ΓΕΝΕΤΙΚΑ ΜΕΤΑΛΑΓΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ (ΥΒΡΙΔΙΑ) ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΥΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΖΩΑ

ΠΡΟΣΟΧΗ ! ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΓΕΝΟΚΤΟΝΊΑΣ, ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΩΝ ,ΜΕ ΑΛΛΑΓΗ TΟΥ DNA ΜΕΣΩ RNA ΜΕΤΑΦΟΡΈΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΏΝ. Η ΡΟΜΠΟΤΙΚΗ ΝΑΝΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ, ΣΕ ΣΥΝΔΙΑΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΝΕΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ , ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ, ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΌΣΜΙΑΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΠΕΤΟΕΙΔΩΝ . ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΜΕ ΤΟ RNA μεταφορέα , είναι ικανά, να αναστείλουν ίσως, τον πολλαπλασιασμό του ιού , αλλά ταυτόχρονα μπορούν να καταστούν επικίνδυνα όπλα, για την υβρίδιο ποίηση του ανθρώπινου είδους , τύπου υβριδίων φυτών και ζώων ( Doly). Όπως έχουμε γενετικά τροποποιημένα φυτά και τελευταία ζώα , θα έχουμε στο μέλλον ( αν το επιτρέψουν οι υγιείς στο μυαλό πληθυσμοί των ανθρώπων) γενετικά τροποποιημένους ανθρώπους . Βρισκόμαστε, σε μια τεράστια καμπή της ανθρωπότητας και μια πρόκληση , που όμοιά της, δεν έχει ποτέ ως σήμερα , με τα γνωστά ιστορικά δεδομένα , λάβει χώρα . Κάνω έκκληση , σε κάθε υγειώς σκεπτόμενο άνθρωπο, να αξιολογήσει τις πληροφορίες , να βάλει σε μια ζυγαριά τις καταστάσεις και τα γεγονότα και να πράξει αυτό που η συνείδηση του επιτάσσει . Cherokee21 RNA: Τι είναι και σε τι διαφέρει από το DNA;

RNA: Τι είναι και σε τι διαφέρει από το DNA; Μενέλαος ΛυγνόςΜενέλαος Λυγνός 28 Νοε 2019 ΥΓΕΙΑ Ο όρος RNA είναι ένα αγγλικό αρκτικόλεξο (ή ακρωνύμιο). 2 SHARES Ο πλήρης επιστημονικός όρος είναι Ribo – Nucleic Acid/ RNA), ο οποίος αποδίδεται στα Ελληνικά ως Ριβονουκλεϊκό Οξύ (ή επί το «ορθότερο» Ριβοζονουκλεϊκό Οξύ). Ποια είναι η δομή του RNA; Όπως και το DNA, έτσι και το RNA είναι ένα μόριο, που αποτελείται από «δομικές μονάδες», που ονομάζονται νουκλεοτίδια, όπως αυτό, που βλέπουμε στην παρακάτω εικόνα.

