ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ! Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΩΝΩΝ !

 

Μανώλης Κοττάκης:

Τις άγιες μέρες του Πάσχα συνέβησαν ορισμένες πολύ ενδιαφέρουσες εξελίξεις, οι οποίες όμως πέρασαν κάτω από τα ραντάρ των Ευρωπαίων πολιτών, κατά συνέπεια και των Ελλήνων, λόγω της ραστώνης της εποχής.

Αλλά επειδή η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός μας θέτουν ασφυκτικά διλήμματα για το ποιος θα μας εκπροσωπήσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κατά τη διάρκεια της προσεχούς πενταετίας, ασχέτως αν ο ίδιος αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι να παραστεί σε τηλεοπτική αναμέτρηση αρχηγών για να θέσει αυτά τα συγκλονιστικά διλήμματα που περιγράφει στα διαγγέλματα των καφενέδων στη βάσανο του διαλόγου, καλό είναι να τα θέσουμε υπόψη των πολιτών για να τα γνωρίζουν. Η πολιτική και η ηγεσία δεν μπορεί να είναι ένας διαρκής απολογισμός. Πρέπει να υπερασπίζεσαι με γενναιότητα τις απόψεις σου και έναντι τρίτων.

Θέλω να θυμίσω λοιπόν ότι αυτές τις μέρες η AstraZeneca, μία από τις εταιρίες που παρήγαγαν τα εμβόλια κατά του κορονοϊού, παραδέχτηκε με ανακοίνωσή της ότι αυτά ήταν αιτία πάρα πολλών θρομβώσεων που οδήγησαν σε θανάτους πολίτες.

Θέλω να θυμίσω ότι για αυτά ειδικά τα εμβόλια είχε εκδώσει θετική γνωμοδότηση, όταν προκλήθηκε ο θόρυβος, η εθνική μας επιτροπή εμπειρογνωμόνων και μας καθησύχαζε.

Θέλω να θυμίσω ειδικά στους οπαδούς του ορθολογισμού ότι τα μέλη αυτών των επιτροπών που γνωμοδότησαν υπέρ των εμβολίων-φονιάς προστατεύτηκαν με ειδική νομοθετική διάταξη ασυλίας με το ακαταδίωκτό τους από τη Δικαιοσύνη. Τώρα επιβεβαιώνεται γιατί.

Θέλω να θυμίσω επίσης ότι πριν από λίγες μέρες, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας, η επιθεώρηση Politico επέρριψε βαριές ευθύνες στην πρόεδρο της Κομισιόν κυρία Φον ντερ Λάιεν για την προμήθεια εκατοντάδων εκατομμυρίων εμβολίων από την εταιρία Pfizer τα οποία πλήρωσαν από το υστέρημά τους οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι χωρίς αυτά να χρησιμοποιηθούν ποτέ. Ήταν η εποχή που ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Μαργαρίτης Σχοινάς μάς καλούσε με δηλώσεις του «να περιμένουμε το καλό εμβόλιο».

Η πρόεδρος της Κομισιόν αντέδρασε στις αποκαλύψεις αυτές του Politico, επιρρίπτοντας τις ευθύνες για τις προμήθειες στα… κράτη-μέλη για να απεκδυθεί των ευθυνών της. Από τα κράτη-μέλη όμως, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, μέχρι στιγμής δεν υπήρξε η παραμικρή αντίδραση στις δηλώσεις αυτές της κυρίας.

Αλλά τι να συζητάμε; Εδώ προχθές από το πρωί ήταν γνωστό ότι ο Ερντογάν μετατρέπει τη βυζαντινή Mονή της Χώρας σε τζαμί, και το υπουργείο Εξωτερικών θυμήθηκε να εκδώσει ανακοίνωση διαμαρτυρίας στις 9.30 το βράδυ, όταν είχαν τελειώσει τα δελτία ειδήσεων. Όπως ακριβώς έκανε και με την Αγία Σοφία που ανήκει στην ευρωπαϊκή πολιτιστική κληρονομιά. Μαύρα μεσάνυχτα εξέδωσε την ανακοίνωση. Έλληνες! Και μετά απορεί ο κύριος Γεραπετρίτης γιατί θα τον πάρουν στο κυνήγι κάποια στιγμή οι πολίτες. Όλα τα παραπάνω είναι ένα τμήμα της ευρωπαϊκής πολιτικής.

Θέλω να θυμίσω ότι όποιος αμφισβήτησε αυτή την ευρωπαϊκή πολιτική και για την απόδοση των εμβολίων, και για τις επιπτώσεις τους στην υγεία των πολιτών και στο κόστος του κοινοτικού προϋπολογισμού κυνηγήθηκε ως ψεκασμένος, ως χυδαίος, ως πρόστυχος, ως θρησκόληπτος, ως άνθρωπος που δεν σέβεται τα πορίσματα της επιστήμης και του ορθολογισμού και τα λοιπά.

Σήμερα που ίδια η επιστήμη έχει αρχίσει σιγά σιγά και αναγνωρίζει, ομολογεί τις επιπτώσεις που είχαν τα εμβόλια στην υγεία εκατομμυρίων πολιτών, θα ζητήσει κανένας συγγνώμη από το ιερατείο των Βρυξελλών που έβαλαν τα ευρώ των πολυεθνικών πάνω από τη σωματική ακεραιότητα εκατομμυρίων πολιτών;

Θα ζητήσει συγγνώμη ο κύριος πρωθυπουργός που, αν αναζητήσουμε δηλώσεις του εκείνης της περιόδου, θα θυμηθούμε ότι, για να συγκρατήσει την οργή για τα αναποτελεσματικά εμβόλια, ψήφισε μέχρι και ειδική διάταξη στον Ποινικό Κώδικα με την οποία δίωκε ποινικώς κάθε διαφορετική γνώμη πολίτη που διατυπωνόταν στο facebook και στα κοινωνικά δίκτυα;

Θα ζητήσει συγγνώμη από τους ιερείς και τους μοναχούς και τις μοναχές που τόλμησαν να διατυπώσουν διαφορετικό λόγο και να καλέσουν πολίτες να μην εμβολιαστούν γιατί κινδυνεύει η υγεία τους και στο τέλος βρέθηκαν κατηγορούμενοι είτε από την υπουργείο Υγείας είτε από τον κύριο Χαρδαλιά ή ακόμα και από τους μητροπολίτες τους ίδιους επειδή τόλμησαν να αμφισβητήσουν τα πορίσματα της επιστήμης και του ορθολογισμού;

Στην πορεία προς τις εκλογές αποκαλύπτεται ένα κομμάτι αυτής της περίφημης εκπληκτικής Ευρώπης που μας διαφημίζουν. Της αναιδούς κερδοσκοπικής Ευρώπης.

Η οποία εκλέγει κάθε φορά ευρωβουλευτές οι οποίοι αρπάζουν τα χρήματά τους από συνεργάτες τους και μετά, για να είναι ξανά είναι υποψήφιοι, τα επιστρέφουν για να παύσει η ποινική δίωξη εναντίον τους.

Η οποία εκλέγει ευρωβουλευτές που συλλαμβάνονται με βαλίτσες εκατομμυρίων δολαρίων στην οικίες τους και μετά, όταν πιάνονται στα πράσα, ζητούν τα ρέστα από τις Αρχές.

Η οποία εκλέγει ευρωβουλευτές χαμηλής ποιότητας που εμπλέκονται σε σκάνδαλα σεξουαλικής κακοποίησης, είτε αυτά αποδεικνύονται και ισχύουν είτε δεν ισχύουν.

Ευρώπη επίσης είναι ο σεβασμός στο κράτος δικαίου. Το δημιούργημα του Διαφωτισμού. Δεν χρειάζεται να επισημάνω ποιοι σέβονται το κράτος δικαίου και ποιοι δεν το σέβονται. Με Τέμπη και υποκλοπές στην πλάτη μόνο ευρωπαϊστής δεν δικαιούσαι να λέγεσαι.

