Ο δωδεκαθεϊσμός και η αλήθεια γύρο από αυτόν .

 ΠΕΡΙ  "ΔΩΔΕΚΑΘΕΪΣΜΟΥ" ΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΡΟΥ... 

Επειδή τα τελευταία χρόνια ακούγεται πολύ συχνά η λέξη "δωδεκαθεϊσμός", με σαφείς υποτιμητικες τάσεις και αιχμές, ας ξεκαθαρίσουμε ότι:

Οι όροι  "δωδεκάθεο", "δωδεκαθεϊσμός", 

"παγανισμός, καθώς και η ευφάνταστη "ειδωλολατρεία", είναι όροι νεοπαγείς,  που επικράτησαν ως ανυπόστατα χριστιανικά κατασκευάσματα, με σκοπό την διασάλευση της αλήθειας και τον διασυρμό της Ελληνικής Κοσμοθέασης. 

Οι πρόγονοί μας δεν ήταν δωδεκαθεϊστές, 

ούτε είχαν ποτέ χρησιμοποιήσει αυτόν τον ανακριβή θρησκευτικό προσδιορισμό!

Οι πρόγονοί μας ήταν πολυθεϊστές! 

Δεν είχαν δόγμα ούτε ακολουθούσαν με κλειστά μάτια και χωρίς κρίση, τις εντολές κάποιου "ιερού βιβλίου". Ήταν ψυχικά και πνευματικά ελεύθεροι και τιμούσαν το μεγαλείο της Φύσεως, όπως εκδηλώνεται μέσα από τον Ουρανό, τα πλανητικά φαινόμενά του και την ενεργειακή τους εκδίπλωση προς την Γη, την ένσαρκη ψυχή και την ανθρώπινη διάνοια. 

Εχοντας αντιληφθεί ότι η Συμπαντική Αρμονία εκτυλίσσεται μέσα από μια 'Αρρητη Αρχή, προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με τον υπερβατικό χώρο και τις θεϊκές οντότητες που τον διέπουν. Και έχοντας κατανοήσει ότι ο άνθρωπος των τριών διαστάσεων και των πέντε αισθήσεων, ούτε κατά διάνοια μπορεί ν' αντιληφθεί τις οντότητες που βρίσκονται σε διαφορετικές διαστάσεις και πολύ περισσότερο, δεν μπορεί ν' αντιληφθεί και να κατανοήσει τις γνώσεις και τις δυνάμεις τους, προσπάθησαν και πέτυχαν την νοητική υπέρβαση, διά της ερευνητικής οδού και ενασχόλησης. 

Επιχειρώντας την συνεχή πνευματική τους εξέλιξη, οι Έλληνες κατόρθωσαν μέσα από την Έρευνα, ν' αναπτύξουν την Επιστήμη, τις Τέχνες και τον ορθό Λόγο. Μ' αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να διαγράψουν μια συνεχώς ανοδική  ψυχοπνευματική διαδρομή και εκεί στήριξαν την θεωρία της ανελίξεως, ως βαθμιαία και συνεχή εξέλιξη των όντων. 

Οι Έλληνες ήταν αυτοί που έθεσαν την θεωρία της ανελίξεως των όντων ως υπέρτατο φυσικό νόμο και οι γνώσεις που αποκτούσαν ήταν για το κοινό καλό. 

Μέσα από αυτή την διαδικασία, βαθμιαία άλλαζε η στάση τους προς την ζωή και ο χαρακτήρας τους προς το καλύτερο, ενώ λόγω της επαφής τους με τον υπερβατικό χώρο έπαυαν να φοβούνται τον θάνατο και τον έθεσαν στην πραγματική του διάσταση, ως εξελικτική μορφοποίηση της χονδροειδούς ύλης προς την λεπτοφυή της μεταστοιχείωση. 

Οι πρόγονοί μας, ακολούθησαν τον ρυθμό της Φύσεως και τον αποτύπωσαν μέσα από την ισορροπία των αρρένων και θηλέων δυνάμεων, όπως εκφράστηκαν από το μεγαλείο των δώδεκα Ολύμπιων υπερδιαστατικών οντοτήτων. Ουδέποτε ο Έλλην φαντάστηκε ότι οι Κοσμογονικές Δυνάμεις της Φύσεως θα μπορούσαν να εγκλωβιστούν μέσα σε ασφυκτικά πλαίσια θρησκείας που στηρίζει το δόγμα, ώστε να υπηρετείται από αυτό και να επιβάλλεται αυθαίρετα. 

