δίκες εναντίον του γιατρού Χάμερ στις οποίες ενάγων ήταν ο ιατρικός σύλλογος, ο δικηγόρος του Χάμερ είχε ζητήσει από το δικαστήριο να συγκρίνει το ποσοστό, σε εθνική κλίμακα, όσων επέζησαν από καρκίνο, με το ποσοστό όσων επέζησαν από καρκίνο ανάμεσα στους ασθενείς του πελάτη του (λαμβάνοντας υπόψη ότι μερικοί από αυτούς είχαν απευθυνθεί σ’ αυτόν, μερικές φορές στο τελευταίο τους στάδιο, απελπισμένοι, αφού είχαν δοκιμάσει τα πάντα). Αυτή η σύγκριση παρουσίασε με περιφανή τρόπο την ανωτερότητα της προσέγγισής του Χάμερ, σε σχέση με την προσέγγιση της επιστημονικής ιατρικής και ολόκληρου του οπλοστασίου της: 95% επιβίωση για περισσότερα από 5 χρόνια για τον Χάμερ, απέναντι στο 30% κατά μέσο όρο, σε εθνική κλίμακα στη Γερμανία.

Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των «εσωτερικών συγκρούσεων»

Εάν σταματούσα εδώ την παρουσίασή μου, θα σας άφηνα πιθανώς αμήχανους και με πολλές αμφιβολίες. Εάν δεν καταλάβουμε σε τι πραγματικά χρησιμεύει η ασθένεια, από βιολογική άποψη, οι θεραπείες μπορεί να φανούν μαγικές. Για να το καταλάβουμε αυτό, ο γιατρός Χάμερ έδωσε πρώτα-πρώτα ένα παράδειγμα παρμένο από την ζωική βιολογία: αυτό μιας αλεπούς που βρέθηκε σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την επιβίωσή της.

Ας φανταστούμε ότι μια αλεπού δεν έχει καταφέρει να πιάσει την παραμικρή λεία εδώ και τρεις μέρες. Βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την σωματική της επιβίωση, όταν επιτέλους, καταφέρνει να αιχμαλωτίσει ένα μικρό κουνέλι που περνάει από εκεί. Τη στιγμή που ετοιμάζεται να το δαγκώσει, να το ξεσκίσει, να το φάει, η αλεπού ακούει έναν από τους χειρότερους εχθρούς της να πλησιάζει : τον κυνηγό. Και τώρα η αλεπού μας βρίσκεται σε τρομερό δίλημμα, ανάμεσα σε δύο απειλές : εάν φάει το γεύμα της, για να ικανοποιήσει την ανάγκη της για τροφή, κινδυνεύει να σκοτωθεί με την κοιλιά γεμάτη · εάν το σκάσει, αφήνοντας τη λεία της, κινδυνεύει ίσως να πεθάνει της πείνας λίγο αργότερα. Για να βγει από αυτό το δίλημμα, αποφασίζει να καταπιεί ολόκληρο το πόδι του κουνελιού και να φύγει μακριά.

Εκείνη την στιγμή, ένας άλλος κίνδυνος απειλεί την αλεπού : κινδυνεύει να πεθάνει από απόφραξη εντέρου, επειδή αυτό το ολόκληρο πόδι δεν μπορεί ούτε να ξανανεβεί από το στομάχι, ούτε να συνεχίσει τη διαδρομή του μέσα στο έντερο. Βρισκόμαστε, λέει ο Χάμερ, μπροστά σε μια έντονη και βίαιη εσωτερική σύγκρουση που σχετίζεται με την ανάγκη να χωνευτεί κάτι.Για να λύσει αυτό το πρόβλημα, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί την τέλεια λύση που θα εξασφαλίσει την επιβίωση του ατόμου : ενεργοποιεί ένα πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων στα τοιχώματα του στομαχιού. Στόχος: η χώνεψη του ποδιού που έχει σφηνώσει στο στομάχι, να γίνει πέντε φορές πιο γρήγορα και πέντε φορές καλύτερα. Όσο ο στόχος δεν επιτυγχάνεται, ο εγκέφαλος συνεχίζει να διατάζει την παραγωγή αυτών των πεπτικών υπερκυττάρων που έχουν σαφώς ανώτερες επιδόσεις από τα κανονικά. Αλλά μόλις το πόδι χωνευθεί εντελώς, μια διαδικασία βιοανάδρασης ενημερώνει τον εγκέφαλο ότι ο στόχος έχει επιτευχθεί. Στη στιγμή ο εγκέφαλος βάζει τέλος στο πρόγραμμα της παραγωγής και δίνει διαταγή να εξαλειφθούν αυτά τα υπερκύτταρα, που θα απέβαιναν επικίνδυνα εάν παρέμεναν στο στομάχι. Μερικές ημέρες αργότερα, εάν ναρκώσουμε την αλεπού και εξετάσουμε τα τοιχώματα του στομαχιού της, θα μπορέσουμε να παρατηρήσουμε ουλές, μάρτυρες της πρόσφατης εξάλειψης των υπερκυττάρων.

Συμπέρασμα : χάρη σε αυτόν τον προγραμματισμό ,τον εγγεγραμμένο στη βιολογική διαδικασία εδώ και εκατομμύρια χρόνια, ο εγκέφαλος της αλεπούς διάλεξε την καλύτερη ανάμεσα σε όλες τις λύσεις, έτσι ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωσή της. Το μόνο που δεν σας είπα ακόμη, είναι ότι αυτά τα υπερκύτταρα είναι αυτό που κοινώς αποκαλούμε, καρκινικά κύτταρα του στομαχιού !

Έτσι, σύμφωνα με τους Χάμερ και Σαμπά, βάσει επαληθεύσεων που έγιναν στο εργαστήριο, αυτό που αποκαλούμε καρκινικό κύτταρο έχει τις ίδιες λειτουργίες με ένα κανονικό κύτταρο, αλλά με πολλαπλάσιες επιδόσεις. Ένα καρκινικό κύτταρο στομαχιού χωνεύει πολύ πιο γρήγορα και δυνατά από ένα κανονικό κύτταρο. Ένα καρκινικό κύτταρο παγκρέατος παράγει πολύ περισσότερη ινσουλίνη, ένα καρκινικό κύτταρο του στήθους παράγει πολύ περισσότερο γάλα, ένα καρκινικό κύτταρο πνεύμονα έχει πολύ μεγαλύτερη ικανότητα ανταλλαγής οξυγόνου αίματος, ένα καρκινικό κύτταρο νεφρού φιλτράρει σαφώς περισσότερο, κ.λπ..

Ας σημειώσουμε, μια και το έφερε ο λόγος, ότι ο γιατρός Κλωντ Σαμπά (Claude Sabbah) γενίκευσε τις ανακαλύψεις του Χάμερ αποδεικνύοντας ότι όλες οι ασθένειες, όποιες και αν είναι αυτές (από την πιο καλοήθη ως την πιο σοβαρή), είναι αποτέλεσμα κάποιου σοκ ή στρες που το βιώσαμε χωρίς να το εκφράσουμε, και ενεργοποιούνται από τον εγκέφαλο, ως η τέλεια λύση για την εξασφάλιση της επιβίωσης.

Γιατί πεθαίνουμε από τις ασθένειές μας?

Τότε, θα μου πείτε, εάν οι ασθένειες είναι οι τέλειες λύσεις που είναι γραμμένες στη βιολογική διαδικασία για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας, γιατί πεθαίνουμε από καρκίνο ή άλλες ασθένειες; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να καταλάβουμε, με ποιο τρόπο επεξεργάζεται ο εγκέφαλός μας τις πληροφορίες που φτάνουν σ’ αυτόν. Δηλαδή πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο εγκέφαλος δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε μια πραγματική και μια φανταστική, εικονική ή συμβολική πληροφορία. Για να το αποδείξουμε, ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα ·

- Εάν ξαφνικά βρεθείτε όρθιος στο χείλος της χωρίς παραπέτο στέγης ενός 20όροφου κτιρίου, ο εγκέφαλός σας θα ερμηνεύσει αυτήν την κατάσταση ως πραγματικό κίνδυνο: θα ενεργοποιήσει μια σειρά φυσιολογικών αντιδράσεων και ανακλαστικών συμπεριφοράς (άνοδος του ποσοστού της αδρεναλίνης, επιτάχυνση του καρδιακού παλμού, άγχος, ίλιγγος, κ.λπ.). Εδώ, έχει επεξεργαστεί μια πραγματική πληροφορία ·

- Εάν, διαβάζοντας το παραπάνω παράδειγμα, φανταστήκατε τον εαυτό σας σ’ αυτή τη θέση, πιθανώς ο εγκέφαλός σας να ενεργοποίησε τις ίδιες αντιδράσεις. Εντούτοις, δεν βρισκόσαστε πραγματικά σε κίνδυνο, αφού ήσασταν καθισμένος και διαβάζατε. Ο εγκέφαλός σας όμως επεξεργάστηκε μια φανταστική πληροφορία, σαν να ήταν πραγματική ·

- Εάν, τώρα, κατά τη διάρκεια ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή κάποιας κινηματογραφικής προβολής, το σενάριο σάς προβάλει στο χείλος μιας στέγης, με το κενό από κάτω, σκηνή τραβηγμένη από την οπτική γωνία του ήρωα, και εάν είστε αρκετά βυθισμένος, συνεπαρμένος μέσα στην εικόνα, ο εγκέφαλός θα αντιδράσει και πάλι με το ίδιο τρόπο. Εδώ, θα έχει επεξεργαστεί μια εικονική πληροφορία σα να ήταν πραγματική ·

- Και τέλος, εάν σας ανακοινώσουν ξαφνικά ότι η επιχείρηση στην οποία εργάζεστε κήρυξε πτώχευση, τη στιγμή που εσείς έχετε μόλις πάρει ένα μεγάλο δάνειο από την τράπεζα, θα αισθανθείτε ίσως τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια σας. Ο εγκέφαλος θα ενεργοποιήσει και πάλι τις ίδιες αντιδράσεις, παρόλο που ή άβυσσος που έχετε μπροστά σας, δεν είναι παρά συμβολική. Έτσι, θα έχει επεξεργαστεί μια συμβολική πληροφορία σα να ήταν πραγματική.