Κάθε νουκλεοτίδιο αποτελείται από 3 μόρια: ένα κεντρικό μόριο σακχάρου, που στην περίπτωση αυτή ονομάζεται Ριβόζη (στο DNA το σάκχαρο είναι Δεοξυριβόζη), το οποίο συνδέεται με ένα μόριο, που ονομάζεται «φωσφορική ομάδα» και ένα μόριο, που ονομάζεται «αζωτούχος βάση». Πολλά νουκλεοτίδια ενώνονται, όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα και σχηματίζουν μία πολυνουκλεοτιδική αλυσίδα. pic2

Πρακτικά, ένα μόριο σακχάρου ενός νουκλεοτιδίου ενώνεται μέσω της φωσφορικής του ομάδας με το μόριο σακχάρου του επόμενου νουκλεοτιδίου κ.ο.κ.. Το ολοκληρωμένο μόριο του RNA σε αντίθεση με το μόριο του DNA, δεν αποτελείται από δύο παράλληλες πολυνουκλεοτιδικές αλυσίδες, αλλά από μόνο μία αλυσίδα. Οι αζωτούχες βάσεις του RNA είναι τέσσερεις: Αδενίνη Ουρακίλη (αντί για Θυμίνη του DNA) Κυτοσίνη Γουανίνη Ποια είναι η θέση του RNA στη «ροή της γενετικής πληροφορίας»; Η γενετική πληροφορία βρίσκεται «αποθηκευμένη» στην αλληλουχία των βάσεων του DNA (δηλαδή στη σειρά των αζωτούχων βάσεων στο μόριο του DNA). Με βάση τη γενετική πληροφορία καθορίζεται η λειτουργία εκάστου κυττάρου και κατ’ επέκτασιν και ολόκληρου του οργανισμού. Η «ροή της γενετικής πληροφορίας» απεικονίζεται παρακάτω: pic3

Το DNA μέσω της διαδικασίας, που ονομάζεται αντιγραφή «διπλασιάζεται», ώστε να διαμοιραστεί εξίσου μεταξύ των δύο κυττάρων, που θα προκύψουν από την κυτταρική διαίρεση Το DNA μεταγράφεται σε ένα παρόμοιο μόριο, το οποίο ονομάζεται RNA. Το RNA μεταφράζεται σε πρωτεΐνες, που είναι τα μόρια, τα οποία ρυθμίζουν τη λειτουργία του κυττάρου και κατ’ επέκτασιν και ολόκληρου του οργανισμού. Επομένως, υπό μίαν έννοια το RNA δρα ως ένας «ενδιάμεσος» μεταξύ του DNA, που είναι το «μόριο αποθήκευσης» της γενετικής πληροφορίας και της πρωτεΐνης, που είναι ο καθαυτός «εκτελεστής» της γενετικής πληροφορίας, δηλαδή το μόριο δια του οποίου η πληροφορία γίνεται συγκεκριμένη δράση. Πώς το DNA μεταγράφεται σε RNA; Η μεταγραφή του DNA σε RNA απεικονίζεται σχηματικά παρακάτω. pic4

Η διπλή έλικα του DNA ανοίγει, όπως συμβαίνει και στην αρχή της αντιγραφής του μορίου. Μόνον η μία εκ των δύο αλυσίδων του DNA (πάντα η ίδια) μεταγράφεται σε RNA. Απέναντι από κάθε νουκλεοτίδιο DNA έρχεται ένα «συμπληρωματικό» νουκλεοτίδιο RNA. Συγκεκριμένα: Αν το νουκλεοτίδιο DNA έχει Αδενίνη, απέναντί του έχουμε νουκλεοτίδιο RNA με Ουρακίλη. Αν το νουκλεοτίδιο DNA έχει Θυμίνη, απέναντί του έχουμε νουκλεοτίδιο RNA με Αδενίνη. Αν το νουκλεοτίδιο DNA έχει Γουανίνη, απέναντί του έχουμε νουκλεοτίδιο RNA με Κυτοσίνη. Αν το νουκλεοτίδιο DNA έχει Κυτοσίνη, απέναντί του έχουμε νουκλεοτίδιο RNA με Γουανίνη 4. Τα νουκλεοτίδια RNA ενώνονται και σχηματίζουν ένα μόριο RNA. 5. Έχουμε το σχηματισμό ενός «υβριδικού μορίου» DNA – RNA. 6. Το RNA απελευθερώνεται και η διπλή έλικα του DNA σχηματίζεται ξανά. Η μεταγραφή