Αποχαιρετισμός της εκπαίδευσης
Από τον (Αλέξη Γιώργο)
Αγ. Νικόλαος 10-8-2014
Όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν μια αρχή και ένα τέλος.
Ξεκίνησα την υπαλληλική μου καριέρα περνώντας διαδοχικά από τα σχολεία, ΚΕΤΕ ΝΕΑΠΟΛΕΩΣ , ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΒΙΑΝΝΟΥ, ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΛΥΚΕΙΟ ΜΟΧΟΥ, ώσπου κατέληξα στο Β΄ Γυμνάσιο Αγ Νικολάου, που ήταν στο ξεκίνημά του. ( Μόλις είχε ιδρυθεί). Πέρασα από μόνιμη απογευματινή βάρδια στο κτήριο του Α΄ Δημοτικού σχολείου , σε μόνιμα πρωϊνή, με την κατασκευή λιώμμενων αιθουσών στον Ξηρόκαμπο, όπου ο περιορισμός του αύλειου χώρου, δημιουργούσε προβλήματα τεράστια στο μάθημα της Φ. Αγωγής.
Άρχισε εν τω μεταξύ, η κατασκευή του κτηρίου του γυμνασίου μας και η περιπλάνηση επί τέλους έφτασε στο τέλος.
Έκτοτε και μετά από την περιπετειώδη τροπή της κατασκευής του σχολικού γυμναστηρίου, κατά την οποία, κινδύνεψα να πάω αυτόφωρο , λόγω της μοναδικής αντίστασής μου , από όλους τους υπεύθυνους και τους συναδέλφους μου, την ώρα της θεμελίωσης της βάσης του γυμναστηρίου, καθώς και την θυελλώδη επίσκεψή μου στην διεύθυνση τεχνικών υπηρεσιών της Νομαρχίας -Κατορθώθηκε, να αλλάξει κατεύθυνση τοποθέτησης (από Ανατολική-Δυτική έγινε Νότια-Βόρεια ) και από 17 μέτρα μήκος έγινε 23. Ετσι μπόρεσε αργότερα να φιλοξενεί αγώνες της ομοσπονδίας του βόλεϊ . Οι συνθήκες είχαν διαμορφωθεί πολύ καλές για να εργαστεί κάποιος Γυμναστής, προσφέροντας στην Ελληνική νεολαία .
Όμως δεν έφτανε αυτό αλλά κάποια στιγμή το μεγαλείο του Έλληνα (Δήμαρχος-προϊστάμενος) αποφάσισαν να κάνουν το γυμναστήριο «προσωρινά» αίθουσες για το μάθημα της τεχνολογίας και να κλωτσήσουν τα παιδιά στον ήλιο ,στην βροχή και στο κρύο χωρίς την υλικοτεχνική υποδομή ενός σύγχρονου γυμναστηρίου και να πάνε τον χρόνο 20 χρόνια πίσω. Αναρωτιέμαι ακόμη, αν οι άνθρωποι αυτοί είχαν σώας τας φρένας. Κατάργησαν λέει τον φυσικό χώρο ενός μαθήματος , που δημιουργούσε ισορροπία απέναντι σε όλα τα υπόλοιπα και τον έδωσαν με ελαφρά την καρδιά σε άλλο μάθημα , πάντα «προσωρινά» . Αυτό το προσωρινά κράτησε 4 χρόνια . Θα μπορούσε να κρατήσει και περισσότερα, αν δεν κάναμε με τους μαθητές μου, την τολμηρή ενέργεια, να κατεδαφίσουμε τους μεσότοιχους και να πάρουμε το γυμναστήριο πίσω. Δεν θέλω να δείξω ότι είμαι ήρωας, αλλά μόνο να δώσω το μήνυμα ότι αρκετά πράγματα δεν μας χαρίζονται αλλά τα κατακτάμε με πιθανές συνέπειες. Το παραπάνω γεγονότα δεν ήταν τα μόνα, που κατά την διάρκεια της θητείας μου αξίζει κανείς να αναφέρει και να διαπιστώσει το θέατρο του παραλόγου των αποφάσεων, ανεγκέφαλων ,καρεκλοκένταυρων ανθρώπων , που δεν έβλεπαν πάνω από την μύτη τους. Όμως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να τα παραθέσω.