Ευρώπη είναι ο χριστιανισμός. Και δεν γίνεσαι χριστιανός άμα θυμάσαι να πας στην εκκλησία τη Μεγάλη Τετάρτη ή φοράς ένα τεράστιο μεγάλο σταυρό στον λαιμό τη Μεγάλη Παρασκευή για να προκαλέσεις στις φωτογραφίες.

Ευρώπη σημαίνει, τέλος, γεωπολιτικό μέγεθος. Και γεωπολιτική σημαίνει να αποτρέπεις τους πολέμους που επιχειρούν να ανάψουν στην αυλή σου τρίτοι προς όφελος άλλων δυνάμεων. Όπως συνέβη με τον πόλεμο της Ουκρανίας, από τον οποίο επωφελούνται η Αμερική και η Ρωσία που έχουν τρελαθεί στα ευρώ από το φυσικό αέριο που μοσχοπουλούν και πλήττονται τα ευρωπαϊκά κράτη τα οποία προμηθεύονται. Καθώς η ανταγωνιστικότητά τους πήγε στα Τάρταρα, ενώ οι επιχειρήσεις τους και τα νοικοκυριά τους προμηθεύονται πανάκριβη αμερικανική και ρωσική ενέργεια. Και παρά ταύτα, ενώ ο πόλεμος εξελίσσεται στο Βιετνάμ της Ευρώπης, η Ευρώπη επιμένει ως Φιλιππινέζα της Δύσης να συνεχίζει αυτόν τον πόλεμο με απόφαση των ηγετών της εις βάρος των εκατομμυρίων πολιτών της για ακατανόητους λόγους.

Θα μιλήσουμε ποτέ γι’ αυτή την Ευρώπη αφού επιμένει τόσο πολύ ο κύριος πρωθυπουργός; Θα εμφανιστεί σε κανένα τηλεοπτικό στούντιο να δεχτεί καμιά σοβαρή ερώτηση και όχι τις ερωτήσεις των κυριών των πρωινών εκπομπών, οι οποίες σ’ αυτές τις ευρωεκλογές έγιναν και μέλη του ευρωψηφοδελτίου του;

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Το να θέτεις πάντως τα διλήμματα και να το βάζεις στα πόδια όταν καλείσαι να τα υπερασπιστείς είναι πράξη πολιτικής δειλίας. Η οποία δεν έχει καμία σχέση ούτε με το Κέντρο ούτε με τη Δεξιά.

https://www.antinews.

Cherokee21 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΙΛΑΝΑΚΗΣ ! ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝ ΠΟΙΗΤΗΣ !

 

Ο ΖΕΡΒΟΝΙΚΟΛΑΣ ΚΑΙ Η ΜΑΡΙΑ  ΔΑΣΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗ

-Δεκαοχτώ χρονώ `τανε την εποχή εκείνη,

σημαδιακή για το νησί και για τη Ρωμιοσύνη

γιατί δαν τση ανάστασης το φως να φανερώνει

κι ας ήτανε αγένωτο ν΄ αρπάξει και ν’ απλώνει,

μ’ αυτός που δε φοβήθηκε να βγει να πολεμήσει

και πως θα χάσει μια φορά στο τέλος θα κερδίσει. 

Δυό μήνες ε-περάσανε από την πρώτη μέρα

π’ αρχίνιξε το κέντιμα π’ ε-κράθιε μες στη χέρα. 

`Κείνει την ώρα ήβλεπε τον κύρη τζης να φτάνει,

στη χέρα ντου του το `βαλε του Δάσκαλου του Γιάννη

κι εκείνος με ευλάβεια στα γόνατα θα πέσει

κι ε-φίλησε το λάβαρο με το σταυρό στη μέση.

Σε μια βδομάδα `ρχίξανε οι Κρητικοί τσοι μάχες,

άντρες σπουδαίοι χάθηκαν στσοι Σφακιανές τσοι ράχες,

μα ίντα να κάμει το κερί που `χει κοντό το φτύλι,  

σβήνει στη μέση του καιρού που η μοίρα θα του στείλει

κι ε-γκρεμοτσακιστήκανε του Βλάχου η ελπίδες,

όνειρα που σκορπίσανε στσοι πρώτες ηλιαχτίδες

κι ε-χάθηκε στον ουρανό τση λευτεριάς  τ’ αστέρι

και σεργιανίζει τση σκλαβιάς κι ας είναι μεσημέρι,

σε κάθε χτύπημα βαρύ ε-ξανακλούθα άλλο

κι είν’ η Μαρία `σώκλειστη στο Κάστρο το Μεγάλο 

κι ήχασε και την αδελφή και τη Σγουρομαλλίνη

κι ο κύρης τσης δεν τζη `λεγε, κιανείς ιντά `χε γίνει.

Τ΄ αρχοντικό τζης φέρσιμο κι η ακριβή τζης νιότη,

την κάμανε του Ντεφτεντάρ μες στον οντά ντου πρώτη.

Μα ποιός ακριβοδίκαιος και με καρδιά χρυσάφι,

που  βρίσκει μάλαμα ακριβό, `φήνει να πάει στράφι;

Ας ήτανε αυτή μική κι ήταν αυτός μεγάλος,

αφου `δωσε τον όρκο τζης δεν θα υπάρξει άλλος.

Μα τίμησε του κύρη τζης το λόγο που `χε δώσει,

πως το Χριστό που πίστευε δεν θα τονε προδώσει

και κάθε βράδυ ήκανε  σεμνά την προσευχή τζης,

ήσαμε κι ε-παράδωσε την άτυχη ζωή τζης

κι ως φαίνεται κι ο Ντεφτεντάρ από Ρωμιό `χε πάστα,

και το καντήλι τση `παιρνε, πολλές φορές κι ε-βάστα.

Στο χρόνο απάνω μπάρκαραν να μπούνε για την Πόλη,

γιατί μέσα στο Χάνδακα τσοι ξεχωρίζαν όλοι

και με το φόβο ο Πασάς ήτανε στην καρδιά ντου,

μη σηκωθεί μια ταχινή να λείπει η κερά ντου

κι είν’ ο καημός του  πληθερός κι ασίγαστος στο μπέτη,

μη γίνει σφάκα το γλυκό τσ’ αγάπης του σερμπέτι

κι εδα που βρήκε στη ζωή ε-τούτο το ρεγάλο,

να σβήσ’ η φλόγα τση χαράς πριν να φουντώσει κι άλλο.

Κι είν’ η βεντέτες στο νησί τράφοι που δε χαλούνε,

πάνω που λες ε-σώθηκα, ε-τότες θα σε βρούνε 

κι απ τα τεφτέρια τα πολλά π’ ε-κράθιε στη μασχάλη

υπασπιστής ε-γίνηκε στην Πύλη τη μεγάλη. 

-  Δέκα χρονιές πριχου να `ρθει το χίλια οχτακόσια,

ασκέρια με νιζάμιδες καράβια ξεφορτώσα-ν.

Νύχτα ακόμη φτάξανε μπροστά στο Μαραθώνα,

ε-γέμισε  Οθωμανούς τ’ αγιασμένο χώμα.

Χιλιάδες ξεμπαρκάρανε μες στο μικρό λιμάνι 

π’ όπου περνούσαν θάνατο μύριζες και λιβάνι. 

Αργά αργά το ζώσανε το αρβανιτοχώρι,

σαν την μεγάλη καταχνιά που ρίχνεται στ’ αόρι,

ε-γέμισε τα Κούνδουρα το Τούρκικο τ’ ασκέρι,

που δίχως λόγο βάνανε τσ’ αθρώπους στο μαχαίρι. 

Πράμα δε `φήνανε ορθό που να `ξιζε τον κόπο,

καταστροφή και θάνατο ε-σπέρνανε στον τόπο.