Εάν κατανοήσετε αυτό το παράδειγμα, θα καταλάβετε εύκολα ότι ό,τι λέμε, ό,τι σκεφτόμαστε εκλαμβάνεται από τον εγκέφαλό μας ως πραγματική πληροφορία, την οποία έχει υποχρέωση να επεξεργαστεί, ως υπερυπολογιστής. Έτσι εάν, μιλώντας για ένα φίλο, πείτε: ” αυτό δεν θα του συγχωρήσω ποτέ. Δεν θα μπορέσω ποτέ να το χωνέψω “, και αυτή η φράση πραγματικά αντανακλά αυτό που έντονα αισθάνεστε, τότε ο εγκέφαλός σας θα λάβει αυτήν την συμβολική πληροφορία και θα την επεξεργαστεί σα να ήταν πραγματική. Εάν η σύγκρουση που βιώνετε στη σχέση σας με το άλλο άτομο είναι πολύ έντονη και δεν καταφέρνετε να εκφράσετε όλη τη δυσαρέσκεια που αισθάνεστε, είναι πολύ πιθανό ο εγκέφαλος να ξεκινήσει πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων (δηλαδή καρκινικών κυττάρων) για να χωνέψει αυτό που δεν μπορείτε να χωνέψετε…

Η διαφορά με την περίπτωση του ποδιού που σφήνωσε στο στομάχι της αλεπούς, είναι ότι εάν δεν συμφιλιωθείτε με τον φίλο σας, εάν παραμείνετε στις θέσεις σας, εάν δεν τον συγχωρέσετε, δεν θα μπορέσετε πράγματι ποτέ να χωνέψετε αυτό που σας έκανε. Κατά συνέπεια ο εγκέφαλός σας θα συνεχίζει να λαμβάνει το μήνυμα ότι κάτι δεν έχει ακόμη χωνευθεί. Και υπάκουα, θα συνεχίζει το πρόγραμμα της παραγωγής καρκινικών κυττάρων. Μαντεύετε τη συνέχεια : αργά ή γρήγορα, εξαιτίας της ανώμαλα υπερβολικής ικανότητας πέψης, θα αρχίσετε να αισθάνεστε πόνους, οι τροφές δεν θα χωνεύονται σωστά. Θα σας γίνει τότε διάγνωση καρκίνου του στομάχου, που οι γιατροί θα προσπαθήσουν να εξαφανίσουν με τα διάφορα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους.

Αλλά αρχίζετε να μαντεύετε αυτό που υπάρχει κίνδυνος να επακολουθήσει. Ακόμα και αν σας έκαναν ολική αφαίρεση στομάχου, ο εγκέφαλός σας θα συνέχιζε να δίνει την εντολή για την παραγωγή καρκινικών κυττάρων στην περιοχή του σώματος όπου βρισκόταν το στομάχι. Κάποιους μήνες αργότερα, οι γιατροί θα ανακάλυπταν αυτό που θα ονόμαζαν υποτροπή ή μετάσταση, ενώ αυτό δεν θα ήταν παρά η συνέχιση του προγράμματος που είχε ξεκινήσει ο εγκέφαλός σας, βασιζόμενος σε μια συμβολική πληροφορία σχετικά με την σύγκρουση που βιώσατε με κάποιο φίλο.

Για να πάμε ακόμη μακρύτερα, εάν σοκαριστείτε από την απαισιόδοξη διάγνωση του καρκινολόγου σας και αισθανθείτε μεγάλο φόβο θανάτου, ο εγκέφαλός σας θα αρχίσει καινούργιο πρόγραμμα παραγωγής υπερκυττάρων ,στον πνεύμονα, που αργότερα θα χαρακτηριστεί από τους γιατρούς καρκίνος του πνεύμονα. Και ούτω καθεξής, μέχρις ότου επέλθει ο θάνατος.

Πώς να προλάβουμε τις ασθένειες και πώς να τις θεραπεύσουμε;

Στο τελευταίο μου βιβλίο «Η γλώσσα της θεραπείας» έχω περιγράψει λεπτομερώς τις διαδικασίες που, ξεκινώντας από έντονα ψυχικά σοκ ή μεγάλο στρες, καθορίζουν και προκαλούν τις σωματικές ασθένειές μας. Στα πλαίσια αυτού του άρθρου μου φαίνεται άχρηστο να προχωρήσω βαθύτερα, αφού η ίδια λογική ισχύει για όλες τις ασθένειες, ανεξάρτητα από τον βαθμό έντασης και σοβαρότητάς τους.

Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε από όλα αυτά είναι, ότι από τη μια, ο εγκέφαλος δε σφάλει ποτέ και από την άλλη, ότι αυτός είναι που ενεργοποιεί όλες τις «ασθένειες» έτσι ώστε να εγγυηθεί στο άτομο τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης. Είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον μιας τέτοιας θεώρησης είναι τεράστιο. Πράγματι, για πρώτη φορά στην ιστορία της ιατρικής, καμιά πάθηση, καμιά ανισορροπία μας δεν οφείλεται στην τύχη. Όλα εκδηλώνονται σύμφωνα με τους αμετάβλητους νόμους της Βιολογίας των Ζωντανών Όντων, όπως λέει ο γιατρός Κλωντ Σαμπά.

Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα, ότι εάν μάθετε τους νόμους της Νέας Ιατρικής του Ρίκε Γκέερτ Χάμερ ή της Ολιστικής Βιολογίας του Κλωντ Σαμπά, που είναι αμετάβλητοι όσο και οι νόμοι της φυσικής ή της χημείας, θα μπορείτε όχι μόνο να καταλάβετε από πού προέρχονται όλες οι ασθένειές σας, αλλά κυρίως θα μπορείτε να τις προλαμβάνετε και να τις θεραπεύετε. Πώς ; Μαθαίνοντας τις βασικές αρχές της επικοινωνίας τις οποίες κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να κατέχει : το να εκφράζει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του, να τολμά να αντιπαρατίθεται στους άλλους (με σεβασμό βέβαια), να αναγνωρίζει και να δέχεται την πραγματικότητα όπως αυτή είναι, οι πράξεις του να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα, να τελειώνει τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχει με τους άλλους, να συγχωρεί. Ας πάρουμε αυτές τις αρχές μία μία, για να εξετάσουμε με ποιο τρόπο μπορούν να μας κάνουν να αποφύγουμε τις ασθένειες ή να μας θεραπεύσουν…

- να εκφράζουμε τις ανάγκες μας : πολλές απογοητεύσεις, πολλές καταστάσεις στρες προέρχονται από το γεγονός ότι αφενός, λίγοι είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουν συνειδητά τις αληθινές ανάγκες τους και αφετέρου, ακόμη πιο σπάνιοι είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να τις εκφράσουν με κατάλληλο τρόπο. Συνεπώς, συσσωρεύουμε μίση και μνησικακίες, μένουμε μπλοκαρισμένοι σε αδιέξοδα. Αισθανόμαστε βέβαια ότι κάτι δεν μας ταιριάζει, αλλά δεν γνωρίζουμε πώς να ξεφύγουμε. Μας συμβαίνουν συχνά απαράδεκτα πράγματα. Εντούτοις τα δεχόμαστε, επειδή δεν γνωρίζουμε ούτε καν τα όριά μας, σχετικά με το τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε.

Το να ξαναμάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες μας και τα όριά μας για όσα δεν θέλουμε πια, το να είμαστε ικανοί να τα εκφράσουμε στους συνομιλητές μας, χωρίς να φοβόμαστε τις συνέπειες, αυτό είναι ένας από τους τρόπους που μπορεί να προλάβουν ή να θεραπεύσουν τις ασθένειες που προκαλούνται από τις ανθρώπινες εσωτερικές συγκρούσεις και τις απογοητεύσεις.

- να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας :Το συναίσθημα μοιάζει με το σύμπτωμα. Είναι ο δείκτης του βαθμού ικανοποίησης ή μη ικανοποίησης των αναγκών μας. Μια ανάγκη μας ματαιώνεται· εμφανίζεται ένα δυσάρεστο συναίσθημα (θυμός, θλίψη, φόβος, κ.λπ.). Μια ανάγκη μας ικανοποιείται· ένα ευχάριστο συναίσθημα θα εκδηλωθεί (χαρά, ευχαρίστηση, κ.λπ.). Δυστυχώς, η παιδεία μας μας έχει διδάξει, να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας όπως η ιατρική αντιμετωπίζει τα συμπτώματα : να τα αρνούμαστε, να τα απορρίπτουμε, να τα εξαφανίζουμε. Με αυτό τον τρόπο στερούμαστε τα καλύτερα σημάδια, που έχουμε στη διάθεσή μας για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι είναι καλό για μας και τι δεν είναι. Αυτή η άγνοιά μας μάς οδηγεί στην απογοήτευση, αφού μην έχοντας πια τους φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου, δεν ειδοποιούμαστε καν ότι μια ή περισσότερες ανάγκες μας ματαιώνονται. Σ’ αυτό το σημείο ο εγκέφαλος παίρνει αναγκαστικά τα ηνία, για να εγγράψει στη βιολογική διαδικασία των οργάνων τις ίδιες πληροφορίες που μας είχαν δώσει τα συναισθήματα [θυμηθείτε : στο παράδειγμα με το αυτοκίνητο, εάν οι φωτεινοί δείκτες του πίνακα ελέγχου (τα συναισθήματα) δεν λειτουργούν πια ή δεν ληφθούν υπόψη, η βλάβη θα εκδηλωθεί στα όργανα της μηχανής (στα όργανα του σώματος)].

Το να ξαναμάθουμε λοιπόν να ακούμε τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε και να τα δεχόμαστε, να τα ευχαριστούμε μάλιστα που επαγρυπνούν για μας, είναι ένας πρώτος σταθμός για να αποφεύγουμε τις καταστρεπτικές εσωτερικές συγκρούσεις και το στρες. Εάν, επιπλέον, μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με τρόπο κατάλληλο, υπεύθυνα, χωρίς να αποδίδουμε στους άλλους την ευθύνη, θα μπορέσουμε πολύ γρήγορα να ξαναβρούμε την ισορροπία μας.

- να τολμούμε τις αντιπαραθέσεις, με σεβασμό στους άλλους :
πόσες φορές, σε δύσκολες, τεταμένες, δυσάρεστες καταστάσεις, δεν συνέβη να μη τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο, με σεβασμό, αλλά και σταθερά, με θάρρος ; Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην προκαλέσουμε σύγκρουση ; Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρό βίαιο συναίσθημα. Σημειώστε ότι ακόμη και ο υπολογισμός είναι λανθασμένος : θέλοντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, δεν λέμε αυτό που θα έπρεπε να ειπωθεί. Όμως, μην λέγοντας τίποτα, αυξάνουμε την αίσθηση απογοήτευσης και μνησικακίας μέσα μας, μέχρι που η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Τότε, είτε ξεσπάμε βίαια πάνω στον άλλο, οπότε συμβαίνει αυτή η σύγκρουση και η ρήξη που ακριβώς θέλαμε να αποφύγουμε, είτε καταπίνουμε τα συναισθήματά μας για άλλη μια φορά, και τότε συμβαίνει ο καρκίνος ή η οξεία ασθένεια, που μας καλεί να εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει …

Το να τολμάμε την σύγκρουση, είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν, ήρεμα, χωρίς υπεκφυγές. Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.