του DNA αρχίζει και σταματά πάντα σε προκαθορισμένα σημεία του μορίου. Όλο το DNA μπορεί να μεταγραφεί σε RNA; Υπάρχουν εκτιμήσεις, που καταδεικνύουν, ότι μόνον το 25% με 30% του DNA, που εντοπίζεται στον πυρήνα του κυττάρου συμμετέχει στη διαδικασία της μεταγραφής. Κάποιοι ερευνητές χαρακτηρίζουν του υπόλοιπο 70% με 75% του DNA ως «σαβούρα», που συσσωρεύτηκε κατά τη διάρκεια της εξέλιξης και είτε δεν έχει εμφανείς λειτουργίες, είτε αυτές δεν μας είναι ακόμα γνωστές. Δύο ενδιαφέροντα στοιχεία για το RNA… Υπάρχουν ιοί, όπως είναι οι διάφοροι ιοί της γρίπης ή ο ιός του A.I.D.S (ο γνωστός H.I.V.), οι οποίοι δεν έχουν ως «μόριο αποθήκευσης» της γενετικής πληροφορίας το DNA, αλλά το RNA. Σύμφωνα με μία θεωρία τα πρώτα κύτταρα, πριν από εκατομμύρια χρόνια είχαν σαν μόριο αποθήκευσης της γενετικής πληροφορίας το RNA, ενώ τα κύτταρα με DNA επικράτησαν πολύ αργότερα. Δρ ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΚΩΝ. ΛΥΓΝΟΣ, MSc, PhD ΜΑΙΕΥΤΗΡ ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΣ Master of Science University College London Διδάκτωρ Μαιευτικής Γυναικολογίας www.eleftheia.gr ΓΕΝΕΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ DNA & RNA RNA Ο υπηρέτης (του κυττάρου) που έγινε βασιλιάς Η αποκάλυψη του ρόλου του «μικρού εξαδέλφου» τού DNA άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες αντιλαμβάνονται τη λειτουργία του κυττάρου. Ετσι άνοιξε ο δρόμος για την ανακάλυψη νέων θεραπευτικών προσεγγίσεων για πολλές και σοβαρές ασθένειες. ΙΩΑΝΝΑ ΣΟΥΦΛΕΡΗ. Ολα δείχνουν ότι ήρθε η ώρα του RNA (ριβονουκλεϊνικού οξέος)! Ή μάλλον ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2008 | 23:32 RNA Ο υπηρέτης (του κυττάρου) που έγινε βασιλιάς Ολα δείχνουν ότι ήρθε η ώρα του RNA (ριβονουκλεϊνικού οξέος)! Ή μάλλον ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί ο σημαίνων ρόλος του στο κύτταρο και στη ζωή μας. Γιατί για πολλά χρόνια το RNA υπήρξε ένα μόριο σχετικά παραμελημένο. Οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι επρόκειτο για τον «μικρό εξάδελφο» του DNA (δεσοξυριβονουκλεϊνικού οξέος) και πως ο ρόλος του περιοριζόταν στο να μεταφέρει απλώς τις οδηγίες που είναι εγγεγραμμένες στο μόριο της ζωής (DNA) και στο να βοηθά στη σύνθεση των πρωτεϊνών, των μορίων από τα οποία χτίζεται το κύτταρο και τα οποία ασκούν μια πλειάδα σημαντικών ρόλων σε αυτό. Τελευταίως όμως μια σειρά ανακαλύψεων κατέδειξε τις πολλαπλές λειτουργίες του RNA και άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες αντιλαμβάνονται τη λειτουργία του κυττάρου. Η αλλαγή αυτή στη θεώρηση των βασικών παραμέτρων που διέπουν τη ζωή του κυττάρου (και κατ’ επέκτασιν τη δική μας) είχε αποτέλεσμα την ανάπτυξη νέων τεχνικών μελέτης των βιολογικών συστημάτων, αλλά και την ανακάλυψη θεραπευτικών προσεγγίσεων για πολλές και σοβαρές ασθένειες. Εν