Η Ελληνική Κοσμοαντίληψη αποτυπώνεται γλαφυρά μέσα από τον λόγο του πάμφωτου και όχι "σκοτεινού" Ηρακλείτου:

[...Κόσμον τονδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ην αεί και έστιν και έστε πύρ αείζωον...]

(Αυτόν τον κόσμο δεν τον έπλασε κανένας θεός ή άνθρωπος, παρά υπήρχε πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει ως αιώνια, ζωντανή φωτιά)

Εν κατακλείδι, 

η Κοσμοθέαση των Ελλήνων, ως εφαρμοσμένη διαδικασία ύψιστης θεώρησης, έσπρωξε την ανθρωπότητα μακριά από το σκότος της άγνοιας. Αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ανθρώπου κι έχει ανεξίτηλη υπογραφή Ελληνική! 

Στίλβη Μ.Μ.

Για την μεταφορά Cherokee21 

EUROVISION 2024 ΤΟ ΕΚΤΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΡΤ

 

ΜΟΥΣΙΚΟΤΡΟΠΙΕΣ

Με αφορμή το έκτρωμα που πρέκυψε και φέτο

και με εφαλτήριο το αίσθημα που δεν υπάρχει πιά

σκέψεις πάνω στο ζήτημα της τέχνης παραθέτω

ψάχντας νάβρω διέξοδο μες στην κακοτοπιά

Ο κόσμος που δεν έζησε, δεν έμαθε, δεν ξέρει

και όλα εκείνα που έπαθε τα βρίσκει φυσικά

να ανέχεται το άσχημο και να το υποφέρει

ζητά και τα παράλογα τα βρίσκει λογικά

Του πνεύματος η άλωση και της ψυχής η ήττα

είναι το εμπορεύσιμο του κέρδους αγαθό

προς πώληση που απαιτεί να χωριστεί η πίτα

και στον αφρό ό,τι έπλεε να πέσει στο βυθό

Απ’ τον κανόνα εξαίρεση η τέχνη δεν εισάγει

αφού από το τίποτα το παν δημιουργεί

Κάτι που αντιλήφθηκαν οι απατεώνες μάγοι

και ως τέχνη τους το άκυρο κάναν να λειτουργεί

Το αισθητήριο όργανο της όρασης, τα μάτια

έχει φραγή ασφάλειας στο άσχημο μπροστά:

Τα βλέφαρα που πίσω τους του ονείρου τα παλάτια

μένουν ορθά κι αλώβητα σαν μένουνε κλειστά

Όμως τ’ αυτιά δεν έχουνε αυτή τη λειτουργία

και τάπες για να κλείνουνε σε θόρυβο κακό

Εάν υπάρχει αγνοώ κάποια δικαιολογία

για του ήχου το απροστάτευτο ή κάποιο μυστικό

Όπως και νάχει τ’ όνειρο τα μάτια που φυλάνε

να μην το μάθει άνθρωπος, να μην το δει το φως

ήχοι στραβοί κι αταίριαστοι παντού παραφυλάνε

να το θυσιάσουν στα είδωλα με τελετές βουντού

Κάποτε είπε ο Leibnitz η μουσική πως είναι

η ηδονή που ο εγκέφαλος νιώθει καθώς μετρά

ενώ δεν ξέρει ότι μετρά (σκέψου καλά και κρίνε

και σύγκρινε τ’ ακούσματα με τούτο τα οικτρά)