- να αναγνωρίζουμε και να δεχόμαστε την πραγματικότητα όπως αυτή είναι : συχνά έχω παρατηρήσει, ότι πολλές ασθένειες ξεκινάνε όταν αρνούμαστε να δούμε μια κατάσταση, όταν της αντιστεκόμαστε, όταν δεν δεχόμαστε αυτό που μας συμβαίνει. Έτσι, μπορεί να μπούμε σε καταστάσεις εσωτερικής σύγκρουσης, αντίστασης, αυτοϋποτίμησης, απώλειας της ταυτότητας ή του χώρου κυριαρχίας μας. Και όσο περισσότερο μαχόμαστε την πραγματικότητα, τόσο περισσότερο ενισχύουμε την επιρροή της και τη δύναμή της πάνω μας, μέχρις ότου εξαντληθούμε.

Χωρίς να είμαστε καθόλου μοιρολάτρες(το θέμα δεν είναι να είμαστε ανθρώπινα ράκη που δέχονται τα πάντα χωρίς αντίδραση, αντιθέτως), το να δεχόμαστε την πραγματικότητα είναι το να τολμάμε να την κοιτάμε κατάματα, αντικειμενικά, χωρίς να κρίνουμε. Είναι επίσης το να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα γεγονότα, θεωρώντας τα ούτε καλά, ούτε κακά : η συμβουλή μου είναι, να θεωρούμε μάλλον ό,τι μας συμβαίνει σαν ευκαιρίες που μας προσφέρονται για να μάθουμε κάτι καινούργιο.

- οι πράξεις μας να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα :Ο Γιούνγκ επέμενε πολύ σε αυτό το σημείο. Πράγματι, δεν υπάρχει θεραπεία εάν δεν δράσουμε πραγματικά. Συχνά, μένουμε εγκλωβισμένοι στις εσωτερικές συγκρούσεις μας και τα στρες, επειδή δεν τολμάμε να δράσουμε. Ή ακόμα χειρότερα : επειδή νομίζουμε ότι αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την αιτία του καρκίνου μας για να θεραπευθούμε. Λάθος. Όσοι πίστεψαν πως είναι έτσι, έχουν πεθάνει. Η δράση είναι ο μόνος τρόπος να δώσουμε στον εγκέφαλο την πληροφορία ότι η συγκρουσιακή κατάσταση τελείωσε. Ειδάλλως, το είδαμε παραπάνω, η ενεργοποίηση της ασθένειας δεν θα σταματήσει ποτέ.

- να τελειώνουμε τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχουμε με τους άλλους: αυτή η έννοια εκφράστηκε για πρώτη φορά από την Ελίζαμπεθ Κίμπλερ Ρος (Kübler-Ross), την ελβετίδα γιατρό που μετανάστευσε στις Η.Π.Α, από όπου ξεκίνησε η εφαρμογή της φροντίδας για την ανακούφιση των βαριά ασθενών, που σήμερα είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κόσμο. Έλεγε, ότι πολλοί ασθενείς, στο τέλος της ζωής τους, αισθανόντουσαν την απόλυτη ανάγκη να συμφιλιωθούν με αυτούς με τους οποίους είχαν έρθει σε ρήξη. Παρατήρησε χιλιάδες φορές, ότι μόλις αυτές οι εκκρεμείς υποθέσεις έκλειναν, οι ασθενείς πέθαιναν την ίδια νύχτα, νηφάλιοι και γαληνεμένοι.

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε το τέλος της ζωής μας, στο τελευταίο στάδιο μιας μακράς και επίπονης ασθένειας για να το κάνουμε αυτό. Από προσωπική εμπειρία ξέρω, ότι κλείνοντας ταχτικά τις εκκρεμείς υποθέσεις μου, με βοηθάει να διατηρώ την ισορροπία μου και να μην δημιουργώ άχρηστες και επιζήμιες πηγές άγχους.

- να συγχωρούμε: τέλος, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, να συγχωρούμε. Όχι, να συγχωρήσουμε τον άλλο για το κακό που μπορεί να μας έχει κάνει, αλλά να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τον πόνο που δεχτήκαμε να ζήσουμε τόσο καιρό, μέχρις ότου χαλαρώσουμε, μέχρις ότου εκφράσουμε στον άλλο τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας, μέχρις ότου τολμήσουμε την αντιπαράθεση, μέχρις ότου, επιτέλους, αναγνωρίσουμε και δεχτούμε την πραγματικότητα, μέχρις ότου κλείσουμε τις εκκρεμότητές μας.

Όσο και αν μας εκπλήσσει, υπεύθυνοι για τα σοκ, τις εσωτερικές συγκρούσεις, το στρες μας, δεν είναι ποτέ οι άλλοι, ούτε τα γεγονότα. Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας. Δηλαδή, τελικά, με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και να μας συγχωρήσουμε για το κακό που μας κάναμε.

Συμπεράσματα

Στο τέλος αυτού του άρθρου, θέλω να βγάλω μερικά σύντομα συμπεράσματα. Πρώτα πρώτα, δεν υπήρξε στόχος μου να σας πείσω ότι οι πεποιθήσεις σας σχετικά με την υγεία και την ασθένεια είναι λανθασμένες. Ξέρω πολύ καλά ότι θα χρειαζόταν να παραθέσω πολύ περισσότερα, για να σας κάνω να αλλάξετε απόψεις. Στόχος μου ήταν να σας προτείνω μια θεώρηση του πώς θα είναι πιθανώς στο μέλλον η κατανόηση της ασθένειας και της θεραπείας. Εάν κάποια από αυτές τις ιδέες βρήκε απήχηση μέσα σας, σας προσκαλώ να εμβαθύνετε την έρευνά σας, να ενημερωθείτε, να διαβάσετε τα βιβλία που αρχίζουν τώρα να βγαίνουν σχετικά με το θέμα … Και κυρίως, να πειραματιστείτε μόνοι σας με τον εαυτό σας, όπως κάνω εγώ, εδώ και 18 χρόνια.

Έπειτα, αυτή η θεώρηση μας κομίζει ένα εξαιρετικά καλό νέο : η ασθένεια δεν είναι μοιραία, δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία. Που θέλει να πει, ότι αλλάζοντας τις συνήθειες συμπεριφοράς μας, τους τρόπους σκέψης μας, τη συναισθηματική ζωή μας, μπορούμε να εξαλείψουμε οριστικά την επήρεια των ασθενειών πάνω μας. Επιπλέον, ακόμα και αν κάπου κάπου αρρωσταίνουμε, δεν θα εξαρτόμαστε πια από τους θεραπευτές που βρίσκονται σε θέση εξουσίας σε σχέση με μας. Ξαναβρίσκουμε, επιτέλους, την αυτονομία μας, την ελευθερία μας, την αυτοκυριαρχία μας.

Και τέλος, ως ασθενείς και ως πολίτες,έχουμε όλοι το καθήκον να ενημερώνουμε τον περίγυρό μας, όσο περισσότερο μπορούμε, γύρω από αυτές τις νέες έρευνες, έτσι ώστε η τρέλα που έχει καταλάβει την ιατρική, πολιτική και οικονομική εξουσία σε σχέση με κάθε τι το εναλλακτικό, να γελοιοποιηθεί, να αποδειχθεί ακατάλληλη, ξεπερασμένη.

Όταν βλέπω τις διώξεις τις οποίες υφίστανται πολλοί θεραπευτές που έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν πραγματικά την υγεία και τον ασθενή (και επομένως να μην υπηρετούν πια τα συμφέροντα των μεγάλων φαρμακευτικών ομίλων), γνωρίζω ότι αυτή η νέα μορφή ιεράς εξέτασης δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν θα είμαστε αρκετοί για να πούμε ευθέως στους κλασσικούς γιατρούς μας, αυτό που πραγματικά μας θεράπευσε. Αλλιώς, η ασθένεια θα παραμείνει για πολύ ακόμη στα χέρια αυτών που έχουν πάρει την εξουσία πάνω στη ζωή μας και το σώμα μας. Έχουμε τον κόσμο που μας αξίζει. Θα έχουμε τον κόσμο που δικαιούμαστε; Αυτό θα εξαρτηθεί από μας.

Του Ζαν-Ζακ Κρεβκέρ (Jean-Jacques CREVECOEUR).

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ - ΕΛΕΝΑ ΑΛΕΞΗ

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΝΙΚΗΤΡΙΑ ΚΟΡΗ ΜΟΥ-ΕΛΕΝΑ ΑΛΕΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΥ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

https://www.youtube.com/watch?v=HzQzktssI4c

https://www.youtube.com/watch?v=rV2ImWzK1vs

Μπράβο κόρη μου. Μόλις πέρασες από ένα ακόμα σταθμό της ζωής σου. Τελετή αποφοίτησης Σήμερα 4-11-2015! Πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος! Είσαι πλέον μηχανικός και με δίπλωμα. Νοιώθω υπερήφανος για σένα.  Από όλο το έτος σου 29 μόνο ήταν για την απονομή του πτυχίου.  4 μόνο κορίτσια και εσύ ένα από αυτά.  Έδωσες το αγώνα σου. Η πιο δύσκολη σχολή του Πολυτεχνείου.  Ηλεκτρολόγος- Μηχανικός- Μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών- τηλεπικοινωνίες. Μέσος όρος αποφοίτησης τα 7 χρόνια. Τα κατάφερες στα 5 . Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ήσουν πολύ όμορφη στην τελετή,  τόσο που οι φωτογράφοι σε είχαν καθηλώσει με τις 100άδες Φωτογραφίες.  Οι συμφοιτητές σου που περιμένουν επόμενες ευκαιρίες για να πάρουν το δικό τους πτυχίο ήταν δίπλα σου με μεγάλη υπερηφάνεια που σε έχουν στην οικογένεια τους. Σου εύχομαι καλή σταδιοδρομία σε ότι εσύ επιλέξεις.  Κοιτάζοντας όλους εσάς που καθόσασταν με καμάρι στις καρέκλες σας περιμένοντας να ανταμηφθείτε Για τις τεράστιες προσπάθειες σας,  σκεφτόμουν ότι είστε οι επόμενοι ηγέτες της Ελληνικής κοινωνίας. Τα δυνατά μυαλά που με τις δραστηριότητες σας θα μπορέσετε να αναστήσετε Αυτή την Ελλάδα που οι πουλημένοι πολιτικοί έχουν δολοφονήσει.  Φοβάμαι ότι όλους εσάς θα σας χάσουμε στο εξωτερικό. Ελπίζω ότι παρά το ότι το εξωτερικό είναι εκείνο που σας προσφέρει Τις ευκαιρίες που χρειάζεστε θα επανέλθετε γρήγορα πίσω για την ανοικοδόμηση της νέας Ελλάδας. Σ'αγαπώ και εύχομαι το επόμενο σου βήμα να είναι τόσο πετυχημένο όπως όλα σου τα προηγούμενα. Ο πατέρας σου.