Αντρόγυνα ξεχώριζαν, μανάδες απ’ τσοι κόρες

και γέμισαν γενίτσαρους τσ’  Ανατολής τσοι χώρες.

Ε- πήραν και το Νικολιό του Ρόκα το κοπέλι,

απου χωσμένο βρήκανε στη μέση σ’ ένα αμπέλι.

Μα πρόλαβε τση μάνας του παραγγελιά ν’ αφήσει,

πως δεν ξεχνά τη ράτσα ντου και θα ξαναγυρίσει,

δέκα χρονώ ξετέλευγε  την εποχή εκείνη,

αυτό `τανε το αίτιο στη μνήμη να του μείνει. 

Ντελόγο ε-ξεχώριζε απ’τα κοπέλια τ’ άλλα,

οσάν τη μύγια που θα βρείς αναμεσώς στο γάλα

κι ε-γίνηκε η αφορμή γενίτσαρος να γίνει,

τιμή μεγάλη στην Τουρκιά την εποχή εκείνη.

Ψηλός και λεβεντόκορμος και με παχύ μουστάκι,

απου το μαύρο χρώμα ντου ζηλεύγαν κι οι κοράκοι,

μ’ απ’ όλα τούτα  ποιο πολύ σου `μενε το μαλλί ντου,

οι ποταμοί τσ’ αρβανιτιάς πάνω στην κεφαλή ντου.

Ως  το Νταή το Μουσταφά τον ήμαθαν στην πόλη,

π’ ε-γλύτωνε τσοι χριστιανούς όπως ε- λέγαν όλοι.

Αλίμονο του που `βλεπε Ρωμιό και τον πειράξει,

από τα χέρια του Αλή θα βαριαναστενάξει.

Μια μέρα δυό γενίτσαροι σε μια μικρή πλατεία,

ε- δέρναν δύο Έλληνες χωρίς καμιά αιτία.

Ποτές του δεν κατάφερε το άδικο ν’ αντέξει, 

για μια στιγμή ε-βρέθηκε στω χριστιανώ τη θέση.

Τσοι κεφαλές τως ήπιασε σαν τα κακοτραγάκια

και τσοι κουτούλα δυνατά στσοι τοίχους στα σοκάκια.

Μ’ άμα το θέλει η μοίρα σου πεσκέσι να σου δώσει

στην άκρα να `σαι του ντουνιά θα `ρθει να σε φορτώσει.

Κείνη τη ώρα η Κυρά πήγαινε στου τζαγκάρη

κι απης από την αγορά τα ψώνια τζης να πάρει

και είδε με τα μάτια τζης το σκηνικό που ε-γίνει

και του Νταή το φέρσιμο την ταχινή εκείνη.

Παραγγελιά του άφησε με μιά ακόλουθο τζης,

την επομένη  να τη βρει μέσα στ’ αρχοντικό τζης

κι εκείνος που δεν ήξερε τση πρόσκλησης το λόγο,

συλλογισμό `βαλε κακό στη σκέψη ντου ντελόγο.

Σάϊκα  πως ε-σκέφτηκε, ρίσκο μεγάλο πήρα,

γιατί `χανε τσοι χριστιανούς στου τουφεκιού τη μοίρα.

Κι αφού `πανε ο γης τ’ αλλού ιντά `χανε τραβήξει,

ποιος που του λες τον πόνο σου δεν θα σε συμπαθήσει;

Μα πώς να μην ταιριάξουνε αθρώποι αδικημένοι,

που κυνηγούν την πίστη τους και ζούνε σκλαβωμένοι.

Κι ε-θυμηθήκαν όνειρα απ’ τη ζωή την πρώτη,

που δε ξεχνά ποτέ κιανείς κι ας καταλείται η νιότη

κι αυτή `τανε η αφορμή ν’ αρχίσει μιά φιλία,

πο `κείνη την πλατωνική που `χει μεγάλη αξία,

 που δίνει ο άνθρωπος πολλά και γυρισμό δε θέλει,

μάνα που γλυκοβύζαξε στην πάνα το κοπέλι.

Kι ε-γίνηκ΄ η ομπρέλα τζης μες στη μεγάλη μπόρα,

κι ο φύλακας ο άγγελος τη δύσκολη την ώρα.

Δυό γιούς  ε-γέννησε η Κυρά σαν ήτονε στην Πόλη,

μα τσοι `χασε στον πόλεμο απ’ του εχθρού το βόλι

ε-χάθηκε και ο πασάς μετά  από λίγα χρόνια 

κι αμοναχή ε-πόμεινε μες στ’ αδειανά σαλόνια.

Πέντε χρονιές πριν να φανεί, το φως του είκοσι ένα,

ε-χάθηκε ο Ντεφτεντάρ ως λένε τα γραμμένα.

Τσ΄αμοναξάς ε-βάδιζε αναμεσώς τη στράτα

κι είχε για μόνο στήριγμα το Μουσταφά κι ε-κράτα

Μα δεν ακούστηκε κιανείς να πει κακό για κείνει,

γιατί `χε από τη ράτσα τζης παρμένο το προζύμι

κι ήβανε την τιμή ψηλά, κιανείς να μην τσ’ αγγίξει,

απου την είχε ακριβή να την ε-μαγαρίσει.

 - Ως λεν οι γεροντότεροι εις  τον καιρό εκείνο,

ε-βρέθηκε το κόνισμα στην Παναγιά στην Τήνο.

Μες στη μονή ε-σκέφτηκε να πάει να ξομείνει

κι αν ήθελε η χάρη τζης και μοναχή να γίνει.

Σ’ ένα καράβι Κρητικό ε-μπάρκαρε μιά μέρα,

σαν να την κράτα  η Παναγιά η ίδια από τη χέρα.

Τούτ’ η  ζωή θες κι αν δε θες πολλά παιγνίδια κάνει,

του αδελφού τζης οι δυό γιοί ήτανε καπετάνιοι.

Κι είχ’ ο Μανούσος τα χαρτιά κι ο Γιώργης κράθιε πλώρη,

που του Μουρούζη ήπηρε γυναίκα του την κόρη.

Εκεί `τανε που ήμαθε πως η Ελευθερούσα,

τσοι χρόνους τως με το Βαλή τση Σμύρνης καταλιούσα

κι ε-γδάρανε το δάσκαλο, μέσα στο Μεϊντάνι

κι ας μην τον ήκουσε κιαείς παράπονο να βγάνει

κι ε-χάθει από προσώπου Γης και η Σγουρομαλλίνη

γη που τη χάλασαν κι αυτή, γη σκλάβα έχει γίνει.

Ε-πόμεινε ο Μουσταφά να στέκει στο πλευρό τζης,

φίλος ανιδιοτελής κι ο έμπιστος φρουρός τζης,

κι εκείνος υπερήφανος δίπλα από την Κυρά ντου,

κιανείς δεν την πλησίαζε χωρίς την άδεια ντου 

κι ας του `χε δώσει το χαρτί τση λευτεριάς στη χέρα,

δεν ήφησε τη Βλάχαινα αμοναχή μια μέρα.

Μονάχα σαν ε-κλείστηκε μέσα στο μοναστήρι,

κι ε-μίσεψε `πο δίπλα ντου, τση `καμε το χατίρι.

Ε- τότες μόνο χτύπησε του γυρισμού καμπάνα

και να γυρίσει ξάνοιξε στην έρμη του τη μάνα.

Μήνας ε-γοργό πέρασε να `φταξει στο χωριό ντου,

μα ρημαγμένο κι αδειανό βρήκε το πατρικό ντου

κι η μάνα ντου να κείτεται στο παγωμένο μνήμα,

με τον καημό ντου χάθηκε ένα Νοέμβρη μήνα

μ’ απουν’ το τέλος του κακό  όλα κακά λογούνται

κι ας μην μπορούνε κάμποσοι να το παραδεχτούνε.