Αυτό λοιπόν το μέτρημα των αριθμών στο βάθος

του νου στο υποσυνείδητο κάνει τη διαφορά

που εντοπίζει σιωπηρά των πράξεων το λάθος

Το λάθος μες στη σκέψη μας που όλους μας αφορά

Για τη μεγάλη απόσταση του μύθου από την τέχνη

δε θα μιλήσω πρόχειρα. Σε τέτοια δεν θα μπω

Στο χρέος μένω μοναχά. Χρέος του καλλιτέχνη

να δώσει εικόνα καθαρή στο σχήμα το θαμπό

Δεν είναι μόνο τ’ όνειρο που θέλει αλληλουχία

Είναι η μορφή στο αόρατο που πρέπει να εκφραστεί

σε τάξη επαναφέροντας τα διάσπαρτα στοιχεία

μες στην ψυχή το σχήμα τους για να αναπλαστεί

Μεγάλη η συζήτηση πάνω στις άδειες λέξεις

που δένουν με το θόρυβο και φτιάχνουν μουσικές

τόσες που απ’ τα κομμάτια τους δεν ξέρεις να διαλέξεις

τις σκέψεις, τον εγκέφαλο για κείνες όταν καις

Δεν ξέρω απ’ το υπόλοιπο στ’ αλήθεια τι απομένει

Στο αόρατο η επίγευση χαρίζει τη μορφή

Γνωρίζω ότι στη σκέψη του ο νους αν επιμένει

τρόπους θα βρει το όμορφο για να ξαναγραφεί

Της μουσικής τ’ ανύσματα, του νου οι συναρτήσεις

παλεύουνε με τ’ άπειρο και κόσμους συναντούν

Τις περιπέτειες του φωτός, ξυπνούν. Τις απαντήσεις

στις σκέψεις δίνουν που ίπτανται κι εντός μας περπατούν

Στης σιωπής το ηχόχρωμα οι νότες ταξιδεύουν

σαν τα μικρά πλεούμενα σε θάλασσα ανοιχτή

το στίγμα για να δώσουνε πορείες σημαδεύουν

για τ άγνωστο που τ όνειρο ζητά να υποδεχτεί

Στο φάσμα της ενέργειας, στον κόσμο των εικόνων

συνθλίβονται οι συχνότητες μες στον καταιγισμό τους

Στο έλεος της εντύπωσης συνθέτουν των τριγώνων

οξείες πλευρές και κλάσματα απ’ το συλλογισμό τους

Της αρμονίας το άθροισμα, το υπόλοιπο της σκέψης

λογίζεται ως γινόμενο και δυό ροπών πηλίκον

Της μελωδίας του ρυθμού που πας να ανατρέψεις

μηδέν το αποτέλεσμα θα βγει των ενηλίκων

Το θέμα της αντίληψης το γούστο καταρρίπτει

εκεί που το υποκείμενο το λάθος του μετρά

Το λάθος που ως έννοια του χάους καταπίπτει

στη διαφορά απ’ τα μυστικά ετούτα τα μικρά

Το λίγο μέσα του πολλές αλήθειες περιέχει

που καρτερούν αόρατες αυτόν που θα τις βρει

μέσα στου χρόνου τη ροή, μες στο ρυθμό που τρέχει

με την κρυφή ταχύτητα τη σκέψη που αφαιρεί

Το τελικό συμπέρασμα στους λίγους πάντα ανήκει

Μα οι πολλοί επιβάλλουνε το νόμο τελικά

Δεν ξέρω αν ήττα λέγεται η έκβαση ή νίκη

και το αν απαρτίζονται απ’ τα ίδια υλικά

Ο θόρυβος παντρεύτηκε μ΄αυτή τη φασαρία

που τη φωνή επισκίασε, θυσία στο ρυθμό

Γραφή που παραχάραξε τη γνήσια ιστορία

Πράξη που δεν κατάφερε τομή στον αριθμό

Πρόσκαιρα όντα της φωτιάς, φαιδρές σκιές στον τοίχο

Μες στη σπηλιά του Πλάτωνα τα είδωλα ακολουθούν

τον αξημέρωτο χορό της φλόγας με τον ήχο

κι από τον αναθρώσκοντα βαρύ καπνό μεθούν

Κι όταν μεθούνε οι ψυχές με τ’ αδειανά ποτήρια

χορεύουν με φαντάσματα, με ίσκιους τραγουδούν

στου παραλόγου τη σκηνή στήνοντας πανηγύρια

για το έργο που δεν άκουσαν και δε μπορούν να δουν

Χοροπηδάει ο πιθηκος κι ο χιμπατζής γελάει

οι δυό παιχνίδια παίζουνε απάνω στα κλαδιά

κι ο μάγος της πρωτόγονης φυλής παραμιλάει

θυσιάζοντας στους δαίμονες τ’ αθώα της παιδιά

Δεν έχει λόγο η οργή κι η αγανάκτηση σου

αν σκέπτεσαι τα πράγματα σωστά και καθαρά

Η λογική αν διατρέχει την αυτοσυγκράτησή σου

και με οδηγό τη σύγκριση η σκέψη προχωρά

Οι χαμηλές στροφές του νου χαλούν τον κινητήρα

Στις χαμηλές συχνότητες ποτέ μην αφεθείς

Στα ταπεινά ανάμεσα τα πνεύματα τα στείρα

σκόνη θα γίνεις, διάγραμμα φωτός και θα χαθείς

Πως να το γράψουν, τι να πουν και πως να το εκφράσουν

το προφανές στα μάτια μας εάν δε βλέπουν πια

όσοι αυτά που μας πουλούν δέχονται ν’ αγοράσουν

λες και την πάπια ακολουθούν σαν τα μικρά παπιά;