 Γιώργος Αλέξης.

ΜΑΡΙΑ ΑΛΕΞΗ!!! ΘΑ ΜΕΙΝΕΙΣ ΑΙΩΝΙΑ

ΣΤΕΡΝΟ ΑΝΤΙΟ ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ ΜΑΡΙΑ ΑΛΕΞΗ

Είναι μοιραίο να βρισκόμαστε σε διάφορα στάδια στη ζωή μας, σχεδιασμένα ή απρογραμμάτιστα. Σήμερα έγινα μάρτυρας, του τελευταίου αντίου, της πολύπαθης αδελφούλας μου Μαρίας. Ανάμικτα συναισθήματα , λύπης, υπερηφάνειας , τύψεων, ανακούφισης κ.α. γέμιζαν την καρδία μου. Το παρακάτω κείμενο ήταν το ύστατο χαίρε που εκφώνησα μέσα στην εκκλησία σαν ελάχιστη αναγνώριση της δημιουργικής ζωής της.

Αδελφούλα μου Μαρία!

Δεν είμαι ο καταλληλότερος για να μιλήσω για σένα, γιατί δεν ήμουν μέρος της ζωής σου!

Δεν είμαι ο καταλληλότερος  να μιλήσω για σένα γιατί δεν είχαμε την ίδια φιλοσοφία.

Δεν είμαι ο καταλληλότερος να μιλήσω για σένα γιατί δεν σε πόνεσα όσο άλλα πρόσωπα.

Όμως μπορώ να και έχω δικαίωμα να μιλήσω για τις παρατηρήσεις και τα συναισθήματά μου. Ήσουν η αδελφούλα μου και αυτό δεν μπορεί κανένας να το ακυρώσει , διαγράψει ή να σχολιάσει.  

Όσο σε θυμάμαι ήσουν σε ένα δικό σου , κατά δικό σου Γολγοθά. Από πολύ μικρή ηλικία έκανες σπίτι σου τα νοσοκομεία. Ειδικά θυμάμαι το νοσοκομείο Παίδων στη Βούλα . Στο σχολείο είχες μείνει πίσω από τις συνεχείς απουσίες σου. Οι γονείς σου πρόσφεραν ότι μπορούσαν με τις οικονομικές τους δυνατότητες.  Όμως ήσουν πεισματάρα . Ενοιωθες τις ελλείψεις λόγο χαμένου χρόνου και όλα τα αντανακλαστικά σου λειτούργησαν στο να διεκδικήσεις γνώσεις εκτός σχολείου , τέτοιες που σε έκαναν να μπορείς να διαχειρίζεσαι υψηλού επιπέδου συζητήσεις . Αναζητούσες το απλό , το ποιοτικό και το διαφορετικό. Αυτές οι αναζητήσεις σου σε έκαναν να διαφέρεις από το συνηθισμένο και να ταράζεις τα ύδατα. Ξεχώριζες με την θέληση , το πείσμα σου για ότι έβαζες στόχο και ότι οραματιζόσουν . Πάντα επιτύγχανες τον στόχο σου, παρά την ανύπαρκτη πολλές φορές ,  συναισθηματική και οικονομική υποστήριξη. Εδινες μορφή στα άψυχα. Σαν δημιουργός είχες πολύ προχωρημένη σκέψη , τόσο που δυσκολευόμουν , όπως και πάρα πολλοί άλλοι να έχουν επικοινωνία μαζί σου. Ήσουν πολύ μπροστά  και πολλές φορές παρά τις διαφωνίες μας, Υιοθετούσα πράγματα που μου έλεγες. Σε ευχαριστώ για όλα όσα μου έδωσες με τον αγώνα σου για ζωή, με την αστείρευτη καλλιτεχνική σου φαντασία  .

Μοναχή το δρόμο πήρες και ξανάρθες μοναχή , όταν πήγες στην Αγγλία για μεταπτυχιακές σπουδές . Μοναχή αποφάσισες να πάρεις το απολυτήριο του Λυκείου μετά από πολλά χρόνια αποχής από το σχολείο λόγω προβλημάτων υγείας .  Με υπέρπροσπάθεια κάλυψες κενά χρόνων και πήρες το πτυχίο. Συνέχισες μετά από επιτυχημένη αξιολόγηση στη σχολή καλών τεχνών όπου , ξεχώριζες για τις ιδέες και το γούστο σου.

Ήταν τόση μεγάλη η αγάπη σου για την τέχνη,  που ήθελες παραπάνω γνώσεις και διερεύνηση. Αυτά σε ώθησαν να ανοίξεις τα φτερά σου σε νέους ορίζοντες. Στην Αγγλία με αντίξοες συνθήκες , χωρίς να γνωρίζεις την γλώσσα και με πενιχρά οικονομικά (ευτυχώς πάντα βρισκόταν ανώνυμοι , ήρωες , συγγενείς και φίλοι που ενίσχυαν την προσπάθειά σου) κατόρθωσες αυτό που πολλοί με τα καλλίτερα μέσα, δυσκολεύονται να πετύχουν . Πήρες το δίπλωμά σου και από κεί.

Στη γη των προγόνων σου ,αποφάσισες να δημιουργήσεις αργότερα τα γλυπτά σου, με τον δικό σου μοναδικό τρόπο και την δική σου μοναδική πινελιά. Όσοι έβλεπαν τις δημιουργίες σου άφηναν επιφωνήματα θαυμασμού. Ηθελες να είσαι στη φύση, γιατί έπαιρνες ενέργεια και δύναμη, όπως μου έλεγες και αυτό σε έκανε να μη θέλεις να αποχωριστείς τον χώρο σου και τα δημιουργήματά σου μέχρι την τελευταία στιγμή που δεν μπορούσες άλλο να αυτοεξυπηρετηθείς.

Η περιπέτειά σου με τον εχθρό  είχε πολλές μάχες. Σε χτύπησε πρώτα στο πόδι , που ήταν και η Αχίλειος φτέρνα. Η απώλεια του ποδιού σου , σου στέρησε τεράστια ποσά ενέργειας από τα σχέδιά σου. Ακόμα όμως και με ένα πόδι αντιστεκόσουν και ήθελες την ζωή. Ακόμα και με ένα πόδι δημιουργούσες. Όμως ο εχθρός δεν σε άφησε ήσυχη. Ύπουλα σε χτυπούσε σε διάφορα σημεία . Η διατροφή , η δύναμη της φύσης και η ισχυρή θέληση , ήταν τα όπλα σου απέναντι στον πανίσχυρο εχθρό σου.

Κέρδισες πολλές μάχες . Κάποιες φορές σε ένοιωθα τόσο δυνατή και γεμάτη ενέργεια που έλεγα μέσα μου , ότι ήθελες λίγο ακόμα να κερδίσεις τον πόλεμο.

Σε κάποιες από τις μάχες σου ήμουν μαζί σου. Σε πάρα πολλές όμως ομολογώ ότι ήμουν απών. Σου ζητώ συγνώμη που δεν μπόρεσα να σου δώσω παραπάνω από όσα μπόρεσα να σου δώσω.

Η δύναμη του εχθρού ήταν τόση μεγάλη που εξουθένωσε την διαρκή και ισχυρή  αντίστασή σου. Σε παρακολούθησα χθες το μεσημέρι που δεν είχες επαφή με το περιβάλλον , να αφήνεις την τελευταία σου πνοή . Σκέφτηκα !! Ο κακούργος ο αδίστακτος ο εχθρός σου , κέρδισε τον πόλεμο.

Θα θυμάμαι πάντα τον αγώνα σου. Θα θυμάμαι πάντα τα διδάγματα που πήρα από τον τρόπο ζωής σου. Θα θυμάμαι πάντα το ανήσυχο καλλιτεχνικό σου ταλέντο. Θα θυμάμαι πάντα όταν είμασταν παιδιά και παίζαμε μαζί. Θα θυμάμαι πάντα όταν σε πείραζα , μικρά παιδιά που ήμασταν και μου έλεγες «Γιοργανταρα κουτουνταρα νταρανταρα» . Θα σε θυμάμαι αδελφούλα μου με όλες σου τις χάρες και όλες σου τις δεξιότητες. Να μας επισκέπτεσαι τακτικά, από τα βασίλεια του ουρανού που θα είσαι, για να μας καθοδηγείς στις πράξεις μας. Αιωνία σου η μνήμη Μαρία Αλέξη. Η ιστορία σου θα καταγραφεί για να σε μελετούν οι νέοι άνθρωποι. Αντίο Μαράκι .

Ο αδελφός σου Γιώργος.

Λατσίδα 11-10-15

ΥΣ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους επώνυμους και ανώνυμους που κατά καιρούς στήριξαν την Μαρία στον αγώνα της για ζωή. 

aloevera21 - success story ΑΛΟΗ ΒΕΡΑ21 ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΤΟΥΣ. ΕΣΥ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ,ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΣ , Η΄ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΝΙΣΧΥΕΙΣ; ΕΧΕΙΣ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΟΝ ΣΟΥ.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΔΕΣΜΕΥΣΗ Ή ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ"

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΝ- THE DREAM IS EVERY THING BUT ITS TAKES WORK

GREEK MOTHER OF THE WORLD

http://georgealexis21.blogspot.gr/p/counsel.html

BOOK " COMMITMENT OR RESIGNATION" (From the dreams-targets & tops of our life) George Alexis

ΔΕΣΜΕΥΕΣΑΙ Ή ΠΑΡΑΙΤΗΣΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ;

21-3-2015

Σήμερα είμαι συναισθηματικά φορτισμένος γιατί σφράγισα στην ντουλάπα των φόβων μου οριστικά και αμετάκλητα τον φόβο της δημόσιας έκθεσης σκέψεων, απόψεων, προβληματισμών που θα μείνουν στην ιστορία , ενώ άνοιξε η ντουλάπα των ονείρων μου που έδωσε την ευκαιρία να κάνει φτερά ένα από τα πολλά όνειρά μου, μετά την πραγμάτωσή του, δίνοντας την θέση του σε ένα άλλο καινούργιο.

Στις 21-2-2015 τυπώθηκε το 1ο μου βιβλίο με τίτλο ΔΕΣΜΕΥΣΗ Ή ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ; μετά από πολλές δυσκολίες και προκλήσεις. Σήμερα επιτέλους άρχισε η κυκλοφορία του.