Κι αν το μισούσε ο Νταής του Τούρκου το μιλέτι,

εδά ε-γροίκα τη την καρδιά, να σπάσει μες στο μπέτη.

Και ήψαχνε την αφορμή εκδίκηση να πάρει

και ποιος δεν θα τη γύρευγε απου `ναι παλικάρι.

Μα που το θέλει δυνατά και χέρια θα κουνήσει,

ως κι ο θεός συνηγορεί και δέχεται κι η φύση.

Σε ένα χρόνο ήπηρε απ’ τη Μαρία γράμμα,

πως στο νησί τζης ήρχηξε τω Χριστιανώ το δράμα,

ως και παράδες του `στειλε, ντελόγο να κινήσει,

όσο μπορεί κι όπως μπορεί να πάει να βοηθήσει

κι αυτός που μες στη σκέψη ντου βασίλισσα την έχει,

στο κάλεσμα τσ’ αγάπης του από τσοι πρώτους τρέχει.

Με είκοσι ξεμπάρκαρε στην Κρήτη  παλληκάρια,

με χρυσοσκάλιστ’ άρματα ε-γέμισε τ’ αμπάρια

και με μπαρούτι διαλεχτό από τη Δημητσάνη,

σιγά σιγά του το `πλεκε η δόξα το στεφάνι.

Μάχες μεγάλες ήδωσε στο Κρητικό το χώμα,

μα `ταν το φως τση λευτεριάς φτωχό κερί ακόμα

και όλοι τον ε-μάθανε ως το Ζερβονικόλα,

γιατί ε-κράθιε τον τσιφτέ στ’ αριστερό κι ε-κόλα.

Αδελφοχτός του Σήφακα του Μπουζομάρκο φίλος

και για το Γιώργη Τσελεπή ο κεντρικός του στύλος.

Στη Σάμο στέσαν πόλεμο, στη Ιωνία μάχες

και από `κει στοι ένδοξες  τσοι Σφακιανές τσοι ράχες.

 Στο Λούλου πάλι βρίσκεται στα μέσα του πρωτόλη

και από `κει στο Ναύπλιο που πήρανε την πόλη

και στο Σταυρό ε-βρέθηκε στση Κάνδανου τη μάχη,

που του `λαχε του Τσελεπή άτυχο τέλος να `χει.

Και στο Αρκάδι βρίσκεται στου Γούμενου το πλάι,

π’ ε-τουρκολόγα του Γετίμ μέχρι να τονε φάει

κι απείς στο Δίκτη κυνηγά του άπιστου τη φάρα

κι ε-σήκωνε τσοι Χριστιανούς να βγούνε στη  μαδάρα.

Συνάθροιση ε-κάμανε μες στο Νοέμβρη μήνα,

 να κόψουν  τσοι οθωμανούς `πο κάτω από την Πρίνα,

παρέα με το Συμιακό και με τον Τσαντηράκη,

 με τον Αλέξη απ’ την Κριτσά και με το Δερμιτζάκη

 και με το Γιάννη το Μακρή από το Σταυροχώρι

 και το χαΐνι  τον Κοντό που  ξόμενε στ’ αόρι, 

το Μπουζομάρκο που `χε ρθει απ’ τω Χανιώ τα μέρη

και  το Μανιά τον Αδρακό με τ’ άσφαλτο το χέρι 

και το Στακάκη που `φταξε απο το Μεραμπέλο,

 τον Κουσκουμπέ απου στραβά ε-φόριε το καπέλο.

Για να σωθεί η Γεράπετρο απ’ του Χασάν τ’ ασκέρι,

μέρα και νύχτα είχανε στο στόμα το μαχαίρι.

Εις τον Καλέ εδώκανε απάνω ν’ ανεβούνε

και πως σωθήκαν οι εχθροί τση τύχης το χρωστούνε,

γιατί `πιασε μπόρα γερή, κακοκαιριά μεγάλη

κι ε-πήγαιναν μισοί ζερβά και δεξιά οι άλλοι

κι απ’ την αντάρα την πολλοί πράμα δεν ε-θωρούσαν

κι ε-λέγανε πως άδικα τα βόλια  καταλιούσαν,

τα λάθη απου είδανε κι ε-κάμαν τα μεγάλα,

μες στο Κεντρί κουβέντιασαν για ν’ αποφύγουν άλλα. 

M’ άθρωπος δε γεννήθηκε που να μην κάμει λάθη,

μ’ αλίμονο του που `παθε και δε μπορεί να μάθει.

Ύστερα μεταγύρισαν να ρθουν  στο Μεραμπέλλο,

στη Σπιναλόγκα ανε μπορούν να βάλουνε φουρνέλο

και ε-πρωτόπεσε ο Ζερβός τα τοίχη τζης να βγάλει

κι ας του περνούσανε ξυστά οι μπάλες στο κεφάλι

κι ως από θαύμα σώθηκε την ταχινή εκείνη,

γιατί `χε λιονταριού καρδιά και την αντρειοσύνη.

Ε-τότες πήρανε τσοι γιούς και του παπά Καμπάνη 

και η Ρωδάνθη ε-χάθηκε στο πλάι του Καζάνη

κι ε-χάθηκε κι ο Κωσταντής  μαζί με την Ελένη,

απου `βγηκε κρυγιά πηγή στο μνήμα που ξομένει

κι αυτή ε-γίνηκε πουλί πανώριο μες στη φύση,

που δροσερεύει καθ’ αργά και ταχινή στη βρύση.

-Μοιάζει η αγάπη κι η τιμή σαν τ’ ακριβό πετράδι,

ως κι αν το δέρνουν οι καιροί δεν θα του βρεις ψεγάδι,

σαν το αστέρι το λαμπρό στη νύχτα του χειμώνα,

μα είναι η εξαίρεση στη μέση του κανόνα.

Κείνες τσοι μέρες ήφταξε μαντάτο από την Τήνο,

πως η Μαρία χάθηκε η τον καιρό εκείνο,

μαράζωσε μονημερής, του κόπηκαν τα πόδια,

αυτός που στ’ ανεβόλεμα δεν ήβλεπε εμπόδια

κι ήγηρε ο ήλιος κι ήπεσε σαδιστικά στη δύση,

χάθηκ’ αυτή που λάτρεψε κι είχε υπηρετήσει.

Μια κρύα νύχτα βροχαδιά ήστεκε στο μπογάζι,

κιανένα δεν ε-δέχτηκε όσο και να `χε χάζι

και σε τρείς μέρες ήπεσε άρωστος στο κρεβάτι,

μήδε γιατρός ούτε θεός μπόριε να κάμει κάτι.

Στο στρώμα τον ε-βρήκανε νεκρό σε μιάν ημέρα

και τ’ όνομα τζης  να κρατά μες στη ζερβή ντου χέρα.

Στο Νιό Χωριό τον θάψανε ίδια το ίδιο βράδυ,

ως κι ο θεός τον ήκλαψε κι ήργησε το σκοτάδι.

Στο μνήμα που τον θάψανε φύτρωσε κυπαρίσσι,

μα δεν ξαμώνει η κορφή σ’ Ανατολή γη Δύση.

Λένε πως γέρνει στο Βορρά για να θωρεί την Τήνο,

που τη Μαρία θάψανε η τον καιρό εκείνο  ! 

Γιωργος Μπιλανακης 2-5-2024

Για την μεταφορά 

Cherokee21 

*ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟΣ * Ή ΙΔΕΟΛΑΤΡΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ;

 

 ΔΡ. ΚΩΣΤΑ ΒΙΤΚΟΥ

9 July 2009 12:00am

FacebookTwitter: @NeosKosmosInstagram

Παρέκβαση: Κάποιοι έξυπνοι Γ.Ο.Χ. πήραν πίσω τις εικόνες, τα μανουάλια και τους πολυέλαιους που δώρισαν στην εκκλησία τους, πριν ο Δεσπότης τη βγάλει στο σφυρί. Εγώ δεν ξέρω αν βρω την ίδια εξυπνάδα να πάρω πίσω τη διδακτορική μου διατριβή για την αρχαία Μακεδονία, που δώρισα στο περιλάλητο ΕΚΕΜΕ – εκτός αν αυτή μεταφέρθηκε στο άραχλο Αυστραλιανό Ινστιτούτο Μακεδονικών Σπουδών, οι ερευνητικές δραστηριότητες του οποίου μας έχουν αφήσει άναυδους τα τελευταία χρόνια! Τέλος παρέκβασης.  

Advertisement

Με αφορμή το νέο Μουσείο της Ακρόπολης και τα θαυμάσια καλλιτεχνήματα της ειδωλολατρικής Αθήνας που φιλοξενούνται σ’ αυτό, σκέφτηκα να ρίξουμε μια ματιά σε κάποια συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν το κάποτε «κλεινόν άστυ» της Παλλάδας Αθηνάς. Είναι όντως τυχερή η σημερινή Ελλάδα, που ο ειδωλολατρικός Ελληνισμός – ασύγκριτα ανώτερος στη σκέψη και στην τέχνη από τη χριστιανική Ρωμιοσύνη – εξακολουθεί να φέρνει ένα κομμάτι ψωμί στο τραπέζι της και να την κάνει να νιώθει περήφανη για τα καλλιτεχνικά και πνευματικά επιτεύγματα του μακρινού παρελθόντος.

Ναι, οι θαυμάσιοι ειδωλολάτρες πρόγονοί μας εξακολουθούν να παρέχουν υλική τροφή στη σημερινή Ελλάδα, και πνευματική τροφή στον πεπαιδευμένο κόσμο. Είναι αυτοί που μας έδωσαν την αγία τριάδα – Ζευς, Απόλλων και Αθηνά (Πατήρ, Υιός και Σοφίας Πνεύμα) – και πανανθρώπινα προσγειωμένα ηθικά παραγγέλματα, όπως: «κακίας απέχου», «αδικίαν μίσει», «μη ψεύδου, αλλ’ αλήθευε», «αισχύνην φεύγε» κ.ά.

Στα άρθρα που ακολουθούν θα σταθούμε κυρίως στα καλλιτεχνικά επιτεύγματα της ειδωλολατρικής Αθήνας, που η απαράμιλλη ομορφιά τους και η ζωντάνια τους τράβηξε την προσοχή πολλών τραγομάσχαλων ληστών. 

Η ΠΡΩΤΗ ΖΗΛΙΑ

Όταν η Κωνσταντινούπολη έγινε πρωτεύουσα της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, και ο Κωνσταντίνος εγκατέστησε στη «Νέα Ρώμη» (Nova Roma) πλήθος ανθρώπων από άλλες πόλεις της αυτοκρατορίας, η πανσπερμία των Κωνσταντινουπολιτών άρχισε να βλέπει με περιφρονητικό μάτι τους Αθηναίους. Αλλά με το ίδιο περιφρονητικό μάτι έβλεπαν και οι Αθηναίοι τους Κωνσταντινουπολίτες. Προτού όμως δούμε τους λόγους της αλληλοπεριφρόνησης αυτής, ας σταθούμε σε μια σπουδαία μαρτυρία του Ευνάπιου ((349-420 μ.Χ.), ο οποίος, στο έργο του Βίοι φιλοσόφων και σοφιστών, λέει:
 «Η μεν γαρ Κωνσταντινούπολις, το αρχαίον Βυζάντιον, κατά μεν τους παλαιούς χρόνους Αθηναίοις παρείχε την σιτοπομπίαν . . . εν δε τοις καθ’ ημάς καιροίς, ουδέ το απ’ Αιγύπτου πλήθος των ολκάδων, ουδέ το εξ Ασίας απάσης, Συρίας τε και Φοινίκης και των άλλων εθνών συμφερόμενον πλήθος σίτου . . . εμπλήσαι και κορέσαι τον μεθύοντα δύναται δήμον, όν Κωνσταντίνος, τας άλλας χηρώσας πόλεις ανθρώπων, εις το Βυζάντιον μετέστησε» (6.2).

Δηλαδή: «Η Κωνσταντινούπολη, το αρχαίο Βυζάντιο, στα παλιά χρόνια έστελνε στάρι στους Αθηναίους . . . , ενώ στα δικά μας χρόνια, ούτε το πλήθος των φορτηγών πλοίων από την Αίγυπτο ούτε από ολόκληρη την Ασία, τη Συρία και τη Φοινίκη, και από τα άλλα έθνη εισαγόμενη ποσότητα σταριού . . . δεν φτάνει να γεμίσει και να χορτάσει τα στομάχια του μεθυσμένου όχλου, που ο Κωνσταντίνος, αφού χήρεψε τις άλλες πόλεις από ανθρώπους, τους εγκατέστησε στο Βυζάντιο».

Advertisement

Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί η Αθήνα περιφρονούσε το χριστιανικό Βυζάντιο, που κάποτε δεν είχε κάτι το σπουδαίο να επιδείξει, και τώρα που έγινε «Νέα Ρώμη» παριστάνει τη μεγάλη δέσποινα. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα βυζαντινό επίγραμμα, το οποίο συγκρίνει την Αθήνα με τη Νέα Ρώμη, λέγοντας: «Ερεχθέως ανήκεν η γη την πόλιν, / αλλ’ ο ουρανός καθήκε Ρώμην την νέαν», δηλ. «η Αθήνα αναδείχτηκε από τη γη του Ερεχθέα, ενώ η Νέα Ρώμη κατέβηκε από τον ουρανό»!
Αλλά οι Βυζαντινοί χριστιανοί προχωρούν πιο πέρα και λένε στους Αθηναίους: «Οι των Αθηνών ευστομείτε τους πάλαι σοφούς Πλάτωνας, Σωκράτας, Ξενοκράτας, Επικούρους, Πύρρωνας, Αριστοτέλας. Ούκ έστιν υμίν πλην Υμηττός και μέλι, θήκαι τε νεκρών των σοφών τα πνεύματα. Πολύ παρ’ ημίν πίστις, οι σοφοί λόγοι». Δηλαδή: «Σεις οι Αθηναίοι ευλογείτε τους αρχαίους φιλοσόφους, τον Πλάτωνα, τον Σωκράτη, τον Ξενοφάνη, τον Επίκουρο τον Πύρρωνα και τον Αριστοτέλη. Αλλά δεν απόμεινε τίποτε σε σας, εκτός από τον Υμηττό και το μέλι του, κι εκτός από του τάφους των νεκρών και τις σκιές των σοφών. Όμως σε μας υπάρχει πολύ πίστη και σοφά λόγια»!

Όντως, οι ταλαίπωροι Αθηναίοι είχαν μείνει με τις σκιές των σοφών και των ηρώων. Η νέα σημιτική θρησκεία, που πριν από τρεις αιώνες είχε κουβαλήσει ο Απόστολος Παύλος, είχε τώρα με τον Κωνσταντίνο το πάνω χέρι. Προκειμένου λοιπόν οι Αθηναίοι να εξασφαλίσουν λίγο στάρι, έστησαν στην πόλη τους έναν ανδριάντα του Κωνσταντίνου και ανακήρυξαν τον Ρωμαίο αυτοκράτορα «στρατηγό των Αθηναίων».  Αλλά τούτος ο φονικός, βάρβαρος «στρατηγός των Αθηναίων» έγινε μεγάλος πλιατσικολόγος!

ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΑΡΠΑΓΕΣ

Ο Κωνσταντίνος, για να κοσμήσει τη νέα του πρωτεύουσα με ελληνικά καλλιτεχνήματα, λαφυραγώγησε τις ελληνίδες πόλεις. Έτσι, η Κωνσταντινούπολη, με τα κλεμμένα έργα τέχνης, έγινε το πιο πλούσιο μουσείο της εποχής εκείνης. Αλλά αυτό που προφανώς εξόργισε τους Αθηναίους, ήταν ότι κάποια έργα του Αλκαμένη, του Φειδία, του Πραξιτέλη, του Μύρωνα και του Λυσίππου παραδόθηκαν στους χριστιανούς για να καταστραφούν.

Αξίζει εδώ ν’ αναφέρουμε ότι στην παλιά εκκλησία της Αγίας Σοφίας (πριν αυτή ανακατασκευαστεί από τον Ιουστινιανό, τον 6ο αι.) συγκεντρώθηκαν 427 αγάλματα που απεικόνιζαν τον Δία, την Αφροδίτη, την Άρτεμη και μία ιέρεια της Αθηνάς. Επίσης αξίζει ν’ αναφέρουμε ότι ο Κωνσταντίνος διακόσμησε το παλάτι του με τις Ελικωνιάδες Μούσες, τις οποίες ούτε τα αρπαχτικά νύχια του Σύλλα, του Καλιγούλα και του Νέρωνα δεν είχαν αγγίξει.

Εκτός από το παλάτι του, ο Κωνσταντίνος κόσμησε και τον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης με το άγαλμα του Πυθίου Απόλλωνα και με τον χρυσό τρίποδα από τους Δελφούς. Αλλά και το άγαλμά του ίδιου του Κωνσταντίνου, στημένο πάνω σ’ έναν πανύψηλο κίονα, έφερε στο κεφάλι του το ακτινωτό στεφάνι του Απόλλωνα, του θεού του φωτός!

Cherokee21 

ΚΡΙΣΙΜΗ ΜΑΖΑ. Ο ΕΚΑΤΟΣΤΟΣ ΠΙΘΗΚΟΣ

 Συλλογική αφύπνιση ! Κρίσιμη μάζα!

Το φαινόμενο του Εκατοστού Πιθήκου και πως μπορεί αυτό να συνδέεται με πολλές καταστάσεις! 

                                                                  

Η ιστορία της Θεωρίας του εκατοστού πιθήκου είναι «γνωστή» απο τη δεκαετία του ’50, στο νησί Κοσίμα (Koshima) της Ιαπωνίας, όπου επιστήμονες μελετούσαν την κοινωνική συμπεριφορά ενός τοπικού είδους πιθήκων που ονομάζονται Μακάκοι (Μacaca fuscata), επί 30 χρόνια.

Οι πίθηκοι αγαπούσαν ιδιαίτερα τις γλυκοπατάτες, είχαν όμως ένα πρακτικό πρόβλημα. Οι λερωμένες με άμμο γλυκοπατάτες έχαναν μέρος από τη νοστιμιά τους. Ένας  θηλυκός πίθηκος ηλικίας 18 μηνών, ονόματι Ίμο, ανακάλυψε μια μέρα μια έξυπνη λύση. Άρχισε να μεταφέρει τις πατάτες στη θάλασσα και να τις ξεπλένει πριν τις φάει. Ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα, δίδαξε στη συνέχεια το κόλπο στη μητέρα της, αλλά και σε άλλα νεαρά άτομα της ομάδας, που με τη σειρά τους το δίδαξαν στους γονείς  τους.

Ως εδώ, τίποτε το ασυνήθιστο: Οι αλλαγές στη συμπεριφορά είναι αναμενόμενο να ξεκινούν από νεαρά άτομα, και να συμπαρασύρουν κάποια από τα μεγαλύτερα άτομα, αν χάρη στη στενή συμβίωση το κοινωνικό παράδειγμα είναι έντονο. ΄Οντως, αυτή η «πολιτιστική» μεταβολή συνέχισε να διαδίδεται, περιορίστηκε όμως στα παιδιά και τους γονείς τους, ενώ οι υπόλοιποι πίθηκοι συνέχιζαν να τρώνε τις γλυκοπατάτες με τον παλιό τρόπο. Και πάλι, τίποτε παράξενο ως εδώ.

Μεταξύ 1952 και 1958, όλοι οι νέοι πίθηκοι έμαθαν να πλένουν τις αμμώδεις γλυκοπατάτες για να τις κάνουν πιο εύγευστες. Παρά το γεγονός ότι μόνο οι ενήλικες που μιμήθηκαν τα παιδιά τους έμαθαν αυτή την κοινωνική εξέλιξη. Άλλοι ενήλικες συνέχισαν να τρώνε τις βρώμικες γλυκοπατάτες. Μετά όμως έγινε κάτι εντυπωσιακό.

Το φθινόπωρο του 1958, ένας αριθμός 99 πιθήκων στο Koshima έπλεναν τις γλυκοπατάτες. Όταν αργότερα το ίδιο πρωί, ο εκατοστός πίθηκος έμαθε και αυτός να πλένει γλυκοπατάτες… συνέβη κάτι καταπληκτικό!

Μέχρι το βράδυ, σχεδόν όλοι οι πίθηκοι στη φυλή έπλεναν τις γλυκοπατάτες πριν τις φάνε.

Αποικίες των πιθήκων ακόμα και σε άλλα νησιά αλλά και όλοι οι πίθηκοι στην ηπειρωτική χώρα Takasakiyama άρχισαν να πλένουν τις γλυκοπατάτες τους! Κατά συνέπεια, όταν επιτυγχάνεται ένας ορισμένος κρίσιμος αριθμός ατόμων που έχουν μια συνειδητοποίηση, αυτή η νέα συνειδητοποίηση μπορεί να κοινοποιηθεί από μια συνείδηση σε όλες τις υπόλοιπες ομοίου DNA.

Όταν ξεπεραστεί κάποια «κρίσιμη μάζα», δηλαδή ένα ορισμένο ποσοστό πληθυσμού -που ίσως ποικίλλει κατά περίπτωση- τότε αυτομάτως η νέα γνώση αρχίζει να διαχέεται, χωρίς να προηγηθεί κάποιο είδους διδασκαλία. Η πληροφορία ταξιδεύει με τρόπο που δε γνωρίζουμε από άτομο σε άτομο, και διαχέεται σε μεγάλο αριθμό μελών της κοινότητας, ακόμη και σε άτομα απομακρυσμένα, χωρίς φυσική επαφή και πρόσβαση σε αυτή.

Προσέξτε τώρα, το ίδιο μπορεί να συμβεί και με άσχημα συναισθήματα όπως αυτό του φόβου του θανάτου ή του φόβου της… αρρώστιας. Αν μια κρίσιμη μάζα φοβηθεί πως υπάρχει ενδεχόμενο να αρρωστήσει βαριά ή να πεθάνει, τότε είναι πολύ πιθανό αυτή η πληροφορία να ταξιδεύει (με τρόπο που δε γνωρίζουμε) από άτομο σε άτομο, πόσο μάλλον αν δεχτεί αυτή η μάζα ως πληροφορία απο άκρη προς άκρη στη γη.

Μπορείτε εύκολα να κάνετε οποιαδήποτε σύγκριση!

Είναι πολλά πράγματα που ο μέσος άνθρωπος δεν γνωρίζει, σίγουρα όμως γνωρίζουν οι επικυρίαρχοι που η επιστήμη ανήκει στα χέρια τους, και οι οποίοι προσπαθούν να το κρύψουν απο το μεγαλύτερο μέρος του πλυθησμου.

Cherokee21 

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

 

Εκλογές ! 

Ευρωεκλογές ! 

Συμμετοχή ; 

Γιατί ; 

Το παραμύθι που έχουν βγάλει όλα τα κομμάτια του έθνους μου, για την συμμετοχή τάχα στην κάλπικη κάλπη, του αποτυχημένου συστήματος της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας - Ολιγαρχίας ( κατά το εγχειρίδιο των πολιτικών επιστημών ) - απολυταρχίας του ενός με τις 151 έδρες , πρέπει επί τέλους να διαλύσει !