αντιθέσει προς τη φυσική ή τα μαθηματικά, η βιολογία είναι ίσως η μόνη θετική επιστήμη η οποία δεν «αγαπά» τα δόγματα και τις οικουμενικές αλήθειες. Φυσικά αυτό δεν είναι τυχαίο: η ρευστότητα της ζωής είναι τέτοια που έχει υπαγορεύσει στους βιολόγους τη στάση τους απέναντι σε αυτή. Παρ’ όλα αυτά, για δεκαετίες οι φοιτητές βιολογίας διδάσκονταν το κεντρικό, όπως ονομάζεται, δόγμα της επιστήμης τους. Σύμφωνα με αυτό, η ροή της πληροφορίας μέσα στο κύτταρο έχει την εξής κατεύθυνση: από το DNA, περνά στο RNA (το οποίο παίζει ρόλο μεσάζοντα και μεταφορέα της) και από εκεί στις πρωτεΐνες. Με άλλα λόγια, τα γονίδια τα οποία είναι κομμάτια DNA, περιέχουν την πληροφορία για τη δημιουργία των πρωτεϊνών την οποία μεταβιβάζουν μέσω του RNA (και ειδικότερα στο messengerRNA ή mRNA). Η αρχική διατύπωση του δόγματος, το οποίο περιγραφικά συνοψίζεται DNA-RNA-πρωτεΐνη, υπέστη μια αρχική τροποποίηση όταν ανακαλύφθηκαν οι RNA-ιοί. Το γενετικό υλικό των ιών αυτών δεν είναι το DNA, όπως συμβαίνει με την πλειονότητα των οργανισμών, αλλά το RNA. Χημικά, το DNA και το RNA μοιάζουν πολύ. Ανήκουν και τα δύο στην κατηγορία των νουκλεϊνικών οξέων. Εκτός από το διαφορετικό μόριο σακχάρου (ριβόζη για το ριβονουκλεϊνικό οξύ RNA και δεσόξυριβόζη για το δεσοξυριβονουκλεϊνικό οξύ DNA), τα δύο μόρια διαφέρουν και ως προς μία από τις τέσσερις βάσεις που τα αποτελούν. Ετσι, ενώ το DNA είναι πολυμερές των βάσεων αδενίνη (Α), θυμίνη (Τ) γουανίνη (G) και κυτοσίνη (C), στο RNA η θυμίνη έχει αντικατασταθεί από την ουρακίλη (U). Παρά τις ομοιότητες χημικής σύστασης, τα δύο νουκλεϊνικά οξέα είναι και εξαιρετικά διαφορετικά: το DNA είναι μεγαλομοριακό και δίκλωνο (αποτελείται δηλαδή από δύο αλυσίδες η οποίες σχηματίζουν την περίφημη διπλή έλικα), ενώ το RNA είναι μονόκλωνο και μικρού μοριακού βάρους, αφού συνήθως αποτελείται από μερικές μόνο βάσεις. Τώρα το δόγμα θα πρέπει να υποστεί και δεύτερη τροποποίηση: μεταξύ των κομματιών που DNA τα οποία μελέτησαν οι ερευνητές κατά την τελευταία δεκαετία διαπιστώθηκε ότι πολλά δεν κωδικοποιούν για πρωτεΐνες, αλλά για RNA. Η πληροφορία δηλαδή η οποία εμπεριέχεται σε αυτά τα κομμάτια DNA δεν χρησιμοποιείται για τη δημιουργία πρωτεϊνών αλλά για τη δημιουργία μορίων RNA τα οποία δεν ξεπερνούν σε μήκος τις 21-23 βάσεις και για τον λόγο αυτό ονομάστηκαν μικροRΝΑ (microRNAs ή miRNAs). Τα miRNA συνδέονται με τα mRNA (τα οποία μεταφέρουν την πληροφορία για τη σύνθεση των πρωτεϊνών). Η σύνδεση δεν είναι τυχαία: απαιτείται συμπληρωματικότητα των βάσεων για να επιτευχθεί. Καθώς όμως το mRNA οφείλει να είναι μονόκλωνο προκειμένου να αξιοποιηθεί η πληροφορία που κουβαλά, η σύνδεσή του το συμπληρωματικό miRNA (και η δημιουργία δίκλωνου μορίου) έχει σαν αποτέλεσμα την αναστολή της ροής της πληροφορίας. Με άλλα λόγια, όταν ένα mRNA συνδέεται με το