Ο κάθε ένας άνθρωπος έχει κάποιες σημαντικές στιγμές στη ζωή του , που αποτελούν για αυτόν σταθμούς. Αλλοι από αυτούς έχουν να κάνουν με επαγγελματικά θέματα, άλλοι με οικονομικά, άλλοι με προσωπικά κ.λ. Για μένα η έκδοση του βιβλίου  ΔΕΣΜΕΥΣΗ Ή ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ (Από τους στόχους και τις κορυφές της ζωής μας) είναι σίγουρα ένας σημαντικός σταθμός στην έρευνά μου πάνω στο κομμάτι της προσωπικής ανάπτυξης. Ελπίζω ότι θα μπορέσω να βοηθήσω πολύ κόσμο να πιστέψει στις δυνάμεις που κρύβει μέσα του και να μπορέσει να γίνει ονειροπλάστης δημιουργώντας ευκαιρίες και όχι ψάχνοντας στα σκουπίδια ή τα αποκαίδια των δήθεν αφεντικών.

Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην οικογένειά μου που με τον δικό της τρόπο στήριζε την προσπάθειά μου μέσα στην πολυεπίπεδη ζωή μου. Στους ηγέτες που επηρέασαν την ζωή μου μέσα από τα βιβλία τους ή μέσα από σεμινάρια προσωπικής ανάπτυξης και επιχειρηματικότητας. Στην εκδότρια , βετεράνισα του ακοντισμού Σοφία Φραγκούδη-Βογιατζή  που επιμελήθηκε το βιβλίο ώστε να πάρει την τελική μορφή. Στον εκδότη Θύμιο Σανιδά που συνεργάστηκε μαζί μου με χαρά και εμπιστοσύνη. Στην μια από τις ηλιακτίδες της ζωής μου , κόρη μου Έλενα, για την παρέμβασή της στην επιμέλεια του εξωφύλλου. Στους σχολικούς συμβούλους Κατζακόλη Σάκη, Τηλαβερίδη Δημήτρη και Ζαμπετάκη Λήδα που διάβασαν το βιβλίο πριν εκδοθεί και έγραψαν τα σχόλια και την κριτική τους. Στο διαρκές πανεπιστήμιο της Network21 που με βοήθησε να γίνω ο άνθρωπος που είμαι για να μπορέσω να πραγματευτώ ένα θέμα τόσο ενδιαφέρον για την επιτυχία των ανθρώπων

George21

Αφιερώνεται σε όλους αυτούς που αναζητούν την ευτυχία και την ποιότητα ζωής στο Υπερπέραν, ενώ κατοικεί και αναβλύζει από μέσα τους.

Σε όλους εκείνους που θέλουν να αλλάξουν τον κό-σμο αλλά όχι τον εαυτό τους με αποτέλεσμα να απο-τυγχάνουν.

George21

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΠΙΜΕΛΗΤΡΙΑΣ

George21, «Από τις κορυφές της ζωής μας»

Μέσα από την πολύτιμη συγγραφική αυτή κατάθεση ψυχής του Γιώρ-γου Αλέξη, διακρίνουμε την στόφα του Πρωταθλητού, που η γκάμα του σε επιδόσεις είναι μεγάλη: από μηδέν μέχρι άριστα!.. Αφού κατάφερε να διαχειριστεί τον εαυτό του... να ξεπεράσει τις όποιες ανασφάλειές του με αφοπλιστική ειλικρίνεια αναφέρει τις ήττες και τις επιτυχίες του στην ζωή.

Αγωνίσθηκε σκληρά στο παρελθόν... αγωνίζεται, σήμερα εν μέσω της παρούσας αυτής οικονομικής κρίσεως που περνάει η ελληνική κοι-νωνία, μετατρέποντας την κρίση σε χρυσή ευκαιρία, και θα αγωνίζεται στο μέλλον πεισματικά βάζοντας διαρκώς και νέους στόχους στον ορί-ζοντά του «σαν έτοιμος από καιρό» να αντιμετωπίσει τις νέες προκλή-σεις με σθένος και δυναμισμό, υπομένοντας και επιμένοντας να σκαρ-φαλώνει σε νέες κορυφές με τον ίδιο πάντα αμείωτο ζήλο... και το βι-βλίο αυτό είναι μία από τις κορυφές του!..

Ως γνήσιος Έλληνας αφού αγωνίστηκε στον Αθλητικό στίβο και έ-τρεξε τον δικό του Μαραθώνιο στη ζωή, διδασκόμενος από τις εμπειρί-ες, και τα βιώματά του,  επηρεαζόμενος από τις μελέτες και τις έρευνες παλαιών και σύγχρονων στοχαστών, επέστρεψε στην δική του Ιθάκη, θέλοντας να μεταλαμπαδεύσει τις γνώσεις και την φιλοσοφία που απε-κόμισε μέχρι σήμερα. Και αυτό το βιβλίο είναι μόνο η Αρχή!..

Γι’ αυτόν, όπως λέει και ο Peter Cox, Tο όνειρο είναι το παν. Γνωρίζει ως αθλητής ότι τίποτα δεν είναι αδύνατον. Αρκεί να το βάλει στο μυαλό του και μετά απλά το κάνει, και το κάνει τώρα!..

Δεσμεύει τον εαυτό του και αφοσιώνεται στον στόχο του α-σκού­μενος διαρκώς και μη παραιτούμενος από τις δυσκολίες που αντι-μετωπίζει στην πορεία του. Η τελειότητα υπάρχει μόνο στα λεξικά και όχι στη ζωή. Η ζωή είναι πάντα μετ’ εμποδίων. Έχει όμως επίγνωση, ότι έχει την επιλογή να αντιδράσει στα ερεθίσματα που δέχεται.  Όσο υψη-λά και εάν είναι τα εμπόδια γνωρίζει ως βετεράνος αθλητής, ότι με καλή τεχνική αυτά υπερπηδώνται με ευκολία και το νήμα είναι ελεύθερο... σταθερά μπροστά του στον τερματισμό και τον περιμένει!..

Ο ανταγωνισμός τον συναρπάζει και η υπεροχή που του δίνει η α-σφάλεια και η ελευθερία του νου με την δική του προσωπική ευθύνη αυτοδιαχειρίζεται και αυτοηγείται της προσωπικότητάς του για την κατάκτηση οιασδήποτε κορυφής, που έχει επιλέξει!..

Ως νοήμον άτομο προσπάθησε να κατανοήσει τον άνθρωπο και την ανθρώπινη φύση και συγχρόνως να αναπτύξει την επιδεξιότητά του στην επικοινωνία που είναι το Α και το Ω των προσωπικών και επαγ-γελματικών του σχέσεων, διαχειριζόμενος σωστά τον χρόνο του.  Έτσι, και με το παρόν βιβλίο επικοινωνεί με τον αναγνώστη, τον καθοδηγεί, τον προτρέπει να προβεί στην αυτοκριτική του και να είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να κάνει ένα νέο ξεκίνημα, χωρίς φόβο και πάθος, στηριζόμενος στις εμπειρίες του, στις μελέτες του και στην δίψα του για δημιουργία.

Ό,τι δεν διδάχθηκε στο Σχολείο... του το δίδαξε η ζωή. Έμαθε να ΕΙ-ΝΑΙ... και να ΑΛΛΑΖΕΙ... χρησιμοποιώντας το συνειδητό και το υποσυ-νείδητό του κάνοντας επανεκκίνηση-Restart, όπου και όποτε οι ανά-γκες και οι συνθήκες το απαιτούσαν!..

Με το ανά χείρας «βιβλίο-οδηγό ζωής», που ευχόμεθα να μην λείπει από καμιά βιβλιοθήκη, συμπληρώνεται ένα ακόμη κενό της Ελληνικής βιβλιογραφίας.

Σοφία Φραγκούδη-Βογιατζή

Δημοσιολόγος

Επιμελήτρια της  Έκδοσης

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

ΚΡΙΤΙΚΕΣ

1. Το βιβλίο ΔΕΣΜΕΥΣΗ Ή ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ του Γιώργου Αλέξη, δίνει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να αρχίσει την εσωτερική αναζήτηση και διαδρομή μέσα του. Ακολουθεί ένα τρόπο, με παραδείγματα και εμπειρία άλλων συγγραφέων –ηγετών, καθώς και προσωπικές του εμπειρίες. Κάνει έτσι απλή την απόφαση για αλλαγή, δίνοντας μια δυνατή πίστη στον καθένα, ότι μπορεί να κάνει το ακατόρθωτο, αρκεί να μην παραιτηθεί από το όνειρο και τον στόχο του. ( Σάκης Κατζακόλης-Σχολικός σύμβουλος Β΄/θμιας Εκπαίδευσης, συγγραφέας).

2. " Ένα βιβλίο επίκαιρο και καλά τεκμηριωμένο, ενσωματώνει τη γνώση και την προσωπική εμπειρία του συγγραφέα, παραθέτοντας παραδείγματα και άλλων, επιτυχημένων ανθρώπων. Με ευχάριστο τρόπο, μεταδίδει το μήνυμα της ανάγκης για εσωτερική αναζήτηση και καθοδηγεί τον αναγνώστη στην αντιμετώπιση των προκλήσεων, στο ξεπέρασμα των φόβων του και στις απαραίτητες αλλαγές προ-κειμένου να βαδίσει με πίστη στον δρόμο της πραγματοποίησης του ονείρου του". Λήδα Ζαμπετάκη, εκπαιδευτικός (Σχολικός σύμβουλος Β΄/θμιας Εκπαίδευσης).

3. Αυτά που έχουμε κάνει ανήκουν στο παρελθόν (που δεν μπορούμε πια να αλλάξουμε) και το μέλλον μας είναι αυτό που χτίζουμε σήμερα. Ο συγγραφέας του βιβλίου αυτού επισημαίνει ότι το σήμερα είναι στα χέρια μας και ότι όλοι μπορούμε να κάνουμε μια καινούρια αρχή. Αρκεί να το θέλουμε πραγματικά. Ποτέ δεν είναι πολύ αργά και τα πράγματα ποτέ δεν έχουν πάει πολύ μακριά. Το βιβλίο αυτό θα μας βοηθήσει να σπάσουμε τα δεσμά του ίδιου του εαυτού μας, να χαράξουμε μια καινούργια πορεία και επιτέλους να ξεφύγουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.

Δημήτριος Τηλαβερίδης, εκπαιδευτικός (Σχολικός Σύμβουλος Α΄/θμιας και Β΄/θμιας Εκπαίδευσης)

Η ΚΡΙΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΚΙΝΗΤΡΟ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑ

                            

Η ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ!