Στα 33 χρόνια της υπηρεσίας μου είχα πάντα τον μαθητή σε πρώτη θέση και μετά την υπηρεσία. Η συστηματική και ακούραστη διδασκαλία του μαθήματος της Φυσικής αγωγής, δεν άφηνε περιθώρια σε απρόθυμους μαθητές για αποχή. Δεν ήμουν της φιλοσοφίας ( πάρτε μια μπάλα και παίξετε ) Η αξιολόγηση της επίδοσης, γινόταν πάντα με δοκιμασίες σωματικών ικανοτήτων, που σε συνδυασμό με άλλους παράγοντες προσπαθούσα να είμαι αντικειμενικός, πάντα μέσα στα πλαίσια του αναλυτικού προγράμματος του υπουργείου Παιδείας. Στα πλαίσια της δικαιοσύνης δεν εφάρμοζα το συνηθισμένο ( πριμοδότησε τον καλό μαθητή) . Και ο λόγος ήταν ότι, υπήρχαν χαρισματικοί μαθητές στα μαθήματα της γυμναστικής . Πως θα μπορούσα να πριμοδοτήσω κάποιον που δεν είχε απόδοση στη γυμναστική ενώ ήταν άριστος στα άλλα μαθήματα, ενώ την ίδια στιγμή μαθητές που ήταν άριστοι στη γυμναστική δεν πριμοδοτούντο από καθηγητές άλλων μαθημάτων;
Κατά την διάρκεια της θητείας μου πέρασαν πολλοί μαθητές από τα χέρια μου. Ιδιαίτερη ικανοποίηση νοιώθω όταν με συναντούν πρώην μαθητές και μου λένε τα θετικά πράγματα που αποκόμισαν. ( ήσουν αυστηρός όταν είμασταν στο σχολείο και λέγαμε πίσω σου διάφορα. Όμως καθώς πέρασαν τα χρόνια, συνειδητοποιήσαμε ότι είχες την επιλογή να τεμπελιάζεις, αλλά ήθελες να μα δώσεις πράγματα). Η ηθική ικανοποίηση τέτοιων ομολογιών, σβήνει όλα, μα όλα τα αρνητικά σχόλια, που συνήθως λέγονται και ακούγονται όταν κάποιος κάνει την δουλειά του.
Πέρασα καλές και κακές στιγμές . Μου έχουν μείνει μόνο οι καλές . Σαφώς έγιναν και πολλά λάθη. Όμως λάθη δεν κάνει μόνο όποιος μόνιμα κοιμάται. Ζήτησα συγνώμη από όσους στεναχώρησα και συγχώρεσα όλους όσους με στεναχώρησαν ,την τελευταία μέρα και πρίν την υπογραφή λήξης του σχολικού έτους. Έτσι χωρίς φορτία συναισθηματικών βαρών, ξεκινάω την νέα μου περιπέτεια, κάνοντας ένα liferestart , μια επανεκκίνηση, με νέα όνειρα, νέους στόχους. Χαιρετίζω όλους τους μαθητές και τις μαθήτρίες μου, που άλλοι με ανέχθηκαν και άλλοι το διασκέδαζαν, όλους τους συναδέλφους μου, που είχα εποικοδομητικές συνεργασίες, αλλά και εκείνους που για τους δικούς τους λόγους, δεν μπόρεσαν να δικαιολογήσουν την εκρηκτική δύναμη του χαρακτήρα μου, όλους τους διευθυντές και διευθύντριες που συνεργάστηκα με σκοπό πάντα το συμφέρον του μαθητή , άλλοτε υποκύπτοντας και άλλοτε επαναστατώντας , επίσης όλους τους γονείς που εμπιστεύτηκαν τα παιδιά τους και σε κάποια περίοδο είχα ακόμα και εγγόνι πρώην μαθητή μου, για μαθητή.