συμπληρωματικό miRNA του, η σύνθεση της αντίστοιχης πρωτεΐνης σταματά. Αν και η πρώτη παρατήρηση σχετικά με την ύπαρξη και τον ρόλο των miRNa έγινε πριν από 10 περίπου χρόνια, από επιστήμονες οι οποίοι εργάζονταν με τον γεωσκώληκα Caenorhabditis elegans, χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός για να πειστεί η επιστημονική κοινότητα για την ευρύτερη παρουσία τους σε άλλους οργανισμούς. Σήμερα έχει διαπιστωθεί η παρουσία τους στο φυτό Arabidopsis thaliana, στη μύγα του ξιδιού Drosophila melanogaster, αλλά και στους ανθρώπους. Ολα δείχνουν πως για το κύτταρο, τα miRNA είναι μόρια κλειδιά στη ρύθμιση της παραγωγής πρωτεϊνών. Για τους επιστήμονες όμως είναι και ένα καλό εργαλείο μελέτης και επέμβασης στα βιολογικά συστήματα με στόχο την κατανόησή τους αλλά και την αντιμετώπιση των ασθενειών. Τον περασμένο μήνα αμερικανοί ερευνητές μπόρεσαν να μελετήσουν τον ρόλο των πρωτεϊνών που κωδικοποιούνται από συγκεκριμένα γονίδια του C. elegans εισάγοντας στο μικρό αυτό πειραματόζωο συνθετικά μικρά δίκλωνα RNA τα οποία, όπως και τα miRNA, διέκοψαν την πρωτεϊνοσύνθεση. Με άλλα λόγια, οι αμερικανοί επιστήμονες μελέτησαν τι συνέβαινε στο πειραματόζωο όταν η σύνθεση κάποιας πρωτεΐνης διακοπτόταν. Με τον τρόπο αυτό οι ερευνητές μπόρεσαν να εντοπίσουν 400 γονίδια τα οποία εμπλέκονται στην παραγωγή και αποθήκευση λίπους. Καθώς 200 από αυτά τα γονίδια έχουν ανάλογό τους στον άνθρωπο, από τα ευρήματά τους ελπίζουν να αναπτύξουν φάρμακα για την παχυσαρκία η οποία εξελίσσεται στη μάστιγα του 21ου αιώνα. Επίσης εφαρμόζοντας την ίδια τεχνική, η οποία ονομάζεται RNAinterference (παρέμβαση από το RNA), δύο διαφορετικές ερευνητικές ομάδες πέτυχαν να αναστείλουν τη σύνθεση βασικών πρωτεϊνών του ιού HIV, ο οποίος προκαλεί το σύνδρομο της επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας στους ανθρώπους (AIDS). Η αναστολή της σύνθεσης αυτών των πρωτεϊνών του ιού μείωσε κατά 50% τη δυνατότητά του να αναπαράγεται στα κύτταρα που χρησιμοποιήθηκαν για τον πειραματισμό, γεγονός που κάνει τους επιστήμονες αισιόδοξους για τις θεραπευτικές δυνατότητες της τεχνικής. Η επαναστατική τεχνική κατά του καρκίνου Μόλις την περασμένη εβδομάδα ένα βρετανικό και ένα ολλανδικό ινστιτούτο αποφάσισαν να επενδύσουν 500.000 στερλίνες σε ένα πρόγραμμα το οποίο στοχεύει στο να αποκαλύψει τον ρόλο 800 γονιδίων που σχετίζονται με τον καρκίνο χρησιμοποιώντας την τεχνική RNAinterference (παρέμβαση από το RNA). Εκτιμάται ότι η επαναστατική αυτή τεχνική θα παράσχει στους επιστήμονες τη δυνατότητα να «βγάλουν νόημα» από την πληροφορία που συγκεντρώθηκε από την αποκωδικοποίηση του ανθρωπίνου γονιδιώματος. Οι ερευνητές ελπίζουν να χρησιμοποιήσουν αργότερα την τεχνική σε όλα τα 35.000 ανθρώπινα γονίδια, προσπάθεια που υπολογίζεται ότι θα κοστίσει περί τα 3 εκατ. στερλίν. Cherokee21