16 ΜΑΡ 2015

Γράφει η Αριάδνη Γερούκη

Από τον Φόβο του «Θανατηφόρου» Καρκίνου και τον Μύθο της Χημειο- «θεραπείας» στην Πραγματικότητα της Εναλλακτικής Αντιμετώπισης

«Η Χημειοθεραπεία Θεραπεύει και… η Γη Είναι Επίπεδη»*

Μερικές δεκαετίες από τη δημοσίευση του περίφημου βιβλίου του Δρ. Χάμερ Καρκίνος, Ασθένεια της Ψυχής, και την επακόλουθη οργανωμένη καταδίωξή του, μέχρι τον τελικό εγκλεισμό του στις γαλλικές φυλακές και παρά το γεγονός ότι οι φωνές, που προέρχονται τόσο από τους ίδιους τους ασθενείς και τους συγγενείς τους, όσο και από τον ιατρικό χώρο, κατά της πληθαίνουν, τα πράγματα στο τοπίο της «θεραπείας» του καρκίνου δεν φαίνεται να έχουν προχωρήσει…

Εκτός από την Εκκλησία και η Ιατρική κατασκευάζει τους δικούς της «αιρετικούς» και «αφορισμένους»: Ο Αυστριακός μαιευτήρας Semmelweiss εξοστρακίστηκε από το ιατρικό επάγγελμα, γιατί τόλμησε να ασκήσει κριτική σε αθέμιτες ιατρικές πρακτικές. Οι Wilbur και OrvilleWright εκδιώχτηκαν ως «τσαρλατάνοι» από το ScientificAmerican, τον Αμερικανικό Στρατό και τους συναδέλφους τους. Η ανακάλυψη, από τονWillhemRontgen των ακτινών Χ, περιγράφτηκε σαν «επιδέξια απάτη» από επιφανείς επιστήμονες. ΟJohnWoodall ανακάλυψε το 1636 (!) ότι η έλλειψη βιταμίνηςC ευθύνεται για την εμφάνιση σκορβούτου, αλλά το Βρετανικό Ναυτικό μόλις το 1795 συμπεριέλαβε χυμό λεμονιού στο διαιτολόγιο των ναυτικών. Τα βιβλία του επαναστάτη ψυχίατρου Βίλχελμ Ράιχ καίγονταν όχι μόνο από τους Ναζί στα 1930, αλλά και από την αμερικανική κυβέρνηση τις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Πρόσφατα, ο Δρ.DeanOrnish, υπεύθυνος για την ανακάλυψη ασφαλούς και αποτελεσματικής θεραπείας για την καρδιοπάθεια, βασισμένης στη διατροφή, άσκηση και χαλάρωση, αποπέμφθηκε από την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρία…

Η ιατρική επιστήμη, που κατ’ ευφημισμό θέλει να είναι η έρευνα για νέες θεραπείες, καταδυναστεύεται από «αυθεντίες», μέλη επιστημονικών ιδρυμάτων οι οποίοι αντιτίθενται στην αληθινή πρόοδο, καταπιέζοντας κάθε πρωτότυπη ιδέα.

Γιατί εκτός από τα πρωτεία του λιγότερο ανεκτικού ιατρικού κλάδου, η σύγχρονη βιομηχανία του καρκίνου κατέχει και τα πρωτεία του λιγότερο επιτυχημένου κλάδου που υπήρξε ποτέ!

Η Επικερδής Βιομηχανία του Καρκίνου

Οι λόγοι είναι προφανείς: πρόκειται για διαπλοκή συμφερόντων, εξαιτίας του υπέρογκου τζίρου της διεθνούς φαρμακοβιομηχανίας. Ενδιαφέρει να συνεχίσει η παραγωγή φαρμακολογικών «λύσεων», ανεξάρτητα από την πλατιά αμφισβητούμενη αποτελεσματικότητά τους.

Το τραγικό δε είναι, ότι ακόμη και αν, κατά τύχη, βρεθεί κάποτε πραγματικά αποτελεσματική θεραπεία, πολύ αμφιβάλλω αν θα το μάθουμε καν! Κάθε ανακάλυψη και δημοσίευση πιθανής θεραπείας, θα κινδύνευε να στείλει στην ανεργία πολλούς «ειδικούς»…

Δισεκατομμύρια επενδύονται στην έρευνα αλλά οι «λύσεις» του προβλήματος επίσημα μας διαφεύγουν συστηματικά. Αντίθετα, τις τελευταίες δεκαετίες, το ποσοστό θανάτων από την ασθένεια αυξάνει σταθερά. Η ψεύτικη λύση της χημειοθεραπείας δεν «δουλεύει» και ποτέ δεν «δούλεψε» για τους καρκίνους, που σκοτώνουν 9 στους 10 ασθενείς. Ακόμη και όσοι χαρακτηρίζονται «θεραπευμένοι» μετά από χημειοθεραπεία, πεθαίνουν αργότερα από άλλο καρκίνο που αναπτύσσουν αλλού. Το ιατρικό κατεστημένο έχει «κολλήσει» στην εφαρμογή ακτινοβολίας και τοξικών χημικών σκευασμάτων, παρά το γεγονός ότι είναι πλέον γενικά αντιληπτό ότι αυτές οι προσεγγίσεις «δεν πιάνουν». Όλο και περισσότεροι ασθενείς επιλέγουν να πεθάνουν στο σπίτι, ήσυχα και με αξιοπρέπεια, παρά να διαλυθούν μέχρι θανάτου σ’ ένα νοσοκομείο, από την ταλαιπωρία και τον πόνο που επιφέρουν αυτές οι ψευτοθεραπείες…

Οι μόνοι που ωφελούνται είναι οι γιατροί, οι φαρμακευτικές εταιρίες και αυτές που κατασκευάζουν τα ακτινοθεραπευτικά μηχανήματα. Η φαρμακοβιομηχανία δεν θα πλούτιζε με την εφαρμογή προγραμμάτων θεραπείας που θα περιελάμβαναν απλά «διαλογισμό και αλλαγή διατροφής»!

Το πιο τραγικό είναι πως η βιομηχανία του καρκίνου, που αρνείται επίμονα να διερευνήσει τις πολλά υποσχόμενες εναλλακτικές θεραπείες, προστατεύεται από τον νόμο. Στις περισσότερες χώρες είναι «παράνομο» να προσφέρεις μια ενδεχόμενη θεραπεία για τον καρκίνο. Οι γιατροί επιτρέπεται να συνταγογραφήσουν μόνον τη συμβατική χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία ή να στείλουν τους ασθενείς για εγχείριση. Οι αρχές διώκουν με ιδιαίτερη συνέπεια όποιον τολμά να προτείνει κάποια νέα, μη τοξική και πιθανά αποτελεσματική θεραπεία, ακόμη και αν ο ασθενής επιθυμεί να το δοκιμάσει…

Οι «Αφορισμένοι» της Ιατρικής

Οι γιατροί που τολμούν να δώσουν μια πνοή ελπίδας και νέες θεραπείες απειλούνται, εξοστρακίζονται, και διώκονται σαν κοινοί εγκληματίες… Οι εναλλακτικές προσεγγίσεις κατασυκοφαντούνται ως «τσαρλατανισμοί» από την επίσημη ιατρική, με την ύποπτη υποστήριξη της μεγαλύτερης μερίδας του Τύπου και των ΜΜΕ.

Η λίστα των γιατρών που έχουν καταδιωχτεί για εφαρμογές «ανορθόδοξων» θεραπειών κατά του καρκίνου –οι οποίες, παρεμπιπτόντως, φαίνεται βάσιμα να λειτουργούν πολύ αποτελεσματικότερα από αυτές που έχει να προσφέρει το επίσημο αντικαρκινικό οπλοστάσιο– είναι τόσο μεγάλη, όσο σχεδόν η λίστα εκείνων των επιτήδειων ερευνητών της ιατρικής βιομηχανίας, που χρηματοδοτήθηκαν από οργανισμούς και κυβερνήσεις για την εκπόνηση (θαυματουργών και πολλά υποσχόμενων) ερευνών, οι οποίες, το ίδιο… θαυματουργά «ξεχάστηκαν», μετά την έγκριση των επιδιωκόμενων κονδυλίων.

Εξέχοντες επιστήμονες αναγκάστηκαν να εκπατριστούν και να ανοίξουν στο εξωτερικό κλινικές, γιατί ασκούσαν εναλλακτική ιατρική κατά του καρκίνου.

Τι κάνουν όμως οι ίδιοι οι άνθρωποι του κατεστημένου, αν τύχει να αρρωστήσουν οι ίδιοι, ή οι συγγενείς τους; Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη περίπτωση ενός Αμερικανού εισαγγελέα, που είχε συλλάβει τον εναλλακτικό γιατρόHarryHoxsey καμιά εκατοστή φορές μέσα σε δυο χρόνια, μέχρι που αρρώστησε ο αδερφός του. Τότε, ο εισαγγελέας άλλαξε απότομα στρατόπεδο και προσέτρεξε μετά δακρύων να αναζητήσει τις συμβουλές και τη φροντίδα του πρώην «απατεώνα»Hoxsey.

Η σοβαροφάνεια και η προσκόλληση σε δόγματα είναι ο χειρότερος εχθρός της ανθρωπότητας. ΟHoxsey έχει καταφύγει στο Μεξικό, όπου ασκεί την ιατρική του μαζί με τον Δρ.MaxGerson, εξαιρετικό Γερμανό γιατρό που εκδιώχτηκε από τις ΗΠΑ επειδή επινόησε μια θεραπεία βασισμένη στον χυμό φρούτων και λαχανικών.

Στις ΗΠΑ ο Δρ.StanislawBurzynski χρησιμοποιεί μη τοξικά αντινεοπλασματικά σκευάσματα για τη θεραπεία εγκεφαλικών όγκων,NonHodgkins λεμφωμάτων και πολλών κοινών όγκων. Οι δικηγόροι του Αμερικανικού Οργανισμού Φαρμάκων και Τροφίμων (FDA), έχουν ξοδέψει εδώ και 15 χρόνια εκατομμύρια δολάρια προσπαθώντας να χώσουν τονBurzynski στη φυλακή. Ωστόσο ο ίδιος οργανισμός ενέκρινε εξήντα οκτώ πειραματικά προγράμματα του ερευνητικού ινστιτούτου τουBurzynski…

Από τη Γερμανία γνωρίζουμε ήδη (βλέπε σχετικό άρθρο μου στο ΖΕΝΙΘ Νο 3) την υπόθεση του Δρ. Χάμερ, υποψήφιου για Νόμπελ Ιατρικής και δημιουργού της Νέας Ιατρικής, βασισμένης στην εκ βαθέων ανατροπή των κατεστημένων ιδεών γύρω από το καρκίνο, που στάλθηκε –με τις ευλογίες του γαλλικού Τύπου και των ΜΜΕ– στη φυλακή δυο φορές, μια το 1997, για ενάμισι χρόνο, και μια πρόσφατα, το 2004. Κρατείται ακόμη, για το απίθανο αδίκημα της «παρότρυνσης σε άσκηση ιατρικής αντίθετης από την ιατρική της σχολής»…

Στην Ιταλία, ο καθηγητής LuigiDiBella, χρησιμοποιεί μείγμα ορμονών και βιταμινών (χαρακτηριστικά, μια ασθενής που ακολουθεί την εναλλακτική του μέθοδο, λέει για την «επίσημη» χημειοθεραπεία ότι «είναισανναχρησιμοποιείς…υδραυλικάεργαλείαγιαναεπισκευάσειςκοσμήματα»!).Το ιταλικό κράτοςδίωξε ποινικά τον καθηγητήDiBella που τώρα είναι υπόδικος.