Δείγμα γραφής, μέτρημα αρχής και θλίψης μέγας λόγος

Διαλύεται η αντίληψη κι η κρίση σταματά

η λογική όσα δέχεται αν πράττει αναλόγως

και αν τη λάθος άποψη σαν πιο σωστή κρατά

Όση παιδεία κι αν υποστεί ο άνθρωπος παραμένει

του εαυτού του όμηρος των τάσεων και ορμών

ως το μη χείρον βέλτιστον πιστά γιατί επιμένει

να επιλέγει τ άσχημα, τα ωραία επιτιμών

Αυτό που αβασάνιστα τ’ ονοματίζουν τέχνη

κι ο θόρυβος που λέγεται σύγχρονη μουσική

σαν ξίφος τον εγκέφαλο σκίζει του καλλιτέχνη

γιατί δεν έχει έρεισμα, μέτρο και λογική

Μεγάλη περιπέτεια της σκέψης τα ταξίδια

Η μακρινή ανάμνηση του ωραίου παραδείσου

παγίδες κρύβει μέσα της, δηλητηριώδη φίδια

που αθέατα τυλίγονται απάνω στο κλαδί σου

Όπως οι εικόνες των ματιών κι ό,τι μπροστά μας δούμε

τέχνη δεν σχηματίζουνε χωρίς μια συνοχή

έτσι και όσα ακούσουμε και όσα τραγουδούμε

τον κωδικό δεν έχουνε που ανοίγει την ψυχή

Τραγούδια δίχως νόημα και ήχοι απ’ το συρμό

που αγνοούν το μέτρημα και την ορθή δομή

της τέχνης το οικοδόμημα, του λόγου τον ειρμό

διαγραφούν μονοκοντυλιά με μια λοξή γραμμή

Σε μια γιορτή που η ψυχή απ’ τη χαρά απουσιάζει

σα μαριονέτες οι μορφές χορεύουν στη σκηνή

για το κομπιούτερ που αριθμούς διαρκώς πολλαπλασιάζει

μες στην πελώρια τα όνειρα που αλέθει μηχανή

Μια ισορροπία προσπαθώ στραβή να περιγράψω

Στο άκυρο, το ασυνάρτητο το δίχως λογική

ζητώ να βρω το νόημα, εξήγηση να γράψω

για την πλευρά του κωμικού την άκρως τραγική

Εν κατακλείδι η μουσική δεν είναι πανηγύρι

Είναι το άνθος της ψυχής που να ανοίξει θέλει

και το τραγούδι μια φωνή σαν μέλισσα στη γύρη

που μέλι φτιάχνει ολόγλυκο για όλη την κυψέλη.

Από τον Δημοσθένη Μαυρογιάννη

Η ΑΣΧΗΜΙΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΡΟΥΣΗ

 

Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ εἶναι εὐλογημένος τόπος. Ὄμορφος τόπος. Ἁγιασμένος τόπος. Κοιτᾶς ψηλά καί βλέπεις τούς ἀγγέλους νά σοῦ χαμογελοῦν στόν γαλανό οὐρανό. Κοιτᾶς χαμηλά καί ἀντικρίζεις στήν γῆ τά θαύματα τῆς μητέρας φύσης... Κοιτᾶς γύρω σου καί ἀπολαμβάνεις τά πολύ ἔντονα χρώματα καί τίς τραγουδιστές ἑλληνικές φωνές. Αὐτή τήν πατρίδα ὅμως ... κατά βάθος δέν τήν ἀγαπᾶμε...

Τό πρόβλημα τῆς νέας Ἑλλάδος πού ξεπήδησε μέσα ἀπό τήν παλαιά δέν εἶναι οἰκονομικό... Τό πρόβλημά της εἶναι κυρίως αἰσθητικό. Ἐγκαθιδρύσαμε τήν ἀσχήμια καί τό κίτς πάλι. Ἀναγορεύουμε τήν ἀσχήμια σέ mainstream γιά νά τήν ἐπιβάλλουμε μέ τό ζόρι. Καί τό χειρότερο: Ἀφαιροῦμε ἀπό τήν ἀσχήμια αὐτή κάθε τί τό ἐθνικό γιά νά τήν βαπτίσουμε παγκόσμια τάση καί νά τήν ἀπενεχοποιήσουμε.