Η επιβεβαίωση της ιδιότητας του συνταξιούχου μέσα μου, έγινε με την καταβολή μέρος της σύνταξής μου στις 8 Αυγούστου. Ο ρόλος του συνταξιούχου δεν μου πάει και πολύ, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή μετά από τα 33 μου χρόνια υπηρεσίας, μπροστά στο σάρωμα που γίνεται στα δικαιώματα και τους μισθούς των εργαζομένων. Δεν αισθάνομαι συνταξιούχος, αλλά παραγωγικό μέλος της κοινωνίας. Είμαι στη 2η μου εφηβεία και κάνω ξανά σχεδιασμό για τα επόμενα 50 χρόνια. Ξεκινάω το πρόγραμμα liferestart και παροτρύνω τον κάθε ένα που θέλει να κάνει τη δική του επανεκκίνηση, να ξεκινήσει άμεσα το δικό του. Δηλώνω συμπαραστάτης μεlife coaching σε όποιον μου το ζητήσει. Δηλώνω επίσης δυναμικά παρόν στο κοινωνικό, επιχειρηματικό και αθλητικό γίγνεσθαι και παροτρύνω τους πάντες για επανεκκίνηση με δυναμικό τρόπο ζωής, γιατί μόνο έτσι μπορούμε να νοιώσουμε οτι υπάρχουμε και ζούμε.
Μια νέα σελίδα ανοίγει που ίσως να είναι πιο δημιουργική. Λέω αντίο στο παρελθόν χαιρετίζοντας το μέλλον . Και επειδή πάντα έλεγα στους μαθητές και στους συνεργάτες μου ότι, το παρελθόν μας δεν είναι το μέλλον μας , ανασκουμπώνομαι παίρνοντας μαθήματα από τα λάθη του παρελθόντος και στήνω τα θεμέλια ενός δημιουργικού και δυναμικού τρόπου ζωής. Στοχεύω όλη την εμπειρία ζωής που έχω αποκτήσει , αλλά και αυτή που αποκτώ κάθε μέρα (λόγο της συμμετοχής μου σε πρόγραμμα προσωπικής δια βίου ανάπτυξης) να την μοιραστώ απλόχερα , βοηθώντας όσους πάρουν την απόφαση να βοηθήσουν τον εαυτό τους . Η εφαρμογή του Κινέζικου ρητού ( Μάθε κάποιον να ψαρεύει παρά να του δώσεις ένα ψάρι) , με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο και υλοποιώ απόλυτα το ρητό αυτό καθημερινά. Θέτω τον εαυτό μου δημόσια σε διάθεση , για κάθε ένα που θέλει να κάνει τις δικές του αλλαγές, να βάλει στόχους και να κατακτήσει όνειρα, μέσα από μια διαδικασία προπόνησης ζωής. Είμαι ευγνώμων που έχω και εγώ τους δικούς μου προπονητές ζωής και μου υπενθυμίζουν με διορθωτικές κινήσεις , τους δικούς μου στόχους. Μάλιστα, υλοποιείται σε μερικές μέρες, ο στόχος που είχα για την έκδοση του βιβλίου μου, ΔΕΣΜΕΥΣΗ Ή ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ. Εύχομαι την καλύτερη απόφαση σε όλους για τις απαραίτητες αλλαγές.
Γιώργος Αλέξης
Πρώην Καθηγητής Φ. Αγωγής
Νυν προπονητής ζωής-Γεωργός ειδικού καθεστώτος-Δικτυωτής –Επιχειρηματίας-Συγγραφέας- Βετεράνος αθλητής στίβου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου