ΗΤΑΝ ΥΠΑΡΚΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ;

ΗΤΑΝ ΥΠΑΡΚΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ;

Του Γιάννη Θεοδωρόπουλου. Κανένας ιστορικός την εποχή του Χριστού δεν αναφέρετε στο Χριστό. Όλα προέρχονται από τα Ευαγγέλια, τα οποία με την επιβολή του Χριστιανισμού από τους Ρωμαίους ως αποκλειστικής θρησκείας της αυτοκρατορίας τους το 392 αλλά και νωρίτερα επί Κωνσταντίνου αυτά ξαναγράφτηκαν από την αρχή. Οπότε είναι δύσκολο να θεωρηθούν και ιστορικά βιβλία. Ο Φίλων ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Εβραίους φιλοσόφους, ήταν θεολόγος, αλλά και ιστορικός. Γεννηθεί το 20π.χ. και πέθανε το 50μ.χ. στην Αίγυπτο. Στα χρόνια δράσης του Χριστού 30-33μ.χ. ο Φίλων ήταν 50-53ετών. Στην πιο ώριμη ηλικία, και την πιο ώριμη κρίση. Παρ’ όλα αυτά τίποτα δεν έγραψε που να αναφέρετε στο Χριστό, ούτε αρνητικά ούτε θετικά. Αυτό σημάνει ότι ο Χριστός δεν υπήρξε ή ήταν εντελώς άσημος. Αλλά και ο Έλληνας Πλούταρχος που εγεννήθει το 40μ.χ. χρονολογία που ήταν κοντά στα χρόνια δράσης του Χριστού. Ο Πλούταρχος που έγραφε τα πάντα. Που μόνο με την έκφραση και τι δεν έγραψε, θα μπορούσε να αποδοθεί το τεράστιο συγγραφικό του έργο. Και όμως για τον Χριστό ούτε λέξη. Ο Έντουαρντ Γκίμπον, αλλά και συγγραφείς του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης διατύπωσαν την άποψη ότι Ο Ιησούς δεν ήταν άλλος από τον Απολλώνιο τον Τυανέα. Ο Απολλώνιος ο Τυανεύς υπήρξε ο μυστηριώδης φιλόσοφος, γητευτής, μάγος, και θεραπευτής, με το ωραίο παράστημα τη μακριά ξανθή κώμη τα γαλανά μάτια, και πάντα γοητευτικός και σαν νέος και ως γέρων. έζησε την ίδια περίπου εποχή με το Χριστό. Υπήρξε ιερέας του Ασκληπιού, οπαδός της φιλοσοφίας του Πυθαγόρα, και δάσκαλος με μεγάλη απήχηση στις λαϊκές μάζες. Έζησε ζωή ενάρετη, λιτή, αποποιούμενος τα υλικά αγαθά, καταδικάζοντας αυστηρά τις καταχρήσεις και την αμαρτία. Γι' αυτό τον αποκάλεσαν « θείον άνδρα » . περιβαλλόταν από μαθητές και έκανε πολλά θαύματα, όπως και Ιησούς. Οι προφητικές και τηλεπαθητικές ικανότητές του ήταν τέτοιες που η φήμη του απλώθηκε σε όλο τον τότε κόσμο. Τα ευαγγέλια περιγράφουν με πολλές λεπτομέρειες όλη την δράση του Χριστού. Το που πήγε, τι έκανε, τι είπε. Αυτό προϋποθέτει ότι ο Χριστός είχε μόνιμα κοντά του ένα γραμματέα, που κατέγραφε τα πάντα. Όμως κάτι τέτοιο δεν αναφέρετε πουθενά. Το πρώτο Ευαγγέλιο φέρετε ότι το έγραψε ο Μάρκος και μάλιστα 20 χρόνια μετά την σταύρωση του Χριστού. Τα χρόνια της δράσης του Χριστού 30 έως 33 μ.χ. ο Μάρκος ήταν 10 έως 13 ετών. Φέρετε ότι ήταν παρών μόνο κατά την σύλληψη του Χριστού. Είναι αδιανόητο ένα παιδί 13 ετών να έχει καταγράψει με τόσες λεπτομέρειες την επί 3 χρόνια δράση του Χριστού γιατί δεν αναφέρετε ότι τον ακολουθούσε. Αλλά και κατά την προσαγωγή του στον Άννα, στον Καϊάφα, και εν συνεχεία στον Πόντιο Πιλάτο, καταγράφονται ακριβείς διάλογοι που προϋποθέτουν ότι παραβρίσκεται γραμματέας που κρατούσε πρακτικά. Όμως