Τό περιθώριο ζεῖ μεγάλες δόξες. Ὁ νέος βασιλιᾶς εἶναι ἡ ὑποκουλτούρα καί ὁ ἐκφυλισμός τοῦ ἀνθρώπου. Ὅσο πιό πολύ ἐκφυλίζεται ὁ ἄνθρωπος τόσο περισσότερο ἀποθεώνεται. Ὅσο πιό πολύ ἀπέχει ἀπό τόν πολιτισμό τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες ἔχει νά ἀνέβει στό βάθρο. Παραδείγματα ἄπειρα.

Τό πρῶτο: Ἡ ὑποκουλτούρα πού ὀνομάστηκε ἑλληνικό τραγούδι καί θά μᾶς ἐκπροσωπήσει στήν Eurovision. Τήν ὁποία πληρώνουμε ἁδρά ἀπό τούς φόρους μας. Ἵδρωνε, κορόιδο Ἕλληνα! Τό πρόβλημά του δέν εἶναι ὅτι τό ἑρμηνεύει μιά Ἑλληνοσουδανή πού ὅταν ἐμφανίστηκε στό ἑλληνικό στερέωμα μᾶς συγκίνησε μέ τήν διασκευή δημοτικῶν τραγουδιῶν πού ἔκανε. Τό πρόβλημά του δέν εἶναι ὅτι θυμίζει ἰνδικό Μπόλλυγουντ καί οὔτε κἄν Δύση –δέν μιλᾶμε γιά Ἑλλάδα. Τό πρόβλημά του δέν εἶναι ὅτι τό χορογράφησε ἕνας ἀθίγγανος μέ καταγωγή ἀπό τόν συνοικισμό Ἥφαιστος τῆς Κομοτηνῆς ὁ ὁποῖος δηλώνει «Ὀθωμανός παλαιότουρκος». Ἑλληνικό τραγούδι σέ ρυθμούς «παλαιότουρκου», προσέξτε! Τό πρόβλημά του, ἐν συνόλῳ, εἰκόνα, ἦχος καί στίχος εἶναι ἡ ἀσχήμια. Τό πρόβλημά του εἶναι ὅτι ἀντί νά ἔχει ἑλληνικό φῶς ἔχει βαθύ ἀνατολικό («συμπεριληπτικό-πολυπολιτισμικό») σκοτάδι. Τό πρόβλημά του δέν εἶναι πώς δέν εἶναι οὔτε κἄν γνησίως Ἀνατολή ἀλλά ἕνα μπάσταρδο τῆς Ἀνατολῆς. Καί ὅμως κάτω ἀπό αὐτό τό κατασκεύασμα θά μπεῖ ἡ ἑλληνική σημαία. Τήν ὁποία θά ἀνεμίζει ἡ Σάττι τό βράδυ τοῦ ἡμιτελικοῦ-τελικοῦ. Ἄ, ρέ Κολοκοτρώνη! Νά ἤξερες ὅτι θά βάψει τήν σημαία ρόζ ὁ κατά τύχη Δήμαρχος Δούκας καί ὅτι θά ἐπιμεληθεῖ ἑλληνικό τραγούδι «Ὀθωμανός παλαιότουρκος», νά δῶ ἄν θά τά ἔδινες ὅλα γιά ἐμᾶς!

Παράδειγμα δεύτερο: Ὁ τράνς πού προπηλακίστηκε στήν Θεσσαλονίκκη. Κανείς δέν εἶναι ὑπέρ τῆς βίας. Κανείς ὑπέρ τοῦ χλευασμοῦ καί τῆς ἀποδοκιμασίας. Ὅποιος καί ἄν εἶναι, ὅ,τι θέλει νά εἶναι. Μέ δέκα χαλκᾶδες στήν μύτη, μέ ξεπλυμένο μαλλί, ὅ,τι! Ὅποιος ἔχει τήν ἐλευθερία ἔχει καί τήν εὐθύνη. Τά εἶπε πολύ ὡραῖα στό μήνυμά του ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Φιλόθεος. Κανείς δέν εἶναι ὅμως καί ὑπέρ τῆς πρόκλησης. Τό ζήτημα μέ τόν νεαρό αὐτό «πολυτραυματία» πού εἶναι μετά βεβαιότητος δημιούργημα κάποιας οἰκογένειας σέ κρίση, δέν εἶναι ἡ σεξουαλική ταυτότητά του ἀλλά ἡ ἔλλειψη αὐτοεκτίμησης. Στό διαδίκτυο ἤδη κυκλοφοροῦν εἰκόνες του στά «τέσσερα» ἀπό σελίδες γνωριμιῶν μέ τό κινητό του, στίς ὁποῖες συστήνεται ὡς «ἐνεργοπαθητικός» πού ἀναζητᾶ πελάτες. Ἡ συμπαράσταση σέ κάποιον πού προπηλακίζεται εἶναι αὐτονόητη. Ἡ ἀποθέωση σέ κάποιον πού ἐκφυλίζεται καί θέλει καί ISO, ὅμως, ὄχι. Δέν μπορεῖ νά εἶναι πρότυπο πού ἀγκαλιάζεται ἀπό τίς πολιτικές δυνάμεις τό δικαίωμα στόν ἐκφυλισμό.

