ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ - ΜΕΓΙΣΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΙΟΡΤΗ.

ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ

Καλή χρονιά σέ ὅλους !!!

Εἶθε, τό νοερόν φῶς τοῦ Φάνητος νά ἐξυψώνει τίς ψυχές ὅλων καί νά καθοδηγεῖ τούς ἐνάρετους , ἔτσι ὥστε νά δύνανται νά ἐγκαταλείψουν τά δώματα τῆς νύκτας καί νά ὀδεύσουν πρός τό Ἀπολλώνιον φῶς !!!

Ὀρφικός ὕμνος Πρωτογόνου   θυμίαμα σμύρναν

Πρωτόγονον καλέω διφυῆ, μέγαν, αἰθερόπλαγκτον,

ᾠογενῆ, χρυσέαισιν ἀγαλλόμενον πτερύγεσσι,

ταυροβόαν, γένεσιν μακάρων θνητῶν τ’ ἀνθρώπων,

σπέρμα πολύμνηστον, πολυόργιον, Ἠρικεπαῖον,

ἄρρητον, κρύφιον ῥοιζήτορα, παμφαὲς ἔρνος,

ὄσσων ὃς σκοτόεσσαν ἀπημαύρωσας ὁμίχλην

πάντη δινηθεὶς πτερύγων ῥιπαῖς κατὰ κόσμον

λαμπρὸν ἄγων φάος ἁγνόν, ἀφ' οὗ σε Φάνητα κικλήσκω

ἠδὲ Πρίηπον ἄνακτα καὶ Ἀνταύγην ἑλίκωπον.

ἀλλά, μάκαρ, πολύμητι, πολύσπορε, βαῖνε γεγηθὼς

ἐς τελετὴν ἁγίαν πολυποίκιλον ὀργιοφάνταις.

Κατὰ τὸν Ὀρφέα, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Συριανός, βασιζόμενος στὰ Μεταφυσικά τοῦ Ἀριστοτέλους, ἡ πρώτη ἀρχὴ ὅλων τῶν πραγμάτων εἶναι Τὸ Ἕν, ἢ Ἀγαθόν, κατόπιν δὲ Τούτου, σύμφωνα μὲ τὴν διδασκαλία τοῦ Πυθαγόρου, οἱ δυὸ ἀρχές, αἰθὴρ καὶ χάος, ἐκδηλώνονται. Ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀρχές, ἡ πρώτη, ὁ αἰθήρ, εἶναι τὸ Πέρας καί, ἡ δεύτερη, τὸ χάος, εἶναι τὸ Ἄπειρον. Στὴν συνέχεια, ἐξακολουθεῖ ὁ Συριανός, ἡ πρώτη ἔκφανσις καθὼς καὶ τὰ ἀπόκρυφα γένη τῶν θεῶν ἐκδηλώνονται. Μεταξὺ αὐτῶν, ἡ πρώτη ἐμφανὴς θεότης εἶναι ὁ βασιλεὺς καὶ πατὴρ τοῦ σύμπαντος, ὁ ὁποῖος, ἐπειδὴ εἶναι ἡ πρώτη ὁρατὴ θεότης, ὀνομάζεται Φάνης (ἰδοὺ τὰ θεοφάνεια).

Τὸ σύνολον αὐτῆς τῆς πρώτης καὶ ἀπόκρυφης γενεᾶς τῶν θεῶν, ἡ ὁποία ὀνομάζεται ἀπὸ τοὺς θεολόγους νοητὴ τριάς, ἐκπροσωπήθηκε ἀπὸ τὸν Ὀρφέα μὲ τὸ σύμβολο ἑνὸς ὠοῦ, ὅπου κατά τον διαχωρισμό του ἀπὸ τὴν θεὰ Νύκτα (big bang?), ὁ θεὸς Φάνης ἐκδηλώθηκε καί ὡς ἐκ τούτου ὀνομάζεται καὶ Πρωτόγονος.