κάτι τέτοιο δεν υπάρχει σε κανένα γραπτό κείμενο. Τέσσερις μη Χριστιανοί ιστορικοί του 1ου και 2ου αιώνα, κάνουν αναφορά στον Χριστιανισμό. -ο [Ιώσηπος](https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%8E%CF%83%CE%B7%CF%80%CE%BF%CF%82), ο [Τάκιτος](https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%AC%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%BF%CF%81%CE%BD%CE%AE%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CE%AC%CE%BA%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%82), ο [Σουητώνιος](https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CE%BF%CF%85%CE%B7%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82) και ο [Πλίνιος ο Νεότερος](https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%BB%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%BF_%CE%9D%CE%B5%CF%8C%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%82). Οι αναφορές αυτές αφορούν κυρίως τους πρώτους [Χριστιανούς](https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82) και όχι την ύπαρξη του Ιησού, ενώ καμία από αυτές δεν είναι σύγχρονη ή αυτόπτης. Η πλέον σημαντική αναφορά θεωρείται αυτή του Ιωσήπου, η οποία προέρχεται από το Ιουδαϊκό περιβάλλον και είναι η πλησιέστερη χρονικά από το θάνατο του Ιησού (γεννήθηκε μόλις μερικά χρόνια μετά, το 37 μ.Χ, και συνέγραψε περί το 93-94 μ.Χ). Η γνησιότητα της αναφοράς του ακόμα και σήμερα αμφισβητείται από μέρος των ιστορικών, αν και η πλέον κοινή γνώμη ανάμεσα στους μελετητές είναι πως ο Ιώσηπος στο εν λόγω κείμενο έγραψε κάτι σχετικό για τον Ιησού, αλλά το κείμενό του παραμορφώθηκε τόσο, από παρεμβολές χριστιανών που δεν μπορούμε να το αποκαταστήσουμε αξιόπιστα Oι Εβραίοι πάντα είχαν στόχο το πώς θα απαλλαγούν από τους Ρωμαίους, και σαν ραδιούργος λαός εφάρμοζε τα πιο περίεργα σενάρια. Μέσα σε αυτούς τους στόχους εντάσσετε και η δράση του Χριστού. Oι Ρωμαίοι την ποινή της σταύρωσης επέβαλαν στους επαναστάτες κατά της Ρώμης όπως σταύρωσαν και τον Σπάρτακο. Μάλλον για επαναστάτης σταυρώθηκε ο Χριστός. Μπορεί να το απαίτησαν οι Εβραίοι, με το άρων άρων σταύρωσον αυτόν, αλλά δεν πιστεύω ότι ο Πιλάτος διέταξε την σταύρωση, γιατί το απαίτησαν οι Εβραίοι. Οι σταυροθέντες έμεναν επί του σταυρού δύο έως τρείς μέρες. Ο Χριστός έμεινε δύο ώρες. (σύμφωνα με τα ευαγγέλια) Ο Ιωσήφ ο Aριμαθείας ήταν βουλευτής και επόμενο ήταν να έχει προσωπική γνωριμία με τον Πιλάτο, να τον δωροδόκησε και να πείρε τον Χριστό λιπόθυμο. Και με τα αρώματα να τον συνέφεραν. Η εναπόθεση του στον τάφο έγινε γι’ αυτόν τον σκοπό. Και όταν συνήλθε τον φυγάδευσαν. Οπότε την άλλη μέρα που τον επισκέφτηκαν οι γυναίκες βρήκαν τον τάφο άδειο, και είπαν αναστήθηκε. Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Ήταν μια καλά οργανωμένη κίνηση, μιας μεγάλης ομάδας Εβραίων, που δρούσε αυτόνομα, και εκμεταλλευόμενη την αναμονή του Μεσσία σύμφωνα με την θρησκεία τους. Ήταν και η εποχή των θαυματοποιών, και με καλά σκηνοθετημένα θαύματα προσπάθησαν να προσηλυτίσουν οπαδούς. Πέρα από τους 12 μαθητές και τις γυναίκες που τον ακολουθούσαν υπήρχε και η μεγάλη ομάδα των 70 συνεργατών (αβανταδόρων) οι οποίοι προηγούντο του Χριστού σε κάθε πόλη που επισκέπτονταν. Είχαν εντολή να μπαίνουν όχι μπουλούκι αλλά ανά δύο προφανώς να μην δημιουργήσουν υποψίες. Να συζητάνε με όποιους τους δέχονταν. Αυτοί οι 70 προετοίμαζαν την υποδοχή του Χριστού ως (χειροκροτητές) , κάποιος από αυτούς έκανε τον αόμματο, άλλος τον παράλυτο, άλλος ή άλλοι τους δαιμονισμένους, τους οποίους ο Χριστός τάχα θεράπευε. Όπως καταλαβαίνετε για να γίνουν αυτά προϋποθέτει μια καλά οργανωμένη ομάδα. Ρίξτε μια ματιά στο κατά Λουκά Ι΄α΄ Ο Πρόδρομος φαίνετε ότι ήταν από τους πρωτεργάτες της κίνησης αυτής, και έχρησε τον Χριστό αρχηγό, διότι ο Χριστός διέθετε ικανότητες θαυματοποιού, στις οποίες είχε εκπαιδευτεί και στον τρόπο παρουσίασης θαυμάτων στην Αίγυπτο, την οποία είχε επισπευτεί τα προηγούμενα χρόνια που δεν αναφέρονται στα Ευαγγέλια. Βλέποντας η ιθύνουσα τάξη των Εβραίων (ιερατείο, φαρισαίοι, δικαστές κ.α.) την καλά οργανωμένη και θριαμβευτική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, θορυβήθηκαν, σκέφτηκαν ότι χάνουν την εξουσία. Ε ήταν επόμενο να στραφούν εναντίον του και να απαιτήσουν την σταύρωση του. Έχω σχηματίσει την άποψη μου ότι ο Χριστός σαν ιστορικό πρόσωπο υπήρξε. Μετά τον θάνατο του πλανάτε η ιστορία του στα Ιεροσόλυμα και κάθε σύνολο ανθρώπων την προβάλει ανάλογα με τις επιδιώξεις τους. Τότε στη συνέχεια ανατίθεται η αρχηγεία στον Παύλο, μια και ο Χριστός θα θεοποιείτο, και άλλαξε πλέον ο ρόλος του. Και Παύλος αναλαμβάνει να θεοποιήσει το μυθικό πρόσωπο, εκτελώντας απαίτηση της ίδιας ομάδας Εβραίων, που είχε ενταχθεί και ο Χριστός για ένα διαφορετικό σχέδιο δράσης κατά της Ρώμης. Δεν είναι άσχετη η πυρκαγιά στη Ρώμη, επί Νέρωνος, για την οποία κατηγορήθηκε ο Παύλος, κάποιο σκοπό εξυπηρετούσε. Προφανώς να δημιουργήσει εσωτερική αναταραχή . Ο γραμματέας του Παύλου Μάρκος συγγράφει το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, σύμφωνα με την κυκλοφορούσα φήμη, αλλά κυρίως με τις υποδείξεις του Παύλου, και του Πέτρου. Μετά το κατά Μάρκο το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως πρότυπο, συγγράφηκαν πλήθος ευαγγελίων. Με το πέρασμα του Χριστιανισμού από θρησκεία παράνομη σε επίσημη θρησκεία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, το ιερατείο προέβει στο ξεκαθάρισμα των ευαγγελίων. Κράτησε τα γνωστά μας 4 τα οποία και αναμόρφωσε εκ βάθρων και απέρριψε τα υπόλοιπα. Σκοπός της αναμόρφωσης και των οικουμενικών συνόδων ήταν να παρουσιαστεί μια ολοκληρωμένη θρησκεία, ώστε να αποφευχθούν οι αιρέσεις, και οι διασπάσεις. Αυτό ήταν και απαίτηση των Βυζαντινών αυτοκρατόρων, από τον Κωνσταντίνο και μετά πλην του Ιουλιανού. Όμως αυτό δεν επετεύχθη, και έτσι περάσαμε από τους πολλούς θεούς στις πολλές αιρέσεις, και χιλιάδες Αγίους. Cherokee21