Αν θυμηθείτε φιλαράκια μου , όλα τα κομμάτια του έθνους μας, πασχίζουν να μας πείσουν σε κάθε εκλογική διαδικασία , για την συμμετοχή μας , καθόσον *Η ΑΠΟΧΗ ΜΑΣ * λένε ενισχύει το πρώτο κόμμα και μπαρούφες . 

Δεν σου λένε Ψήφισε μας , αλλά συμμετέχετε και πόσο σοβαρή είναι η συμμετοχή . 

Μετά από πολύ έρευνα, έχω διαπιστώσει ότι, συμμετέχοντας σε διαδικασίες ενός αποτυχημένου συστήματος , εχθρικό στον ιδιοκτήτη ιθαγενή Έλληνα , απλά το αναγνωρίζεις , επικυρώνεις όλες τις πράξεις απιστίας , παραβάσεις καθήκοντος , έσχατες προδοσίες και εγκληματικές ενέργειες που έχει κάνει εναντίον σου .

Ουσιαστικά , του λες, σε ευχαριστώ για τους κατεπανάληψη βιασμούς της ζωής μου , μέχρι σήμερα , αναγνωρίζω την οντότητα σου σαν βιαστή της ζωής μου και συνέχισε με λευκή επιταγή να βιάζεις την ζωή μου , με αποφάσεις και νόμους για μένα , χωρίς εμένα και υπέρ των ολιγαρχών . 

Η καραμέλα ότι , η μη συμμετοχή δίνει δύναμη στο πρώτο κόμμα, έχει λιώσει από το πολύ γλείψιμο . Άλλωστε το πρώτο κόμμα με τις 151 έδρες, είναι δρομολογημένο από τα νοθευμένα προγράμματα αλλοίωσης των εκλογών , της ιδιωτικής εβραϊκής εταιρείας singular logic, στη βάση των αμερικανικών εκλογών και όλων των κρατών, που το χρηματοπιστωτικό τους σύστημα ανήκει στην οικογένεια Rothtsilnts ( Εθνική τράπεζα και τράπεζα Ελλάδος για την Ελλάδα ). 

Άλλωστε η ψήφος στα μικρά κόμματα , που κάποιοι προωθούν , σε τι εξυπηρετεί ; Απλά μια παρουσία και μια γραφικότητα , χωρίς ουσιαστική παρέμβαση και αλλαγής οποιασδήποτε πολιτικής απόφασης και αποτροπής νομοσχεδίων από το επικαλυμένο με τον μανδύα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας , ναζιστικό κόμμα που διοικεί και διαχειρίζεται τον πλούτο των ιδιοκτητών Ελλήνων . 

Επομένως θεωρώ , εφαρμόζω και αγωνίζομαι για μη συμμετοχή , αποχή από την αναγνώριση των εγκληματιών κυβερνώντων  και διαδόχων αυτών , με συνειδητή πολιτική πράξη . 

Η εκκωφαντική αποχή από τις ευρωεκλογές θα είναι ένα ισχυρό χτύπημα στο  σύστημα ( ευρωπαϊκό και Ελληνικό ) που έχει αλυσοδέσει τον ιδιοκτήτη Έλληνα . Όμως αυτό από μόνο του δεν φτάνει . Πρέπει ταυτόχρονα να συντονιστούν οι δυνάμεις, με αυτοοργάνωση για εθνικό αυτόνομο δημοψήφισμα - εθνοσυνέλευση, για ανακήρυξη του έθνους των αυτοχθόνων ιδιοκτητών Ελλήνων ( στα πλαίσια των αυτοχθόνων πληθυσμών , όπως οι Ινδιάνοι της Αμερικής και άλλοι ) βάση του δικαίου των εθνών και των αυτοχθόνων πληθυσμών . 

Η αλλαγή του αποτυχημένου πολιτικού συστήματος , σε άμεση δημοκρατία , είναι πλέον επιτακτική ανάγκη ύπαρξης της οντότητας του Ελληνικού έθνους . 

Οι διαμαρτυρίες , κινούμενες από το ίδιο το σύστημα για την αποσυμπίεση της οργής των ιδιοκτητών Ελλήνων , δεν έχουν καμμία απολύτως επιτυχία , στην αλλαγή πολιτικής, των πολιτικών ΑΧΥΡΑΝΘΡΩΠΩΝ προς τους ιδιοκτήτες Έλληνες . 

Είναι μόνο για θωπεία του μικρού φτωχούλι εαυτού μας  , παρέχοντάς του την ψευδαίσθηση ότι έκανε το σωστό και το καθήκον του απέναντι στους δυνάστες . 

Καμμία πλέον ανοχή και συμμετοχή στις διαδικασίες του συστήματος .

Αποχή συνειδητή από τις ευρωεκλογές , σαν ακροτελεύτια πολιτική πράξη . Η συμμετοχή είναι τροφή στο σύστημα και το γιγαντώνει ανεξέλεγκτα .

Πλήρωσε τους τοις μετρητοίς ! 

Η πίστωση έχει πλέον τελειώσει ! 

Cherokee21

Η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ - ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ ΔΗΜ.

 Θρησκεία Ελλήνων

Αν λογαριάσουμε την ισχυρή θέση ότι τους θεούς και τις θρησκείες τις γέννησε πρωτογενώς ο φόβος του ανθρώπου απέναντι στη ζωή, και στο δεύτερο προχωρημένο επίπεδο του πράγματος ο φόβος του ανθρώπου απέναντι στο θάνατο του, τότε θα βρούμε ότι με τη θρησκεία των Ελλήνων συνέβηκε μια εξαίρεση, που αλλιώτικα συνιστά και μια τροπή μοναδική.

Τη θρησκεία των Ελλήνων, δηλαδή, δεν την εγέννησε ο φόβος, αλλά την εγέννησε ο καημός, να ξεπεράσουν οι Έλληνες τον πόνο που προκάλεσε η ορθολογική τους θέωρηση για τη φύση και για τη ζωή.

Με άλλα λόγια, η θρησκεία των ελλήνων δημιουργήθηκε από την τίμια και την Αντρίκεια στάση τους να υπερβούν τον πεσσιμισμό και τη μελαγχολία τους.

Ανάμεσα όμως στο φόβο απέναντι στη ζωή και στο θάνατο, και στην ανάγκη να συνθηκολογήσουν οι Έλληνες με τον πόνο που τους γέννησε η γνώση τους ότι ο κόσμος είναι βαρύς, υπάρχει η ελάχιστη διαφορά που δίνει το μέγιστο αποτέλεσμα.

Η θρησκεία των Ελλήνων, δηλαδή, είναι όχι γέννημα της υπόθεσης και της φαντασίας, όπως όλες οι άλλες θρησκείες, αλλά είναι η αισθητική αναπαράσταση των φαινομένων της φύσης.

Έτσι, οι θεοί των Ελλήνων δεν είναι αόρατες καν μυστικές παρουσίες. Δεν είναι φαντάσματα του νου, και συμπηγμοί του αγέρα, λόγοι υποθετικοί και επίνοιες, είναι όντα του ξυπνητού ύπνου.

Αντίθετα, οι θεοί των Ελλήνων είναι εικονισμοί των φυσικών φαινομένων καμωμένοι με ευφυία και ραδινή δεξιοσύνη. Τους έπλασαν τα φτερουγητά μιας έλλογης φαντασίας, τα ολόκληρα, τα απλά, ατρεμή, και τα ευδαίμονα.

Και προπαντός αυτό: οι θεοί των Ελλήνων βεβαιώνουνται αισθητηριακά, αγγίζουνται με τα χέρια, τους αντικρύζουν τα μάτια, υπάρχουν υποστατοί και ένυλοι.