Ο Αυστραλός Δρ.SamChachoua έχει επινοήσει μια επαναστατική θεραπεία, που αποκαλεί «Θεραπεία Παρακινούμενης Ανάρρωσης» (InducedRemissionTherapy). ΟChachoua παρατήρησε προσεκτικά τα δεδομένα στις περιπτώσεις της «αυθόρμητης αυτοθεραπείας», όπου «καταδικασμένοι» ασθενείς «νεκρανασταίνονταν», και είδε ότι σε όλες τις περιπτώσεις, οι ασθενείς αυτοί είχαν προσβληθεί λίγο πριν τη θαυματουργή τους ανάρρωση, από κάποια μορφή σοβαρής λοίμωξης. Αυτό είχε διαπιστωθεί και μερικούς αιώνες πριν από έναν Γάλλο γιατρό, ο οποίος παρατήρησε ότι οι πόρνες με σύφιλη, δεν ανέπτυσσαν καρκίνο. Είχε μάλιστα καταφέρει να θεραπεύσει δεκατέσσερις από τους είκοσι καρκινοπαθείς που κούραρε, μεταδίδοντας τους τη σπειροχαίτη της σύφιλης! (Εφόσον ο καρκίνος σπανίζει στις περιοχές του πλανήτη που μαστίζονται από την ελονοσία, η καταπολέμησή της μπορεί ενδεχομένως να σημάνει την εκεί αύξηση του καρκίνου). Ωστόσο, μέχρι σήμερα, κανείς από τους κύκλους της συμβατικής ιατρικής δεν καταδέχθηκε να ελέγξει τη θεωρία του Δρ.Chachoua, παρόλο που ο ίδιος υπόσχεται αμοιβή 100.000 δολαρίων σε όποιον σοβαρό ιατρικό οργανισμό αναλάβει να ελέγξει και να δημοσιεύσει την αποτελεσματικότητα των εμβολίων του για τον καρκίνο και τοAIDS. Να σημειωθεί ότι σε δείγμα 22 εμβολίων του Δρ.Chachoua που ελέγχθηκαν, τα 20 αποδείχθηκε ότι εξουδετέρωσαν κατά 99% τον ιόHIV-1…

Ο Βρετανός Δρ. VernonColeman, είδε τις διαφημίσεις του βιβλίου του FoodforThought, να απαγορεύονται από την Βρετανική Αρχή Διαφημιστικών Κανόνων (ASA,AdvertisingStandardAuthority), επειδή παρέχει απλές συμβουλές (αποδεδειγμένες κλινικά), για το είδος διατροφής που προστατεύει από την ανάπτυξη καρκίνου, δηλαδή λίστες τροφών που ευνοούν την ασθένεια και αντίστοιχα που προστατεύουν από καρκινογένεση. Η δικαιολογία είναι ότι ηASA θέλει να «προστατέψει το καταναλωτικό κοινό»… από τι ακριβώς;

Τα παραδείγματα μπορούν να συνεχιστούν επ’ άπειρον. Το λυπηρό είναι, ότι σε όλες τις περιπτώσεις βλέπουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα «μπλοκ» αντίστασης απέναντι στην ελεύθερη πληροφόρηση που θα μπορούσε να σώζει ζωές, που περιλαμβάνει εκτός από την ευημερούσα παγκόσμια φαρμακευτική βιομηχανία, και (σχεδόν) όλα τα επίσημα ιατρικά και επιστημονικά ιδρύματα, τα οποία αυτή χρηματοδοτεί, καθώς και τους χειραγωγημένους πολιτικούς και τα ΜΜΕ, που αθέμιτα στηρίζουν το «άνωθεν» κατευθυνόμενο κυνήγι των εναλλακτικών γιατρών και των μεθόδων τους.

Η Αποτυχία της Συμβατικής Ιατρικής

Ποτέ, στον αιώνα τον άπαντα δεν πρόκειται να βρει η κατεστημένη βιομηχανία και έρευνα τη λύση για τον καρκίνο. Γιατί η κατεστημένη ιατρική θεωρία διέπεται από μια οιονεί «στρατοκρατική» νοοτροπία. Βλέπει το ανθρώπινο σώμα σαν πεδίο μάχης και την ασθένεια σαν εχθρό που εισβάλλει. Νοοτροπία που υπήρχε στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν οι ασθένειες που ανησυχούσαν περισσότερο τους γιατρούς, προκαλούνταν από τις επίφοβες λοιμώξεις, όπως η φυματίωση, ο τυφοειδής πυρετός, η γρίπη, η πνευμονία, η χολέρα, η σύφιλη κλπ. Η ιατρική επιστήμη είχε, σε μεγάλο βαθμό καταφέρει να ελέγξει αυτές τις αρρώστιες, από τα τέλη του 19ου αιώνα, έχοντας, παρόλα αυτά πέσει σε δυο θεμελιώδη λάθη, που έκτοτε την ακολουθούν.

Το πρώτο λάθος ήταν το συμπέρασμα ότι η μείωση της θνησιμότητας από τις μολυσματικές ασθένειες υπήρξε το αποτέλεσμα των προσπαθειών των γιατρών. Η αλήθεια είναι ότι η μείωση ήταν περισσότερο αποτέλεσμα καλύτερης υδροδότησης, διατροφής και καλύτερης γενικά διαβίωσης μεγάλου ποσοστού του πληθυσμού. Όποιος θέλει να ασχοληθεί με την ιστορία της ιατρικής, μπορεί να παρακολουθήσει τα αρχειακά εκείνα δεδομένα που δείχνουν ότι το ποσοστό θνησιμότητας από τις μολυσματικές ασθένειες, είχε κατέβει ήδη πολύ καιρό πριν να αρχίσει η χρήση αντιβιοτικών και εμβολίων…

Το δεύτερο θεμελιώδες λάθος ήταν η «στρατοκρατική» ιατρική αντίληψη, που προσδοκούσε την «ανακάλυψη» του μαγικού χαπιού, που σαν ένα είδος βιολογικού όπλου, θα διέλυε τον παθογόνο στρατό της ασθένειας, που είχε «επιτεθεί», στον οργανισμό του πάσχοντος. Η κατεστημένη ιατρική επιμένει και σήμερα να ακολουθεί το μοντέλο που φαίνεται ότι λειτούργησε έναν αιώνα πριν και να το εφαρμόσει στον πόλεμο κατά του καρκίνου. Τραγικό λάθος, καθότι οι σύγχρονες θανατηφόρες ασθένειες λειτουργούν με διαφορετικό τρόπο από ό, τι οι παλιές μολυσματικές. Ο λόγος σήμερα ανάπτυξης καρδιακών νοσημάτων, είναι η κατανάλωση υπερβολικής ποσότητας ακατάλληλης τροφής και η έλλειψη άσκησης. Και η κύρια αιτία καρκίνου (εκτός περιπτώσεων έντονου ψυχικού σοκ απώλειας) είναι οι υπερβολικές ποσότητες ακατάλληλης –και οι ελάχιστες ποσότητες κατάλληλης– τροφής, ώστε το σώμα γεμίζει τοξικές, καρκινογόνες χημικές ουσίες.

Κι επειδή οι γιατροί δεν είναι αφελείς, για να μην κατανοούν αυτή την απλή αλήθεια, το μόνο που μένει να υποθέσουμε είναι ότι συνεχίζουν να παραβλέπουν το γεγονός ότι η χημειο-«θεραπεία» αποτυγχάνει συστηματικά να θεραπεύσει τον καρκίνο, επειδή «βολεύονται» με τα κονδύλια που αφειδώς παρέχονται από τις φαρμακοβιομηχανίες για να πειραματίζονται με ολοένα πιο τοξικά χημειο-«θεραπευτικά» παρασκευάσματα.

Η χημειο-«θεραπεία» αποτυγχάνει παταγωδώς και οι γιατροί έχουν φτάσει στο σημείο να δηλώνουν «ικανοποιημένοι» όταν τα ποσοστά επιβίωσης μετά από χημειοθεραπεία φτάσουν να είναι ίσα με τα ποσοστά βιωσιμότητας των ασθενών που… δεν έχουν υποστεί καθόλου παρόμοια αγωγή!

Τα βασικά προβλήματα σε σχέση με τη χημειο-«θεραπεία, είναι, πρώτον, ότι για να «σκοτώσει» τα καρκινικά κύτταρα (που είναι απλώς ανθρώπινα κύτταρα σε κατάσταση εκτός ελέγχου) το δηλητήριο είναι τόσο ισχυρό, ώστε αναπόφευκτα προκαλεί ζημιά και στα υγιή κύτταρα. Με χημειο-«θεραπεία» από το στόμα ή ενδοφλέβια, ολόκληρο το σώμα προσβάλλεται. Όταν σύντομα η χημειο-«θεραπεία» «αποτύχει» (στο 95% των περιπτώσεων), οι γιατροί συνήθως αυξάνουν τη δόση ή την τοξικότητα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι στην προσπάθεια να «σκοτωθούν» οι εχθροί (τα καρκινικά κύτταρα), σκοτώνεται παρεμπιπτόντως ο ίδιος ο ασθενής…

Δεύτερον, ακόμη και στην περίπτωση που η χημειο-«θεραπεία» ή η ακτινοθεραπεία «πετύχει», «σκοτώνοντας» κατά τα φαινόμενα, έναν καρκινικό όγκο, ο κίνδυνος επανεμφάνισης είναι μεγάλος. Εφόσον οι εξωτερικές και εσωτερικές συνθήκες που δημιούργησαν αρχικά τον καρκίνο δεν έχουν αλλάξει, η οποιαδήποτε «θεραπεία» (χημικά, ακτινοβολία, εγχείρηση), δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Αργά ή γρήγορα, οι ίδιες συνθήκες θα παράξουν το ίδιο αποτέλεσμα, δηλαδή την τρομερή «μετάσταση». Φταίει άραγε ο καρκίνος που επανεμφανίζεται ή απλά ο οργανισμός είναι τρωτός και επιρρεπής στην ανάπτυξη καρκίνου;

Με άλλα λόγια, όταν επανεμφανίζεται ένας καρκίνος, δεν σημαίνει η όποια συμβατική παρεμβατική «θεραπεία» απέτυχε να σκοτώσει όλα τα καρκινικά κύτταρα. Σημαίνει ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα στο σώμα.