Ὁ Φάνης ἢ Πρωτόγονος, ὁ ὁποῖος ἐνυπάρχει στὸ ἄκρον τῆς νοητῆς τριάδος καὶ εἶναι κατά συνέπεια νοῦς νοητὸς καὶ ὑπόδειγμα τοῦ σύμπαντος, ὀνομάζεται ἀπὸ τὸν Πλάτωνα στὸν Τίμαιο Αὐτόζωον. Εἶναι ἡ ἀρχέγονη αἰτία ὅλης τῆς ζωῆς τῶν ζώντων καὶ συμβολικὰ ἐκπροσωπεῖται ἀπὸ τὸν Ὀρφέα καὶ κοσμεῖται μὲ τὴν κεφαλὴν κριός, ταύρου, ὄφεως καὶ λέοντος. Ὅμως ὁ Ζεύς, ὁ Δημιουργός τοῦ αἰσθητοῦ κόσμου, εἶναι στὴν Νοερὴ Τάξιν, ὅ,τι εἶναι ὁ Φάνης στὴν Νοητὴ τάξιν τῶν θεῶν.

Ὡς ἐκ τούτου λέγεται ἀπὸ τὸν Ὀρφέα ὅτι ὁ Ζεὺς κατάπιε τὸν Φάνη πρὶν ἀπὸ τὴν δημιουργία τοῦ αἰσθητοῦ κόσμου. Οἱ θεολόγοι ὑπέδειξαν μὲ μυστικὸ τρόπο τὴν συμμετοχὴ τοῦ Διὸς στὸ σύνολο τῶν πρωτογενῶν παραδειγματικῶν αἰτιῶν τῶν πραγμάτων ποὺ ὑπάρχουν ἐντὸς τοῦ Φάνητος.

Ὁ Πορφύριος, στὴν πραγματεία του «Περὶ τοῦ ἐν Ὀδύσσειᾳ τῶν Νυμφῶν Ἄντρου» μας ἐνημερώνει ὅτι ἡ Περσικὴ θεότης Μίθρας, πού συμβολίζεται ἀπό τόν ταῦρο, εἶναι ὁ Δημιουργὸς καὶ ὁ Βασιλεὺς τῆς γενέσεως, ὁ λόγος εἶναι προφανής, ὁ Πρωτογόνος καλεῖται στὸν Ὀρφικὸ ὕμνο ταυρωπός, καθὼς σηματοδοτεῖ τὴν πομπὴ τῶν ἰδεῶν στὴν διαμόρφωσιν τοῦ κόσμου. Ἡ ἄποψις αὐτή ἁρμόζει με τούς χρησμοὺς τῶν Χαλδαίων.

Νοῦς πατρὸς ἐρροίζησε νοήσας ἀκμάδι βουλὴ

Παμμόρφους ἰδῖας.

δῆλα δὴ «Ὁ Νοῦς τοῦ πατρὸς μὲ συντριπτικὸ θόρυβο, κατενόησε μὲ ἀκμαία σκέψιν κάθε μορφὴ ἢ σχῆμα ἰδεῶν. Ὁ δὲ θόρυβος πανομοιότυπός ἐστι μὲ τὸν βρυχηθμὸν τοῦ Πρωτόγονου.

Στὸν Ὀρφικὸ ὕμνο ὁ στοῖχος ἔχει ὡς ἑξῆς,

Ὄσσων ὃς σκοτόεσσαν ἀπημαύρωσας ὁμίχλην.