Παράδειγμα τρίτο. Προσέξτε καλά τό «λούκ» πού λανσάρεται ἀπό τά κοσμικά στέκια καί τά μπάρ μέχρι τούς μπράβους στίς πόρτες, τούς συνοδούς καί τούς ὁδηγούς τῆς νεόπλουτης ἐλίτ τῆς ὕβρεως: Κουρεμένο κεφάλι γουλί, κοντό γενάκι, μαῦρο «πουκαμισέ», ἀμφίεση ἔξω ἀπό τό παντελόνι, μπόττα. «Λούκ» Ἰσλάμ. «Λούκ» Ταλιμπάν. «Λούκ» Μπίν Λάντεν. Τί σχέση ἔχει ὁ Ἕλληνας μέ ὅλα αὐτά; Καί ὅμως! Τοῦ πέρασαν τήν ἀσχήμια μέσα ἀπό τό Λούκ πού λανσάρουν οἱ μουσουλμᾶνοι ποδοσφαιριστές στήν Ἀγγλία καί στήν Ἑλλάδα.

Ἡ χειρότερη ἀσχήμια ἀπό ὅλες εἶναι ὅμως εἶναι ἡ γλῶσσα μας. Τά «Μπρό», τά «μπός» , τά «ἔχουμε μπίφ» , τά «τσάλεντζ». καί οἱ λοιπές συντομογραφίες-ἀηδίες. Οἱ Ἕλληνες μιλᾶνε μέ κομμένες ξένες λέξεις, λές καί ἔχουν πάθει λόξυγκα. Οἱ Ἕλληνες σπανίως βαπτίζουν τά καταστήματά τους μέ ἑλληνικά ὀνόματα. Οἱ Ἕλληνες γράφουν σάν βλάχοι μέ greeklish στά κινητά λέξεις πού τούς ἔρχονται στά χείλη ἀπό αἰῶνες πίσω ὡς κληρονομιά ἀπό τούς προγόνους μας. Πρωταγωνιστής τῆς ἀσχήμιας εἶναι τό κράτος μέ τά pass καί τά βαρβαρικά gov –καί ἕπονται οἱ ἄλλοι...  Παράδειγμα τελικό τῆς νέας ἑλληνικῆς ἀσχημίας, ἡ δειλία. Αὐτοί πού βάλλουν ὡς ἀγέλη δέκα ἐναντίον ἑνός (συμμαθητῆ τους) καί τόν λιανίζουν στό ξύλο, καί ὄχι ἕνας ἐναντίον ἑνός, ὅπως ἴσως κάναμε κάποτε στίς ἀλάνες, δέν εἶναι ἁπλῶς βίαιοι ἄνθρωποι. Εἶναι ἄνθρωποι χωρίς μπέσα, μέ ἀσχήμια. Πού θέλουν νά ἐπικρατήσουν χωρίς κανόνες.... Αὐτοί πού ἀκροπατῶντας στό σκοτάδι βάζουν βόμβες καί ἀνατινάζουν βενζινάδικα καί κάβες δέν δημιουργοῦν ἁπλῶς αἴσθηση ἀνομίας στήν πατρίδα μας. Διαχέουν τήν ἀσχήμια καί τήν δειλία τους. Μέ ξέρετε χρόνια!