Το Δυναμικό της Αυτοθεραπείας

Το αληθινό πρόβλημα δεν είναι ο αόρατος «εχθρός» που κυνηγάει η συμβατική θεραπεία, ούτε μια συμμορία κακών κυττάρων. Είναι το ίδιο το αποδυναμωμένο, «τοξινωμένο» σώμα.

Ο καρκίνος αναπτύσσεται όταν ο οργανισμός είναι αδύναμος και άρρωστος και είναι προφανές ότι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται, είναι να τον βομβαρδίσουμε επιβαρύνοντάς τον με επιπλέον τοξικά χημικά. Το να οδηγείς έναν καρκινοπαθή στη χημειο-«θεραπεία», είναι σαν να προτείνεις σαν λύση για τον πονοκέφαλο, να πάει να βαρέσει δυνατά το κεφάλι του στον τοίχο! Προς στιγμήν, εξαιτίας του πόνου από το χτύπημα, δεν θα νοιώθει πια τον πονοκέφαλο…

Είναι απλή σύμπτωση, το ότι οι πολυεθνικές που κατασκευάζουν τα τοξικά χημικά που δημιουργούν τον καρκίνο, είναι οι ίδιες που κατασκευάζουν και τα τοξικά χημικά που συνταγογραφούνται ως «θεραπείες» για τον καρκίνο;… Το σύστημα του πλουτοπαραγωγικού φαρμακευτικού μηχανισμού είναι αύταρκες και επανατροφοδοτούμενο.

Υπάρχει όμως ευτυχώς και ο παράγοντας Χ: το απρόβλεπτο, τρομερό δυναμικό αυτοθεραπείας που διαθέτει ο ανθρώπινος οργανισμός. Το σώμα είναι ικανό να φροντίσει μόνο του τον εαυτό του, κάτι που οι φαρμακοβιομηχανίες θέλουν να ξεχάσουμε. Λίγοι άνθρωποι βρίσκουν το κουράγιο να πιστέψουν σε αυτό, παρακάμπτοντας ή άμεσα αμφισβητώντας τους «ειδικούς». Λίγοι αποφασίζουν να πάρουν στα χέρια τους την ευθύνη για τη ζωή και την υγεία τους, παρά να την αφήσουν στα χέρια κάποιων που βλέπουν τη ζωή και τα σώματά μας στο μικροσκόπιο.

O Καρκίνος δεν Είναι Πρόβλημα, Αλλά Μια Λύση.

Το σώμα μας διαθέτει δύναμη πέρα από ό, τι πιστεύουμε. Στις εννιά από τις δέκα περιπτώσεις προσβολής από ασθένεια, το σώμα αυτοθεραπεύεται, χωρίς να μας απασχολήσει εξωτερικά με ιδιαίτερα ενοχλητικά συμπτώματα, χωρίς ουδεμία εξωτερική παρέμβαση. Η σωστή φροντίδα σώματος και ψυχικού κόσμου ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες προσβολής από καρδιά, καρκίνο ή άλλη «θανατηφόρα» ασθένεια.

Επιπλέον, μπορούμε πάντοτε να βοηθήσουμε τον οργανισμό να αναρρώσει, αξιοποιώντας τις εσωτερικές θεραπευτικές του δυνάμεις. Σημαντικό είναι να αλλάξουν οι εσωτερικές και εξωτερικές συνθήκες που είχαν εξασθενήσει τον οργανισμό (κακή διατροφή, έλλειψη άσκησης, κλπ). Από τη στιγμή που αλλάζουν οι ζημιογόνες συνθήκες, ο καρκίνος παύει να εξαπλώνεται και το σώμα αποκτά σταδιακά τη δύναμη να τον εξαφανίσει.

Αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας κατά του καρκίνου: να μην προσπαθεί κανείς να τον «νικήσει» με εξωτερικά μέσα, αλλά να βοηθήσει το σώμα να ξεπεράσει τον καρκίνο από μέσα.

Υπάρχουν σήμερα πολυάριθμες επιλογές εναλλακτικών θεραπειών για τον καρκίνο, άλλες απλές και προσιτές οικονομικά, άλλες πολύπλοκες και πανάκριβες. Συχνά, έχουν θεαματικά αποτελέσματα όταν εφαρμοστούν με συνέπεια, ακόμη και στις πιο σοβαρές περιπτώσεις. Αλλά όλες έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά: βοηθούν το ανοσοποιητικό σύστημα να δυναμώσει και αποτοξινώνουν τον οργανισμό. Συνήθως περιλαμβάνουν δίαιτα πλούσια σε βιταμίνες, βιολογικά λαχανικά και φρούτα και αποφυγή κατανάλωσης χημικών τοξικών. Επίσης οι ασθενείς ενθαρρύνονται να μάθουν να χαλαρώνουν και να βρίσκουν εσωτερική γαλήνη, δεν έχει σημασία με ποιο τρόπο: με προσευχή, βαθιά χαλάρωση, διαλογισμό, επαφή με τη Φύση, αγάπη και παρηγοριά από τους αγαπημένους τους… Σημασία έχει ότι αυτές οι ποιότητες, της υγιεινής διατροφής και της γαλήνιας συναισθηματικής ζωής, συνιστούν τις σταθερές της εναλλακτικής αντιμετώπισης του καρκίνου.

Σε τελική ανάλυση, ο καρκίνος εμφανίζεται όταν ο άνθρωπος έχει γίνει σωματικό και ψυχικό ράκος. Ακόμη και όταν –σε σπάνιες περιπτώσεις– κάποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό. Πολλοί άνθρωποι, εκτιθέμενοι σε έντονο στρες και σε τοξικό περιβάλλον για μεγάλο διάστημα, καταφέρνουν να απομονώσουν τα μηνύματα που στέλνει το σώμα τους πιστεύοντας ότι είναι «καλά». Μέχρι κάποια μέρα, να βρεθεί ένα καρκινικό σύμπτωμα. Το κακό είχε ήδη γίνει, το στρες και τα τοξικά χημικά είχαν συσσωρευτεί στον οργανισμό και το ανοσοποιητικό σύστημα υπολειτουργούσε, εδώ και καιρό. Μερικοί γιατροί πιστεύουν ότι και τοAIDS αναπτύσσεται για παρόμοιους λόγους.

Ο καπνός και οι γεμάτες τοξίνες τροφές θεωρούνται από τις πιο καρκινογόνες ουσίες. Οι υπέρβαροι αναπτύσσουν συχνότερα καρκίνο, επειδή ακριβώς καταναλώνουν περισσότερες τροφές με περισσότερα λιπαρά γεμάτα τοξίνες. Άλλες πιθανές αιτίες καρκινογένεσης θεωρούνται η ακτινοβολία, ο μολυσμένος αέρας, το μολυσμένο νερό, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, οι «οικιακές τοξίνες», τα βιομηχανικά χημικά και τα ηλεκτρομαγνητικά πεδία.

Αν δεν θέλετε να εμφανίσετε καρκίνο, ή θέλετε να απαλλαγείτε από αυτόν, τα πράγματα, από πλευράς εναλλακτικής αντιμετώπισης, είναι συγκεκριμένα: πρέπει να μειωθεί δραστικά η πρόσληψη τοξικών ουσιών και να τονωθεί το ανοσοποιητικό σύστημα με φυσικές μεθόδους.

Φυσική διατροφή και άσκηση, με εξάσκηση στη δύναμη του νου. Η πίστη και μόνο του ασθενή ότι θα θεραπευτεί, βοηθά σημαντικά την αποθεραπεία. Ο πανικός και η απαισιοδοξία μπορούν αντίθετα να αποβούν μοιραίες.

Εκτός από τα πρωτεία του λιγότερο ανεκτικού ιατρικού κλάδου, η σύγχρονη βιομηχανία του καρκίνου κατέχει και τα πρωτεία του λιγότερο επιτυχημένου κλάδου που υπήρξε ποτέ!

Τις τελευταίες δεκαετίες, το ποσοστό θανάτων από την ασθένεια αυξάνει σταθερά. Η ψεύτικη λύση της χημειοθεραπείας δεν «δουλεύει» και ποτέ δεν «δούλεψε» για τους καρκίνους, που σκοτώνουν 9 στους 10 ασθενείς.

Η βιομηχανία του καρκίνου, που αρνείται επίμονα να διερευνήσει τις πολλά υποσχόμενες εναλλακτικές θεραπείες, προστατεύεται από τον νόμο. Στις περισσότερες χώρες είναι «παράνομο» να προσφέρεις μια ενδεχόμενη θεραπεία για τον καρκίνο.

Η χημειο-«θεραπεία» αποτυγχάνει παταγωδώς και οι γιατροί έχουν φτάσει στο σημείο να δηλώνουν «ικανοποιημένοι» όταν τα ποσοστά επιβίωσης μετά από χημειοθεραπεία φτάσουν να είναι ίσα με τα ποσοστά βιωσιμότητας των ασθενών που… δεν έχουν υποστεί καθόλου παρόμοια αγωγή!

Είναι απλή σύμπτωση, το ότι οι πολυεθνικές που κατασκευάζουν τα τοξικά χημικά που δημιουργούν τον καρκίνο, είναι οι ίδιες που κατασκευάζουν και τα τοξικά χημικά που συνταγογραφούνται ως «θεραπείες» για τον καρκίνο;…

Η ΑΡΙΑΔΝΗ ΓΕΡΟΥΚΗ (ariadni_g@hotmail.com) είναι Ιστορικός– Ανθρωπολόγος του Δικαίου, Δρ. Ιστορίας της Σορβόννης και διδάσκει στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο.

*Τον τίτλο του άρθρου τον δανείστηκα από τον προκλητικό τίτλο του βιβλίου του εναλλακτικού θεραπευτή LotharHirneise, που πρόσφατα εκδόθηκε στα γερμανικά (Sensel: Kernen, 2002). Βλέπε και LynneMcTaggart,WhatDoctorsDon’tTellYou, εναλλακτικό περιοδικό και ομότιτλοbestseller βιβλίο στη Βρετανία

zenithmag.wordpress.com