Ὁ Πρόκλος, στὸ πέμπτο βιβλίο του, σχόλια ἐπὶ τὸν «Παρμενίδη» τοῦ Πλάτωνος, παραπέμπει σὲ αὐτὸν τὸν στοίχο. Μιλώντας γιὰ τὴν Νοητὴ μονάδα, ἢ τὴν κορυφὴ τῆς Νοητῆς Τάξεως, στὸ ἄκρον τῆς ὁποίας ὁ Πρωτογόνος ὑπάρχει, λέγει, «Δὲν εἶναι καθόλου θαυμάσιο ἑὰν αὐτὴ ἡ μονάδα νοεῖ τὸ σύνολον τῆς νοητικῆς πεντάδας, δηλ. οὐσία, κίνησις, στάσις, ταυτὸν καὶ ἕτερον, χωρὶς διαίρεσιν καὶ σε ἀπόλυτον ἑνότητα. Δεδομένου ὅτι μέσω αὐτῆς τῆς ἕνωσης ὅλα εἶναι κατὰ κάποιον τρόπο ἕνα. Ὅλα εἶναι χωρὶς διαχωρισμό, ἐντός μίας σκοτεινῆς ὁμίχλης, ὄπως ἰσχυρίζεται ὁ θεολόγος. «Ἀδιάκριτων πάντων ὄντων κατὰ σκοτόεσσαν ὁμίχλην». Ὅπου οἱ δυὸ τελευταῖες λέξεις ἀποτελοῦν μέρος τοῦ Ὀρφικῶν ὕμνων εἰς Πρωτόγονον.

Ἀλλὰ ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ὁ Πρωτόγονος ἢ Φάνης, λέγεται ὅτι ἐξάγνισε τὴν ὄρασιν ἀπὸ τὴν ὁμίχλη τοῦ σκότους, εἶναι ὅτι οἱ κύριες αἰτίες τῶν πραγμάτων ποὺ βρίσκονται στὶς θεότητες πρὶν ἀπὸ αὐτὸν ὑφίστανται ἄρρητον ἕνωσιν, ὅπου τά πάντα εντός απάντων εὐρίσκονται καὶ ἐκπορεύονται μέσω αὐτοῦ (Φάνητος) σὲ νοητὸν φῶς.

Ὁ Πρωτόγονος, εἶναι ὁ νοητὸς νοῦς, πολὺ ὀρθὰ ὁ Ὀρφικὸς Ὕμνος τὸν ἀναφέρει «ἀνταύγην ἐλίκωπον», τὸ νοητόν, λόγω τῆς ἀπόκρυφης ὑπάρξεώς του ὑποδεικνύεται ἀπὸ τὸ Ἐλίκωπον, ἀνεκδήλωτον (ἐν δυνάμει) ἀλλὰ ὁ νοῦς ὑποδεικνύεται ἀπὸ τὸν Ἀνταύγην ὀφθαλμὸν καὶ τὴν λάμψιν: εἶναι ἑπομένως ἡ πρόνοια τοῦ νοὸς νὰ δεῖ καὶ νὰ ἐκπορευθεῖ ὡς φῶς.

Ο Φάνης δύναται νά περιγραφεῖ ὡς τό φυσικόν φῶς και μεταφυσικῶς ὡς Νοῦς. Γενικῶς, οἱ Πλατωνισταί θεωρούν ὅτι ὁ Φάνης ἀντιπροσωπεύει τόν Ἥλιον τοῦ νοητοῦ κόσμου. Κατά τόν Πρόκλο, ὁ Φάνης είναι «ο πρῶτος νοητός νοῦς» καί ξεδιπλώνει τόν ἑαυτόν του εἰς τό φῶς». Ὁ Ἑρμείας τόν ἀποκαλεῖ «τό ὅριον τοῦ νοητοῦ» καὶ φωτίζει τούς νοερούς θεούς μέ νοητόν φῶς». Ὁ Φάνης φέρει τό φῶς εἰς τό σκότος καί τήν τάξιν ἐκ τοῦ χάους. Ἡ γέννησίς του εἶναι ἡ πρώτη «ἐκδήλωσις» τοῦ θείου πού εἶναι ἀδιαμόρφωτον καί ἄνευ ἰδιοτήτων.

Ἀπολλώνιος - Ἀριάδνη

Cherokee21