Εἶναι στιγμές πού ἀναθαρρῶ καί πιστεύω ὅτι θά καταφέρουμε νά τήν ἀποφύγουμε τήν ὕβριν. Καί ἄς φλερτάρουμε καί πάλι μέ αὐτήν ὡς δοῦλοι τῆς ὕλης. Ἔρχονται ὅμως καί στιγμές πού κοιτάζω πρόσωπα, πρότυπα, αἰσθητικές, καί διακρίνω παντοῦ μιά Ἑλλάδα πού δέν ἀναγνωρίζω. Ἑλλάδα γεμάτη ἀσχήμια καί χυδαιότητα. Ἑλλάδα πού τῆς λείπουν οἱ ποιότητες. Καί τό ὡραιότερο: Αὐτή ἡ Ἑλλάς τοῦ περιθωρίου καί τῆς ἀσχημίας λανσάρεται ὡς πρότυπο. Καί κάθε φορά πού τολμᾶ κανείς νά πεῖ ὅτι «δέν εἶναι Ἑλλάδα αὐτό» προπηλακίζεται ἀπό τόν στημένο διαδικτυακό ὄχλο ὡς «σκοταδιστής», «ὁμοφοβικός», «ἀκροδεξιός», «σεξιστής», «μή συμπεριληπτικός», ξέρετε τώρα οἱ λέξεις μέ τίς ὁποῖες σέ «βάφουν» ὅταν δέν προσαρμόζεσαι στάς γραφάς. Καί ἄν τυχόν ἐπιμένεις καί πάλι ὅτι δέν εἶναι Ἑλλάς αὐτή ἡ ἀσχήμια, τότε τό νέο σύστημα ἀρχίζει τό κλάμα τό γοερό: «Τί μᾶς βρῆκε! Τί πάθαμε! Τί θά κάνουμε τώρα! Ἀκροδεξιά!». Σπρώχνει ἡ ἀσχήμια τόν κόσμο στό ἄκρα καί ἡ ὑγιής ἀντίδραση «ἐττικετάρεται» ὡς ἀκροδεξιά. Ἐνῷ τό μεγαλύτερο ἄκρο εἶναι ἡ ἐπιβολή τοῦ τίποτα. Δέν ξέρω ποῦ θά «καθίσει» αὐτό τό ἐκκρεμές. Ἀλλά ὅταν τό «περιθώριο» βαπτίζεται «ὑγιές κέντρο» καί τό «ὑγιές κέντρο» βαπτίζεται, καταδιώκεται καί τό κυριώτερο καταπιέζεται ὡς «περιθώριο», μόνον καλές ἡμέρες δέν θά ἔρθουν. Ἡ ἀσχήμια θά διαρκέσει.

Υ.Γ.: Πρός τόν Δήμαρχο τῆς ἀσχημίας κύριο Δούκα: Ἀφοῦ σᾶς ἀρέσει τόσο πολύ τό ρόζ χρῶμα καί «βάψατε» τό Δημαρχεῖο μέ τήν ρόζ σημαία τῆς Λαλέ, μία πρόταση: Βάψατε καί τό ὑπηρεσιακό σας αὐτοκίνητο ρόζ νά κυκλοφορεῖτε στήν Ἀθήνα, νά σᾶς καμαρώνουμε «πίνκ»…

Μανώλης Κοττάκης https://www.estianews.gr/apopseis/%e1%bc%a1-doksa-to%e1%bf%a6-perithoriou/

Για την μεταφορά 

Cherokee21 

ΜΠΑΧΤΣΙΣΙ- ΚΑΤΙ ΤΙ- ΧΑΡΤΖΙΛΙΚΙ-ΚΟΚΑΛΑΚΙ

 Ανεμογεννήτριες στη Σητεία 

Για όσους δεν γνωρίζουν , κάποτε αρθρογραφούσα ,σαν αναγνώστης στην τοπική εφημερίδα ΑΝΑΤΟΛΗ , με διάφορα θέματα . 

Η γραφίδα μου ήταν αιχμηρή , ανεξάρτητη και κριτική ! 

Το αποκορύφωμα ήταν όταν σαν υπεύθυνος τύπου της Ελλήνων συνέλευσης ( Βλέπε Αρτέμης Σώρρας , τοπικό γραφείο Ε.ΣΥ.  , στο οποίο υπήρξα και γενικός γραμματέας , διευθύνον σύμβουλος και ομιλητής του δρόμου ) έγραφα άρθρα με την υπογραφή του υπεύθυνου τύπου , ο οποίος σαν νόμιμος εκπρόσωπος κομματικού φορέα , είχε την ελευθερία και το δικαίωμα να γράφει χωρίς λογοκρισία και μπλοκ . 

Φαίνεται ότι τα γραφόμενά μου ενόχλησαν της κομματικές σέκτες του συστήματος ( τελικά μάλλον έτσι κατάντησε και η οργάνωση του Σώρρα και αυτός ήταν ο λόγος που αποχώρησα με αυστηρή κριτική και δημόσια τοποθέτηση ) , οι οποίες υποθέτω ότι πίεσαν τους ιδιοκτήτες της εφημερίδας ( που είναι αξιόλογα άτομα και τα οποία είχα κάποτε μαθητές και τα σέβομαι με κάποια όρια όμως ) να μη δημοσιεύουμε δελτία τύπου του συγκεκριμένου πολιτικού φορέα και κατεπεκταση προσωπικά δικά μου άρθρα , κατά παράβαση της ισότητας μεταξύ των κομματικών - πολιτικών φορέων και την αδέσμευτη άποψη . 