Ο Απόλλων ξαφνικά, είναι ο ήλιος και η μουσική κανονικότητα της φύσης.

Η Άρτεμη είναι η σελήνη. Και τα δύο αδέρφια συμβολίζουν το φως της μέρας και της νύχτας και γεννήθηκαν στη Δήλο, λέξη που και η ίδια σημαίνει τη διαύγεια και το φως.

Ο Ποσειδώνας είναι η θάλασσα.

Ο Ήφαιστος είναι η φωτιά και τα μέταλλα.

Η Αθηνά είναι η ευφυΐα του ανθρώπου, γι’ αυτό είναι και η πολιούχος του πολυμήχανου Οδυσσέα.

Ο Αίολος είναι οι δέκα έξι αέρηδες στις θάλασσες.

Η Δήμητρα είναι η χαρά των καρπών, το στάρι οι μηλιές το ραβέντι και τα αμπέλια, καθώς λέει ο στίχος του Αρτσιβάλδ Μακλής.

Και ο Δίας είναι ο κεραυνός και η βροχή, που πέφτει σπέρμα γενναίο και γονιμοποιεί τη διψασμένη γης. Γι’ αυτό οι Έλληνες, κοντά σε άλλα, τον πλάσανε εραστή των πιο ωραίων θνητών γυναικών. Της Λήδας, της Ευρώπης, της Ιούς, της Λητούς, της Αλκμήνης, της Σεμέλης, της Ολυμπιάδας του Φιλίππου.

Έτσι πάει η ιστορία και με τους τριάντα χιλιάδες θεούς των Ελλήνων. Ο καθένας είναι κι από ένα υπαρκτό, λειτουργικό, ακατάλυ­το, στο ωφέλιμο και στο βλαβερό αληθινό και υπέροχο φυσικό φαινόμενο.

Με άλλες λέξεις, η θρησκεία των Ελλήνων είναι μία αισθητική εμπραγμάτωση των στοιχείων της φύσης, και κατά τούτο είναι μια παραλλαγή της τέχνης των Ελλήνων.

Τη γεωμετρική απόδειξη αυτής της πρότασης τη δίνει το γεγονός ότι τη θρησκεία των Ελλήνων την περιέχει η τέχνη τους.

Δημήτρης Λιαντίνης - Τα Ελληνικά

Για την μεταφορά 

Cherokee21 

Ο δωδεκαθεϊσμός και η αλήθεια γύρο από αυτόν .

 ΠΕΡΙ  "ΔΩΔΕΚΑΘΕΪΣΜΟΥ" ΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΡΟΥ... 

Επειδή τα τελευταία χρόνια ακούγεται πολύ συχνά η λέξη "δωδεκαθεϊσμός", με σαφείς υποτιμητικες τάσεις και αιχμές, ας ξεκαθαρίσουμε ότι:

Οι όροι  "δωδεκάθεο", "δωδεκαθεϊσμός", 

"παγανισμός, καθώς και η ευφάνταστη "ειδωλολατρεία", είναι όροι νεοπαγείς,  που επικράτησαν ως ανυπόστατα χριστιανικά κατασκευάσματα, με σκοπό την διασάλευση της αλήθειας και τον διασυρμό της Ελληνικής Κοσμοθέασης. 

Οι πρόγονοί μας δεν ήταν δωδεκαθεϊστές, 

ούτε είχαν ποτέ χρησιμοποιήσει αυτόν τον ανακριβή θρησκευτικό προσδιορισμό!

Οι πρόγονοί μας ήταν πολυθεϊστές! 

Δεν είχαν δόγμα ούτε ακολουθούσαν με κλειστά μάτια και χωρίς κρίση, τις εντολές κάποιου "ιερού βιβλίου". Ήταν ψυχικά και πνευματικά ελεύθεροι και τιμούσαν το μεγαλείο της Φύσεως, όπως εκδηλώνεται μέσα από τον Ουρανό, τα πλανητικά φαινόμενά του και την ενεργειακή τους εκδίπλωση προς την Γη, την ένσαρκη ψυχή και την ανθρώπινη διάνοια. 

Εχοντας αντιληφθεί ότι η Συμπαντική Αρμονία εκτυλίσσεται μέσα από μια 'Αρρητη Αρχή, προσπάθησαν να έρθουν σε επαφή με τον υπερβατικό χώρο και τις θεϊκές οντότητες που τον διέπουν. Και έχοντας κατανοήσει ότι ο άνθρωπος των τριών διαστάσεων και των πέντε αισθήσεων, ούτε κατά διάνοια μπορεί ν' αντιληφθεί τις οντότητες που βρίσκονται σε διαφορετικές διαστάσεις και πολύ περισσότερο, δεν μπορεί ν' αντιληφθεί και να κατανοήσει τις γνώσεις και τις δυνάμεις τους, προσπάθησαν και πέτυχαν την νοητική υπέρβαση, διά της ερευνητικής οδού και ενασχόλησης. 

Επιχειρώντας την συνεχή πνευματική τους εξέλιξη, οι Έλληνες κατόρθωσαν μέσα από την Έρευνα, ν' αναπτύξουν την Επιστήμη, τις Τέχνες και τον ορθό Λόγο. Μ' αυτόν τον τρόπο κατάφεραν να διαγράψουν μια συνεχώς ανοδική  ψυχοπνευματική διαδρομή και εκεί στήριξαν την θεωρία της ανελίξεως, ως βαθμιαία και συνεχή εξέλιξη των όντων. 

Οι Έλληνες ήταν αυτοί που έθεσαν την θεωρία της ανελίξεως των όντων ως υπέρτατο φυσικό νόμο και οι γνώσεις που αποκτούσαν ήταν για το κοινό καλό. 

Μέσα από αυτή την διαδικασία, βαθμιαία άλλαζε η στάση τους προς την ζωή και ο χαρακτήρας τους προς το καλύτερο, ενώ λόγω της επαφής τους με τον υπερβατικό χώρο έπαυαν να φοβούνται τον θάνατο και τον έθεσαν στην πραγματική του διάσταση, ως εξελικτική μορφοποίηση της χονδροειδούς ύλης προς την λεπτοφυή της μεταστοιχείωση. 

Οι πρόγονοί μας, ακολούθησαν τον ρυθμό της Φύσεως και τον αποτύπωσαν μέσα από την ισορροπία των αρρένων και θηλέων δυνάμεων, όπως εκφράστηκαν από το μεγαλείο των δώδεκα Ολύμπιων υπερδιαστατικών οντοτήτων. Ουδέποτε ο Έλλην φαντάστηκε ότι οι Κοσμογονικές Δυνάμεις της Φύσεως θα μπορούσαν να εγκλωβιστούν μέσα σε ασφυκτικά πλαίσια θρησκείας που στηρίζει το δόγμα, ώστε να υπηρετείται από αυτό και να επιβάλλεται αυθαίρετα. 

Η Ελληνική Κοσμοαντίληψη αποτυπώνεται γλαφυρά μέσα από τον λόγο του πάμφωτου και όχι "σκοτεινού" Ηρακλείτου:

[...Κόσμον τονδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ’ ην αεί και έστιν και έστε πύρ αείζωον...]

(Αυτόν τον κόσμο δεν τον έπλασε κανένας θεός ή άνθρωπος, παρά υπήρχε πάντα, υπάρχει και θα υπάρχει ως αιώνια, ζωντανή φωτιά)

Εν κατακλείδι, 

η Κοσμοθέαση των Ελλήνων, ως εφαρμοσμένη διαδικασία ύψιστης θεώρησης, έσπρωξε την ανθρωπότητα μακριά από το σκότος της άγνοιας. Αυτό είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα του Ανθρώπου κι έχει ανεξίτηλη υπογραφή Ελληνική! 

Στίλβη Μ.Μ.

Για την μεταφορά Cherokee21