Φυσικά και το γράψιμο ήταν αιχμηρό αλλά ήταν πάντα ενυπόγραφο. 

Εστάλη εξώδικο στην εφημερίδα σαν πολιτικός φορέας , με την δική μου υπογραφή , για την μεροληπτική της στάση και αυτό απετέλεσε αιτία για την διακοπή της δημοσίευσης προσωπικών μου άρθρων , καθόσον θεωρήθηκε εχθρική πράξη έναντι της εφημερίδας . 

Μετά από την αποχώρησή μου από την Ελλήνων συνέλευση τον Ιανουάριο 2019 ( για τον λόγω της λάθος πορείας που ακολουθούσε ο τιτανοτεράστιος θεός Σώρρας , που ενώ όλα όσα έλεγε ήταν αληθή , σωστά και αξία για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος , οι πράξεις του οδήγησαν στην αποχώρηση αρκετών ικανών αγωνιστών στελεχών και αλλαγή των αρχικών στόχων ) προσήλθα στην εφημερίδα , για να τους ζητήσω σαν άτομο την συνέχιση της συνεργασίας , δημοσίευσης άρθρων . Η απάντηση ήταν αρνητική , ίσως με το δίκιο τους , αφού η δική μου  υπογραφή σαν υπεύθυνος τύπου , εκπροσωπούσε την θέση του οργανισμού . Κάποιες δημοσιεύσεις έγιναν , ίσως για λόγους συναισθηματικούς , αλλά μέχρι εκεί . 

Φυσικά και κατανοώ την αντίδραση των υπευθύνων . Να σημειωθεί ότι ταυτόχρονα με το εξώδικο είχα διακόψει και την προσωπική συνδρομή . 

Η προσπάθειά μου για επανασύνδεση , με την ανάληψη της ευθύνης μου και συγνώμης , σαν υπεύθυνου τύπου,  αλλά με την προσωπική δέσμευση ότι στα άρθρα μου θα είμαι πιο προσεκτικός και με την ελεύθερη παρατήρηση και λογοκρισία ( όχι και τόσο σωστό αλλά το δέχτηκα ).  Η απάντηση ήταν και πάλι όχι .

Έτσι ο μοναδικός τρόπος για να δημοσιοποιώ τις θέσεις μου , της απόψεις μου Κάιντα μηνύματα που θέλω να δώσω για προβληματισμό των συμπολιτών μου , με κίνδυνο να μην είμαι και τόσο αρεστός ( όταν γράφεις η λες την αλήθεια , κλείνουν πόρτες και αυτό είναι γνωστό τοις πάσι ) είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης . 

Έτσι , μεταφέρω σήμερα την απόφαση του Δήμου Σητείας και των κοινοτήτων για την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στην περιοχή τους , με μόνο κριτήριο τα ανταποδοτικά οφέλη ( τα πάντα πλέον αξιολογούνται με το χρήμα , πουλάμε τα πάντα , ακόμα και την ψυχή της μάνάς μας αν χρειαστεί ) . 

Αλήθεια ρε συνέλληνές , εσείς που ψηφίσατε την έγκριση για την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στην περιοχή σας , που είναι βεβαίως κομμάτι της Κρήτης μας , αναλογιστήκατε τις μακροχρόνιες επιπτώσεις , αυτής της τάχα πράσινης ( κουραφέξαλα ) ανάπτυξης προς όφελος αποκλειστικά και μόνο των ολιγαρχών , με κάποια ψίχουλα για αγορά της συνείδησης των απλών ανθρώπων ; Αναλογιστήκατε την αλλοίωση που θα υποστεί η πανίδα , η χλωρίδα , τον εδαφικό βιασμό , και την αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών της περιοχής σας ; Μόνο τα τα πινάκια φακής σκεφτήκατε ; 

Θυμάστε τι έγινε με τα φωτοβολταϊκά με την αξία πώλησης της κιλοβατώρας στα 55 λεπτά και που τώρα έχει πέσει στα τάρταρα ; Κάπως έτσι θα πάνε και τα λεγόμενα ανταποδοτικά οφέλη . 

Cherokee21 7-3-2024

Λυπούμαι για την εξαγορά συνειδήσεων με το χαρτζιλίκι , το κάτι τι , το μπαχτσισι πάνω ή κάτω από το τραπέζι , χωρίς σεβασμό στην επόμενη γενιά σας ! 

Λυπούμαι ! 

Cherokee21